Από την έντυπη έκδοση
Της Νικόλ Λειβαδάρη
[email protected]
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε στο Reuters ότι θα επιστρέψει στη μεσαία τάξη εκείνα που της πήρε ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Αλέξης Τσίπρας είπε στη συνέντευξη Τύπου της ΔΕΘ ότι εκείνος είναι «το γέννημα-θρέμμα της μεσαίας τάξης» και πως είναι αδιανόητο να μιλούν εξ ονόματός της εκείνοι που δεν ξέρουν πόσο κάνει ένα κιλό ψωμί. Είναι προφανές ότι (και) ο νέος προεκλογικός πόλεμος, όσο κι εάν κρατήσει κι όποτε κι εάν στηθούν οι κάλπες, θα δοθεί για τα μάτια της μεσαίας τάξης. Όπως είναι επίσης προφανές πως η μεσαία τάξη -ή, για την ακρίβεια, μεγάλο μέρος των μεσαίων στρωμάτων- παραμένει επί του παρόντος πολιτικά ψυχρή και σταθμευμένη στην «γκρίζα ζώνη» των δημοσκοπήσεων.
Είτε ως αναποφάσιστη είτε ως κουρασμένη και υποψιασμένη πια, η μεσαία τάξη διαμηνύει ότι δύσκολα θα πειστεί κι ακόμη πιο δύσκολα θα ενδώσει. Οι δημοσκόποι, ανεξαρτήτως επιμέρους αποκλίσεων, λένε ότι ο σκληρός πυρήνας όσων στις μετρήσεις τους καταγράφονται στη ζώνη των αναποφάσιστων και της αδιευκρίνιστης ψήφου προέρχονται στην πλειοψηφία τους από τα μεσαία στρώματα. Το ποσοστό αυτής της αδιευκρίνιστης ψήφου κυμαίνεται από το 15% έως και το 20% του εκλογικού σώματος και, με βάση την ανάλυση των ποιοτικών στοιχείων, πάνω από ένα 10% με 12% έχει κεντρογενή πολιτικά χαρακτηριστικά και μεσαία εισοδηματική και κοινωνική ταυτότητα. Το πιο ενδιαφέρον δημοσκοπικά στοιχείο, όπως επισημαίνουν έμπειροι δημοσκόποι, είναι πως αυτή η εκλογική ομάδα παραμένει σταθερά πολιτικά «άπατρις» μετά τις κάλπες του 2019. Οι κυνικοί και απόλυτοι αριθμοί λένε πως αυτή η μεσαία τάξη μετά τη δεκαετή μνημονιακή κρίση, καταβάλλει ακόμη -με βάση τα στοιχεία του ΣΕΒ για την περσινή χρονιά- το 51% των φορολογικών εσόδων. Προ κρίσης, η ίδια κοινωνική και εισοδηματική ομάδα, κατέβαλλε το 39,3% των φορολογικών εσόδων.
Οι αριθμοί -της Τράπεζας της Ελλάδος αυτή τη φορά- λένε επίσης πως η ίδια κοινωνική τάξη κουβαλά, αναλογικά, και το μεγαλύτερο βάρος των μη εξυπηρετούμενων δανείων, που σε ό,τι αφορά τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις ξεπερνούν τα 23 δισ. ευρώ. Και λένε ακόμη πως το 87% των φορολογουμένων στην Ελλάδα έχει -δηλωμένη- περιουσία αξίας έως 150.000 ευρώ. Τούτων δοθέντων, είναι επίσης προφανές πως το μέτρο που έκανε «σημαία» η κυβέρνηση, ήτοι η κατάργηση της φορολόγησης στις γονικές παροχές για περιουσίες αξίας έως 800.000 ευρώ, δύσκολα μπορεί να αφορά και να συγκινεί τα πραγματικά, και μαζικά, μεσαία στρώματα. Όπως είναι εξίσου προφανές ότι για να κινητοποιηθεί πολιτικά αυτή η τάξη δεν αρκεί ούτε η διαβεβαίωση Τσίπρα πως η υπερφορολόγησή της δεν ήταν επιλογή αλλά «εθνική ανάγκη» για την έξοδο από τα μνημόνια. Χρειάζεται νέο όραμα, νέα πρόταση και νέα σχέση εμπιστοσύνης – που θα πείσει τους «μεσαιοταξίτες» πως δεν θα παραμείνουν οι νεόπτωχοι και της νέας κρίσης, πως η επόμενη μέρα και η ανάκαμψη θα έχει πλούτο και γι’ αυτούς, και πως τα παιδιά τους δικαιούνται -και θα έχουν- αύριο καλύτερες προοπτικές δουλειάς και εισοδήματος…
