Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
28 Νοεμβρίου 1952. Ο βασιλιάς Παύλος και η βασίλισσα Φρειδερίκη ποζάρουν χαμογελαστοί στον κήπο των ανακτόρων με τον επίσημο προσκεκλημένο τους. Είναι ο Τούρκος πρόεδρος Τζελάλ Μπαγιάρ, ο οποίος λίγες ώρες νωρίτερα είχε λάβει από τον δήμαρχο Αθηνών, Κωνσταντίνο Νικολόπουλο, το μετάλλιο της πόλης. Παρά το ρευστό πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα και την αμοιβαία καχυποψία, οι προσδοκίες για ελληνοτουρκική προσέγγιση -ιδιαίτερα από ορισμένους στην ελληνική πλευρά- ήταν μάλλον υψηλές. Το 1952 ήταν η χρονιά που Ελλάδα και Τουρκία εντάχθηκαν ταυτόχρονα στο ΝΑΤΟ, στο δεύτερο κύμα διεύρυνσης της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, προέβησαν σε αμοιβαία κατάργηση της θεώρησης των διαβατηρίων, ενώ Έλληνες καλλιτέχνες έκαναν «θραύση» στην Κωνσταντινούπολη. Το Κυπριακό (όπως και άλλα ζητήματα) υπέβοσκαν, αλλά δεν είχαν ακόμη σκιάσει σχέσεις και επισκέψεις.
7 Δεκεμβρίου 2017. Ο Προκόπης Παυλόπουλος θα υποδεχθεί χαμογελαστός στην Αθήνα τον ομόλογό του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος θα έχει βεβαίως συνάντηση και με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Στην πρώτη επίσκεψη Τούρκου προέδρου ύστερα από 65 χρόνια, οι προσδοκίες ίσως είναι υψηλότερες από την τουρκική πλευρά. Και τούτο γιατί αυτή λαμβάνει χώρα σε μία περίοδο κατά την οποία οι σχέσεις της Άγκυρας με το Βερολίνο, το Άμστερνταμ και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι σε βαρομετρικό χαμηλό.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι ο «σουλτάνος» Ερντογάν θα διστάσει να πιέσει για την έκδοση των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών ή δεν θα φροντίσει να αξιοποιήσει με κάθε τρόπο το «όπλο» της συμφωνίας για το προσφυγικό – την τήρηση της οποίας η Αθήνα επιθυμεί διακαώς. Ίσως όμως να θελήσει να ανταποδώσει την «ευγενική χειρονομία», όπως χαρακτηρίστηκε από τον γερμανικό Τύπο η σύλληψη φερόμενων μελών της οργάνωσης DHPK-C. Δεν είναι σαφές τι θα μπορούσε να είναι αυτό που θα προσφέρει η τουρκική πλευρά. Στην ατζέντα, πέραν της συνεργασίας σε θέματα ασφαλείας και αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, βρίσκεται η προοπτική συνεργασίας στον τομέα των μεταφορών. Μένει να φανεί εάν η νέα φάση της προσέγγισης θα αρχίσει από το οικονομικό πεδίο.
