Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Υπάρχουν κατάλογοι και κατάλογοι. Εστιατορίων, βιβλιοθηκών, τηλεφωνικοί, διαφημιστικοί, εκλογικοί, απαγορευμένων βιβλίων, υπαγορευμένων μέτρων, και πάει λέγοντας. Υπάρχουν λίστες και λίστες. Αναμονής, γάμου, μαύρες, τύπου «Σίντλερ», αλλά κι όσες κινούνται στην περιοχή του μύθου.
Έχει μια ομορφιά η λίστα, αποφαίνεται ο Ουμπέρτο Έκο. Πού έγκειται η «Ομορφιά της λίστας», όπως είναι ο τίτλος του βιβλίου του μετρ της σημειολογίας; Στην ταξινόμηση, έστω κι αν κάποιοι τη θεωρήσουν αυθαίρετη, στην ευχαρίστηση της απαρίθμησης ή στη χαρά να συνδέει κανείς στοιχεία που καμιά ιδιαίτερη σχέση δεν έχουν μεταξύ τους;
Όταν ο διάσημος Ιταλός συγγραφέας γράφει για τη σημασία και τη λειτουργία των καταλόγων στη διαμόρφωση του γούστου, το αποτέλεσμα δεν είναι μόνο ενδιαφέρον, αλλά και ευχάριστο.
Τούτη όμως η άθλια λίστα τι προσφέρει; Σε αυτόν που την αναδημοσίευσε κατ’ αρχήν δημοσιότητα. Κυρίως αρνητική, αλλά υπάρχουν κι αυτοί που θεωρούν ότι «κάθε δημοσιότητα είναι καλή δημοσιότητα», ενώ ο Ιρλανδός συγγραφέας Μπρένταν Μπίαν το πάει παραπέρα: «Δεν υπάρχει κακή δημοσιότητα εκτός από τη νεκρολογία σου».
Ο ραδιοφωνικός περφόμερ βουλευτής, που -εν όψει κάλπης- φοβάται μην και ξεχαστεί, καθότι στη Βουλή η παρουσία του μηδαμινή, εφαρμόζει για άλλη μία φορά τη γνωστή τακτική προς άγραν ψήφων από σκληρά δεξιά πανέρια.
Η δημοσίευση της λίστας μπορεί να επισύρει «σωρεία αδικημάτων και παραπτωμάτων», όπως αναφέρει η Ένωση Δικηγόρων, αλλά δεν βλέπω πολλούς πρόθυμους να παρέμβουν. Άλλωστε, ήταν «ένα λάθος» από εκείνα που «στο μέλλον δεν θα μπορούν να γίνονται ανεκτά».
Τα όρια της ανοχής στην πολιτική, όμως, είναι άκρως ελαστικά, ιδίως όταν μπλέκονται τα εκλογικά. Τρία χρόνια παρά κάτι πέρασαν από τότε που δεν θα ήταν υποψήφιος, γιατί «τέτοιες συμπεριφορές δεν γίνονται ανεκτές». Μια χαρά ξεχάστηκαν οι συμπεριφορές του όταν καλούσε σε «σωστή ψήφο», απευθυνόμενος σε χώρους που επιθυμούν… τανκς. Μια, και δυο, και τρεις, ο βουλευτής πλέον κάνει αυτό που ξέρει και συμφέρει. Η επανάληψη των «λαθών» γίνεται ανεκτή στο (προ)εκλογικό σεφέρι.
Αυτό ξεπερνά τον θορυβώδη, υπερβαίνει το προσωπικό. Δεν είναι αλαφρύ και ψαφαρό. Είναι βαθιά πολιτικό.
