Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Προτού τον εκλέξουν οι Αμερικανοί, οι Ευρωπαίοι τού έδωσαν την «ψήφο» τους. Περισσότεροι από 200.000 Βερολινέζοι συγκεντρώθηκαν τον Ιούλιο του 2008 γύρω από τη Στήλη της Νίκης για να τον ακούσουν. Κέρδισε τα πρωτοσέλιδα, μαγνήτισε τα πλήθη.
«Ο Ομπάμα είμαι εγώ». Έτσι υποδέχθηκαν οι περισσότεροι πολιτικοί στην Ευρώπη την εκλογή του. Ήταν σαν να ήθελε ο καθένας από αυτούς να οικειοποιηθεί ένα μέρος του ενθουσιασμού που προκάλεσε ο γερουσιαστής του Ιλινόι στη γηραιά ήπειρο.
Όλοι διεκδικούσαν τον Ομπάμα, που ήταν «πολύ Ευρωπαίος», χωρίς να χάνει την «αμερικανικότητά» του. «Κι έτσι, ο Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα επισκέφθηκε την Ευρώπη. Στο Λονδίνο, έσωσε την παγκόσμια οικονομία. Στο Στρασβούργο, γιάτρεψε το ΝΑΤΟ. Στην Πράγα, απάλλαξε τον κόσμο από τα πυρηνικά όπλα… Και την έβδομη ημέρα, επιβιβάστηκε στο αεροσκάφος του και εξαφανίστηκε μέσα σε έναν συννεφιασμένο ουρανό.
Όλα αυτά ήταν ένα όνειρο; Πολύ πιθανόν», απαντούσε ο αρθρογράφος των «FT» Γκίντεον Ράχμαν, σχολιάζοντας την πρώτη περιοδεία του «μαύρου Κένεντι» στην Ευρώπη. Η οκταετής παραμονή στην εξουσία προσγείωσε τη λαϊκή φαντασία, μα ο συγκροτημένος πρόεδρος, με μια ιδέα από ροκ σταρ και με μια στρατοσφαιρική οπτική, τύπου Χάρβαρντ, δεν έχασε την ικανότητα να συγκεντρώνει τα φώτα.
Σήμερα, ο κόσμος θα παρακολουθεί τον Ομπάμα στην Αθήνα. Απερχόμενος μεν, πρόεδρος των ΗΠΑ δε. Οι συμβολισμοί είναι ισχυροί, ακόμη κι αν η ουσία χάσει στη γωνία.
Δεν ξέρω «αν θέλει να κλείσει τη διακυβέρνησή του, με λύσεις… και είναι ακριβώς γι’ αυτό το λόγο που, πιθανόν, η νίκη Τραμπ να ενισχύει ακόμη περισσότερο τη βούληση του να δοθεί μία λύση στο ζήτημα του ελληνικού χρέους».
Ξέρω, όμως, ότι μία ομιλία -το δυνατό του σημείο- με φόντο την Αθήνα, κάτι αφήνει στην μπομπίνα. Την Τετάρτη θα επιβιβαστεί στο αεροσκάφος του μέσα σε έναν συννεφιασμένο ουρανό, για να κλείσει στο Βερολίνο την περιοδεία αποχαιρετισμού στην Ευρώπη. Σαν ταινία, όπου το ίδιο μοτίβο -Βερολίνο- εμφανίζεται στην αρχή και το τέλος.
