Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Την ανησυχία του για την επίτευξη εμπορικής συμφωνίας με τον Καναδά (CETA) εξέφρασε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, αναφέροντας ότι διακυβεύεται η φήμη της Ευρώπης.
Η αξιοπιστία της Ευρώπης δεν κινδυνεύει τόσο από την εκκρεμότητα της CETA. Απλώς η CETA, την οποία στο ελληνικό χωριό έχουμε περιορίσει στη φέτα, προστίθεται σε μια αλυσίδα επεισοδίων, που κάνουν την Ε.Ε. να μοιάζει πανδοχείο.
H CETA, πρωτοξαδέρφη της ΤΤΙΡ, της Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ, η οποία κόλλησε σε έντονα πάθη, είναι σχετικά άγνωστη. Γι’ αυτό και δεν εγείρονταν μεγάλες ενστάσεις. Ώσπου η μικροσκοπική Βαλονία, η γαλλόφωνη περιφέρεια του Βελγίου, της χώρας – πρωταθλήτριας στην επίτευξη συμβιβασμών, είχε άλλη επιθυμία.
Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του τοπικού πρωθυπουργού Πολ Μανιέτ, της Καναδής υπουργού Εμπορίου Κρίστια Φρίλαντ και της Κομισιόν συνεχίζονται, γιατί δεν έχουν πειστεί οι Βαλόνοι ότι ευημερία ξημερώνει. Μάλλον χρειάζονται περισσότερα εργαλεία απέναντι σε αθέμιτες εμπορικές πρακτικές. Το πρόβλημα, δηλαδή, δεν είναι το ελεύθερο εμπόριο, αλλά το δίκαιο.
Είναι δίκαιο, όμως, ένα κράτος – μέλος της Ε.Ε. ή ακόμα και μια περιφέρεια να λέει «όχι» όταν όλη η υπόλοιπη Ευρώπη λέει «ναι»;
Σπουργίτι είναι η Βαλονία, με ασθενική οικονομία, και άλλωστε «με ποια χώρα θα μπορούσαν να συνάψουν οι Βέλγοι εμπορική συμφωνία, αν όχι με τον Καναδά, με το γαλλόφωνο Κεμπέκ, που περιμένει ως μάννα εξ ουρανού την εν λόγω συμφωνία προκειμένου να καταφέρει να ξεφύγει λίγο από την εμπορική κυριαρχία των Αμερικανών» (La Libre Belgique).
Σπουργίτι είναι η Βαλονία, αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δεχτεί αδιαμαρτύρητα μία συμφωνία; Ανεξαρτήτως του αν είναι δικαιολογημένο ή όχι το βέτο, είναι σεβαστό. Αυτό που κάνει το τοπικό κοινοβούλιο είναι μια επίδειξη, μια παράσταση, γιατί δεν έχει άλλη δυνατότητα. Είναι ο αγώνας ενός θιάσου απέναντι σ’ έναν οδοστρωτήρα.
