Από την έντυπη έκδοση
Του Α. Δ. Παπαγιαννίδη
[email protected]
Ωραία, λοιπόν, όλοι οι προβολείς στην παρουσία του Φρανσουά Ολάντ στην Αθήνα. Με προσδοκίες για προεδρικές συμπαθητικές τοποθετήσεις στο φλέγον για την κυβέρνηση μέτωπο της διαρρύθμισης/ελάφρυνσης του χρέους αλλά και μιας συνολικής υποστήριξης στα πλαίσια της Ευρωζώνης.
Από δίπλα και για συνέχιση της λογικής «ανοίγματος» των Ευρωσοσιαλιστών προς τον ΣΥΡΙΖΑ – πράγμα που πικραίνει ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ αλλά και Ποτάμι, πλην όμως τι να κάνουμε, η παρουσία στην κυβέρνηση έχει άλλη χάρη για τις πολιτικές συμμαχίες (όπως είχε πει, σχετικά διπλωματικά, την περασμένη εβδομάδα και ο Μάσιμο ντ’ Αλέμα ως προσκεκλημένος της Αννας Διαμαντοπούλου για «Προοδευτικές λύσεις για την Ελλάδα του σήμερα και του αύριο»).
Ολοι οι προβολείς και στην κουστωδία/ολόκληρο λόχο που θα συνοδεύει τον Ολάντ από πλευράς γαλλικής επιχειρηματικής κοινότητας, ξυπνώντας μνήμες SocGen και Credit Agricole στις τράπεζες, Pechiney και Carrefour στις βαθύτερες παρουσίες, Veolia και Suez στα νερά, ακόμη περισσότερο προσδοκίες EDF/GDF και Total στην ενέργεια, Vinci και Bouygues στις κατασκευές, SNCF στα τρένα, κάνουν πολλά μάτια στις τάξεις της κυβέρνησης να λάμπουν.
Ασχετα που οι περισσότερες γαλλικές εμπειρίες στην ελληνική πραγματικότητα οδήγησαν σε άτακτη ή έστω εύτακτη υποχώρηση/αποχώρηση: οι τράπεζες απομακρύνθηκαν αφού «κοκκίνισαν» τους ισολογισμούς των μητρικών ιδρυμάτων αρκετά, η Aluminium de Grece εξαγοράστηκε από Μυτιληναίο, αφού είχε ξεφτίσει απόλυτα, η Carrefour άφησε το ποσοστό της στην κοινοπραξία που είχε με την οικογένεια Μαρινόπουλου…
Ολα με θετικές διαθέσεις με τη μεγάλη υπόσχεση των επενδύσεων, όχι; Ε, άμα οι Γάλλοι -ή οποιοιδήποτε ξένοι…- κατέγραφαν την τοποθέτηση του (προαχθέντος σε υφυπουργό από γ.γ. για το ΕΣΠΑ) Αλέξη Χαρίτση, θα έβλεπαν την άποψη ότι ο νέος προσανατολισμός του ΕΣΠΑ/ΣΕΣ θα είναι προς «μικρά, άντε και μεσαία έργα» και τούτο επειδή «τα κέρδη από τα μεγάλα έργα καταλήγουν στο εξωτερικό». Και αυτά δεν είναι μόνον λόγια: στις νέες προκηρύξεις ΕΣΠΑ για τομείς αιχμής, «τρέχουν» επιδοτήσεις 30.000 και 40.000 ευρώ, σαφώς χρήσιμες ή και σωτήριες για τους επιδοτούμενους ή τους επίδοξους δικαιούχους επιδοτήσεων – αλλά άμα ειλικρινά απ’ εκεί αναμένεται η επανεκκίνηση της οικονομίας…
Πάντως, ας τον καλωσορίσουμε τον Φρανσουά Ολάντ. Κάθε καλός λόγος, χρήσιμος. Οχι δε μόνον στις επενδυτικές οάσεις που χρειάζεται να φανταζόμαστε, αλλά και στην άμεση διαχείριση του μνημονίου-3.
Οπου ήδη τα πράγματα δείχνουν «να κολλάνε» προτού καλά καλά ξεκινήσουμε με την implementation-implementation-implementation: ακυρώθηκε/μετατοπίστηκε αισίως το πρώτο EuroWorking Group που θα παρακολουθούσε τα της επιθεώρησης/review, ώστε να μην ακουστούν τόσο νωρίς δυσάρεστα λόγια για τις επιδόσεις της κυβέρνησης. Το κυνήγι των διαβόητων «ισοδυνάμων» έχει γίνει ήδη οπερέτα, πικρή όμως και επικίνδυνη οπερέτα. Ενώ οι όποιες ελπίδες για να μη μας εγκατασταθεί μια νέα μαύρη τρύπα στα δημοσιονομικά (ήδη απειλείται κάτι σαν 3,2-3,4 δισ. ευρώ, με 2 δισ. μόνο από τη διαβρωτική απόφαση ΣτΕ για τις συντάξεις) στηρίζονται στο ότι θα έχουμε άμεσα επανεκκίνηση στην οικονομία από το βάθος που βρίσκεται.
Επειδή πιάσαμε τη μαγική λέξη «επανεκκίνηση», να σημειώσουμε ότι σταθερά πλέον διακινείται -και αξιοποιείται ως «γενικό ισοδύναμο» απέναντι στην τρόικα/κουαρτέτο- αισιόδοξη πρόγνωση για το κλείσιμο του 2015 από πλευράς ΑΕΠ. Εκεί που κάποια στιγμή (με δεδομένο ένα μέτριο α’ 6μηνο) αναμενόταν τώρα τέτοια βύθιση που θα έδινε -2,3% πορεία του ΑΕΠ για το σύνολο του 2015 (πάλι βελτίωση σε σχέση μ’ ένα -4% που είχε εκτιμηθεί νωρίτερα), έφθασαν πλέον να προσδοκούν ότι η υποχώρηση θα μείνει μόλις στο -0,9% για φέτος, όλη τη χρονιά.
Στην τριμηνιαία έκθεσή του το ΙΟΒΕ έκανε προ ημερών ένα βήμα «στήριξης» αυτής της αισιοδοξίας. Ως κύρια θετική εξέλιξη κατέγραφε το ότι «κυβέρνηση και μείζων αντιπολίτευση τοποθετούνται υπέρ της εφαρμογής του προγράμματος-συμφωνίας με τους εταίρους», μαζί και με το ότι συνεχίζεται «η επίδραση από την περυσινή σταθεροποίηση/μικρή ανάκαμψη στο πρώτο 6μηνο του 2015». Πλην όμως, το ΙΟΒΕ επισημαίνει σε όλους τους τόνους ότι πρέπει να αποφευχθούν δύο βασικές παρερμηνείες:
* Να μην αγνοηθεί ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι για νοικοκυριά και επιχειρήσεις, που όμως «αντιστοιχούν στο ό,τι θα πρέπει να πληρωθεί τώρα λόγω της παρατεταμένης εκκρεμότητας».
* Να μη θεωρηθεί ότι «η μελλοντική πορεία είναι διασφαλισμένη ή ανεξάρτητη από τις τωρινές επιλογές».
Πάντα προσεκτικό το ΙΟΒΕ, δεν παραλείπει να ξιφουλκεί κατά παρελκυστικών πρακτικών, αμφισημιών και καθυστερήσεων.
Ακούει όμως κανείς;
