Από την έντυπη έκδοση
Του Λάμπρου Καραγεώργου
[email protected]
Την έντονη αντίδρασή του εκφράζει το Διεθνές Ναυτιλιακό Επιμελητήριο (ICS) στην πρόταση του International Transport Forum, ενός think tank του ΟΟΣΑ, να καταβάλλει σε ετήσια βάση η ναυτιλία πάνω από 20 δισ. δολ. για τη χρηματοδότηση ενός «πράσινου ταμείου» κατά της κλιματικής αλλαγής.
Το think tank του ΟΟΣΑ, στο οποίο δεν συμμετέχουν εκπρόσωποι της ναυτιλίας, πρότεινε εν όψει της διεθνούς διάσκεψης για το κλίμα τον προσεχή Δεκέμβριο στο Παρίσι, τη γνωστή ως COP 21, να υποχρεωθεί η ναυτιλία να καταβάλλει 25 δολ. ανά τόνο εκπεμπόμενου CO2, που σημαίνει περίπου 20 δισ. δολ. ετησίως, με δεδομένο ότι οι ρύποι διοξειδίου του άνθρακος από τη ναυτιλία ανήλθαν το 2012 σε περίπου 800 εκατ. τόνους.
Το ICS, όμως, με ανακοίνωσή του θεωρεί ότι η τιμή των 25 δολ., όσο και η γενικότερη αντιμετώπιση της ναυτιλίας από τον ΟΟΣΑ (στον οποίο το ναυτιλιακό lobby είναι ανύπαρκτο), είναι άδικη αφού η «συνεισφορά» της θα είναι ιδιαίτερα δυσανάλογα υψηλή σε σύγκριση με τη «συμβολή» της στην παγκόσμια εκπομπή CO2.
Οπως υπολογίζεται, ενώ οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακος από τα πλοία ανέρχονται σε ετήσια βάση στο 2% των παγκόσμιων εκπομπών, θα κληθεί να συνεισφέρει 20 δισ. δολ. σε ένα ταμείο που θα συγκεντρώσει συνολικά 100 δισ. δολ. (δηλαδή το 20% των κεφαλαίων).
Το ICS απευθύνει το ερώτημα γιατί η διεθνής ναυτιλία θα πρέπει να αποδεχθεί το τέλος άνθρακα στα 25 δολ. ανά τόνο CO2, όπως προτείνει το ITF. Η τιμή αυτή, προσθέτει, είναι σχεδόν τρεις φορές υψηλότερη από την τιμή του άνθρακα που καταβάλλουν οι βιομηχανίες της στεριάς που έχουν έδρα τις ανεπτυγμένες χώρες.
Ωστόσο, περίπου το 70% του παγκόσμιου εμπορικού στόλου είναι νηολογημένα σε αναπτυσσόμενες χώρες που δεν περιλαμβάνονται στην Annex I της συνθήκης United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC) και το θαλάσσιο εμπόριο είναι ζωτικής σημασίας για τις πλούσιες και αναδυόμενες οικονομίες.
Το ICS υπογραμμίζει ακόμη ότι «η ναυτιλία έχει δεσμευτεί για μείωση των εκπομπών CO2 και τονίζει ότι αναλαμβάνει την ευθύνη να συμβάλει στην επίτευξη του στόχου των Ηνωμένων Εθνών για μείωση δύο βαθμών Κελσίου στο πλαίσιο αποτροπής της κλιματικής αλλαγής.
Ομως, αν και η UNFCCC αναγνωρίζει ότι οι ανεπτυγμένες και οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν δεχθεί διαφορετικές δεσμεύσεις, γιατί η ναυτιλία να αποτελεί εξαίρεση, όταν μάλιστα έχει έναν τόσο σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια οικονομία αφού μεταφέρει το 90% του παγκοσμίου εμπορίου;».
Μάλιστα, όπως παρατηρεί το ICS, ενώ η Κίνα και η Ινδία έχουν δεσμευτεί για μειώσεις εκπομπών εν όψει της COP 21, αυτές δεν οδηγούν σε απόλυτη μείωση του όγκου των εκπομπών CO2 για πολλά χρόνια στο μέλλον.
Η ναυτιλία, όμως, από την πλευρά της έχει ήδη μειώσει τις συνολικές εκπομπές CO2 κατά περισσότερο από 10% στο διάστημα 2007-2012, ενώ μειωμένες κατά 20% εμφανίζονται και οι εκπομπές αερίων ρύπων του διοξειδίου του άνθρακος ανά τονομίλι μεταφερόμενου φορτίου για το διάστημα 2005-2015.
Το ICS επισημαίνει επίσης ότι μία συζήτηση για περαιτέρω μείωση των εκπομπών CO2 από τη ναυτιλία είναι προγραμματισμένη να πραγματοποιηθεί στη διάρκεια της επόμενης συνόδου της Επιτροπής Προστασίας Θαλάσσιου Περιβάλλοντος του ΙΜΟ, τον Απρίλιο του 2016, στην οποία θα ληφθούν υπ’ όψιν και τα αποτελέσματα της διάσκεψης του ΟΗΕ για το Κλίμα στο Παρίσι.
Η ναυτιλιακή βιομηχανία, όπως αντιπροσωπεύεται από το ICS, σχεδιάζει να ανταποκριθεί θετικά κατά τη διάρκεια της συζήτησης του ΙΜΟ σχετικά με νέους πιθανούς στόχους, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τις σημαντικές μειώσεις εκπομπών που έχουν επιτευχθεί από την εφαρμογή του Energy Efficiency Design Index (EEDI) όπως και άλλα επιχειρησιακά μέτρα που υλοποιεί η ναυτιλία, προστίθεται σε σχετική ανακοίνωση του ICS.
Να σημειωθεί ακόμη ότι το ICS δεν έχει αντίρρηση στην επιβολή ενός τέλους επί των καυσίμων ως επιπλέον μέτρου που στηρίζεται στην αγορά (Market Based Measures) το οποίο έχει προτείνει από το 2013, αντί ενός συστήματος εμπορίας εκπομπών -ή άλλες περίπλοκες εναλλακτικές λύσεις- που θα στρεβλώνει την παγκόσμια αγορά της ναυτιλίας.
Ωστόσο, εάν μια εισφορά αποφασιστεί από τον ΙΜΟ το ICS πιστεύει ότι τα κεφάλαια που θα συγκεντρώνονται θα πρέπει να είναι ανάλογα της συμμετοχής της ναυτιλίας στους ρύπους (μόλις το 2% των παγκόσμιων ρύπων), κάτι που δεν ανταποκρίνεται βέβαια στους «στόχους» που έχει θέσει για τη ναυτιλία ο ΟΟΣΑ.
