Του Στράτου Στρατηγάκη
Μαθηματικού – Ερευνητή
[email protected]
Μία ακόμη αλλαγή στο σύστημα μετεγγραφών εξήγγειλε ο Υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου. Πρόκειται για τα αδέλφια που σπουδάζουν σε διαφορετικές πόλεις. Πράγματι έχει δίκιο ο κ. Υπουργός. Δεν μπορεί στις μέρες μας μια οικογένεια να διατηρεί περισσότερα από δύο σπίτια αν το ένα παιδί περάσει σε σχολή σε μία πόλη και το άλλο σε μία πόλη, με την οικογένεια να μένει σε μία τρίτη πόλη. Όμως ενώ αυτή η περίπτωση είναι αρκετά συχνή, δεν είναι η μόνη περίπτωση που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής.
Ο νομοθέτης όρισε ως το σημαντικότερο, αλλά όχι το μοναδικό, κριτήριο για μετεγγραφή το κατά κεφαλήν εισόδημα. Σ’ αυτό προστίθενται τα κοινωνικά κριτήρια. Μία τετραμελής οικογένεια με συνολικό εισόδημα 36.000 ευρώ (9.000 ευρώ κατά κεφαλήν) και δύο φοιτητές σε δύο διαφορετικές πόλεις πέρα από την οικογενειακή εστία, παίρνει 4 συνολικά μόρια για μετεγγραφή με το ισχύον σύστημα (3 μόρια από το εισόδημα και 1 μόριο από τον αδελφό που σπουδάζει σε άλλη πόλη). Τα μόρια αυτά μπορεί να δώσουν την πολυπόθητη μετεγγραφή, μπορεί, όμως, και όχι. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση. Με το κόστος διαβίωσης σε άλλη πόλη ενδεικτικά στα 650 ευρώ το μήνα τα δύο παιδιά κοστίζουν στην οικογένεια 15.600 ευρώ. Μένουν για τους γονείς 20.400 ευρώ για να ζήσουν όλο το χρόνο.
Μία τριμελής οικογένεια με συνολικό εισόδημα 10.000 ευρώ (3.333 ευρώ κατά κεφαλήν) παίρνει με το ισχύον σύστημα πάλι 4 μόρια, από το εισόδημα. Πάλι δεν υπάρχει καμία εγγύηση μετεγγραφής. Αν, όμως, θεωρήσουμε ότι ένας φοιτητής σε άλλη πόλη χρειάζεται 650 ευρώ το μήνα, συνολικά 7800 ευρώ το χρόνο, από τα 10.000 ευρώ εισοδήματος μένουν 2.200 στους γονείς για να ζήσουν όλο το χρόνο. Αν η οικογένεια είχε συνολικό εισόδημα 17.000 ευρώ θα έπαιρνε πάλι 4 μόρια και θα έμεναν στους γονείς για να ζήσουν 9.200 ευρώ το χρόνο.
Πιστεύω ότι οι αριθμοί δείχνουν ότι μεγαλύτερη ανάγκη μετεγγραφής έχει η δεύτερη οικογένεια. Όχι ότι η πρώτη δεν ζορίζεται, αλλά η δεύτερη έχει μεγαλύτερο πρόβλημα, αφού τα χρήματα που μένουν στους γονείς είναι ελάχιστα. Κι όμως η περίπτωση της δεύτερης οικογένειας δεν θεωρείται από το Υπουργείο πολύ δύσκολη, ώστε να χρήζει ιδιαίτερης μεταχείρισης, όπως η πρώτη.
Φυσικά αν ζούσαμε σε μία κανονική χώρα θα ήμασταν σίγουροι ότι αυτοί οι αριθμοί απεικονίζουν την πραγματικότητα. Όμως υπάρχει η φοροδιαφυγή αλλά και η αδήλωτη εργασία, που συνήθως είναι ενάντια στις επιθυμίες του εργαζομένου. Γιατί όταν κάποιος εργάζεται σε αδήλωτη εργασία δεν έχει ούτε εισόδημα, ούτε ασφάλιση. Το πλαίσιο στο οποίο ζούμε δεν επιτρέπει να γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι τα πράγματα είναι όπως δείχνουν. Αυτό το πρόβλημα δεν μπορούμε να το λύσουμε. Δεχόμενοι, λοιπόν, τους αριθμούς ως αληθινούς πιστεύω ότι πρέπει να ασχοληθεί το Υπουργείο και με την τριμελή οικογένεια με χαμηλό εισόδημα. Γιατί υπάρχουν και χειρότερες περιπτώσεις. Να είναι χωρισμένοι οι γονείς, ο πατέρας να μη δίνει διατροφή, να είναι «εξαφανισμένος» και να προσπαθεί μία μητέρα με ένα μισθό και ένα παιδί να συντηρεί δύο σπίτια, αν το παιδί της περάσει σε σχολή σε άλλη πόλη. Σ’ αυτή την περίπτωση τα πράγματα είναι ακόμη δυσκολότερα.
Χρειάζεται, λοιπόν, σύνεση στις αλλαγές στο νόμο των μετεγγραφών και μεγαλύτερη μελέτη, γιατί υπάρχουν πολλές περιπτώσεις πιο δύσκολες από τα τρία σπίτια και, δυστυχώς, δεν υπάρχουν θέσεις για μετεγγραφή για όλους τους φοιτητές. Να θυμηθούμε ότι τις χρονιές που δόθηκαν ελεύθερες μετεγγραφές υπήρξε αδιαχώρητο στις σχολές Αθήνας και Θεσσαλονίκης με αποτέλεσμα να μη μπορούν να γίνουν σωστά τα μαθήματα και να την πληρώνουν και αυτοί που μπήκαν κανονικά στη σχολή τους και δεν ζήτησαν καμία διευκόλυνση.
