Από την έντυπη έκδοση
Των Λάμπρου Καραγεώργου και Αντώνη Τσιμπλάκη
Η τεχνολογία καθιστά το πλοίο πιο ασφαλές για το φορτίο αλλά και για το πλήρωμα, όπως επίσης και λιγότερο κοστοβόρο. Αυτό ήταν το συμπέρασμα από τη συζήτηση που έγινε στο πλαίσιο του 4ου Ναυτιλιακού Συνεδρίου της «Ναυτεμπορικής», με τίτλο: «Ελληνική και Ευρωπαϊκή ναυτιλία – Με πυξίδα στραμμένη στο μέλλον».
Στην τρίτη ενότητα του συνεδρίου εξετάσθηκε το θέμα «Ψηφιακή επανάσταση και ναυτιλία», όπου αναλύθηκαν οι επιπτώσεις της τεχνολογικής επανάστασης στη ναυτιλία, ενώ εκτιμήθηκε ότι το αυτόνομο πλοίο θα αργήσει ακόμη να «πιάσει λιμάνι».
Στη συζήτηση συμμετείχαν οι κ.κ. David Barrow, Director Innovation Marketing & Sales στο Lloyd’s Register, Γιάννης Δράγνης, CEO στην Goldenport Shipmanagement, Μιχάλης Κωνσταντινίδης, CEO στη METIS Cyberspace Technology, Ιωάννης Παυλής, Business and Product Development Director στην OTESAT_MARITEL και δρ Κώστας Ρόκκος, Chairman and CEO στην TST Greece, με συντονιστή τον κ. Χρήστο Δόγα, διευθυντή της εφημερίδας «Ναυτεμπορική».
David Barrow: «H τεχνολογία έχει επηρεάσει τη ναυτιλία εδώ και πολλά χρόνια. Ακόμη δεν αναγνωρίζεται ο θετικός αντίκτυπος που έχουν η τεχνολογία και η καινοτομία στην ασφάλεια των ναυτικών. Η χρήση δεδομένων, η χρήση drones και ρομποτικής για την παρακολούθηση του τι συμβαίνει μέσα στη δεξαμενή ενός πλοίου, όλα αυτά καθιστούν τη ζωή των ναυτικών μας πολύ πιο ασφαλή και αυτό είναι ένα τεράστιο όφελος, το οποίο πολύ συχνά παραβλέπεται. Όσον αφορά το αυτόνομο πλοίο, κάθε σύστημα έχει διαφορετικό επίπεδο αυτονομίας Δεν είναι απαραίτητο το πλοίο να είναι εντελώς μη επανδρωμένο. Θα έχει ορισμένους ανθρώπους».
Γιάννης Δράγνης: «Μια ναυτιλιακή εταιρεία έχει πάρα πολλές προκλήσεις. Μία από αυτές είναι να ακολουθεί τις ψηφιακές εξελίξεις. Ως εταιρεία υλοποιούμε πρακτικές με στόχο να κάνουμε τη μεταφορά φορτίου πιο ασφαλή για τον κόσμο στο πλοίο και για το περιβάλλον, πιο γρήγορη και πιο αποτελεσματική. Αυτό σημαίνει μείωση κόστους ώστε να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί. Έχουμε επενδύσει εδώ και χρόνια στο performance monitoring, που έχει να κάνει με τη λεπτομερή παρακολούθηση της κατανάλωσης του πλοίου. Δηλαδή το μπόιλερ, την κάθε γεννήτρια, τη μηχανή σε πραγματικό χρόνο σε συνδυασμό με τις συνθήκες φόρτωσης του πλοίου και με τις καιρικές συνθήκες. Χρειάζεται να τοποθετήσεις τους κατάλληλους μετρητές, σένσορες κ.λπ. και το αντίστοιχο software που λαμβάνει τα δεδομένα, τα μεταφράζει και τα στέλνει στο γραφείο. Και αντίστοιχα, το κάθε τμήμα του γραφείου να μπορεί αυτά τα δεδομένα να τα αξιοποιεί και να βελτιώνει τις υπηρεσίες. Αυτό το performance monitoring έχει σχέση και με την ενεργειακή κατανάλωση. Υπολογίζει ποιο είναι το πραγματικό carbon footprint που έχει το κάθε πλοίο σε πραγματικό χρόνο. Ένα άλλο θέμα είναι η επικοινωνία. Έχει μειωθεί το κόστος της επικοινωνίας, εξέλιξη που μας επιτρέπει να ανταλλάσσουμε πάρα πολλά δεδομένα με το πλοίο, πολύ φθηνά, και αντίστοιχα να δίνουμε τη δυνατότητα στους ναυτικούς μας να μπορούν να επικοινωνούν με τις οικογένειές τους».
Μιχάλης Κωνσταντινίδης: «Η ψηφιοποίηση δεν είναι κάτι καινούργιο. Η ναυτιλία έχει μείνει λίγο πίσω σε σύγκριση με τη στεριά όχι επειδή ήταν οπισθοδρομική, αλλά για αντικειμενικούς λόγους. Δεν υπήρχε connectivity στο Internet μέχρι πρόσφατα. Τα τελευταία 3-5 χρόνια υπάρχει η συνδεσιμότητα στο internet σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, σε όλες τις θάλασσες και τους ωκεανούς. Άρα βρισκόμαστε αδιαμφισβήτητα στην αυγή της τέταρτης επανάστασης στην ιστορία της ναυτιλίας και είναι αυτό που λέμε το smart shipping, το digitization της ναυτιλίας. Το στοίχημα είναι πόσο ομαλή θα είναι η προσαρμογή και πόσο η ναυτιλιακή κοινότητα και ο κόσμος θα μπορέσει χωρίς επιπτώσεις να μπει σε αυτή τη νέα εποχή. Η τεχνολογία δεν αντικαθιστά τους ανθρώπους. Ο ρόλος της είναι να μας κάνει πιο αποτελεσματικούς, πιο παραγωγικούς. Για το αυτόνομο πλοίο, το ζήτημα δεν είναι το πότε θα γίνει αυτό. Το ζήτημα, ο στόχος, το όραμα είναι όταν θα φτιαχτεί ένα τέτοιο πλοίο να λειτουργεί καλύτερα από τα σημερινά, χωρίς να περιλαμβάνει τον παράγοντα που ονομάζεται το ανθρώπινο λάθος».
Ιωάννης Παυλής: «Είναι γεγονός ότι οι τεχνολογίες Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών έχουν εξελιχθεί σε σημαντικό βαθμό τα τελευταία χρόνια και αυτό επιτρέπει στα πλοία να λειτουργούν σαν μία νοητή επέκταση των γραφείων της ναυτιλιακής. Αυτό επιπλέον επιτρέπει την ψηφιοποίηση υπηρεσιών που απευθύνονται τόσο στις Business ανάγκες των ναυτιλιακών εταιρειών όσο και στο ευ ζην των πληρωμάτων. Ειδικά για τις υπηρεσίες Business βλέπουμε τα πρώτα σημάδια αυτών που αποκαλούμε ευφυών τεχνολογιών. Να αναφερθώ σε κάποια παραδείγματα, όπως το remote monitoring. Πώς λειτουργούν αυτά τα συστήματα; Παίρνουμε δεδομένα από το πλοίο και κάνουμε μία επεξεργασία βασιζόμενη σε μεθοδολογίες και σε εργαλεία και σε τεχνικές big data analytics. Αυτή λοιπόν είναι μία μορφή ευφυΐας που προσδίδουμε σε αυτά τα συστήματα. Μπροστά μας έχουμε βέβαια μεγάλες εξελίξεις και ίσως η μεγαλύτερη από αυτές αφορά το αυτόνομο πλοίο, δηλαδή το μη επανδρωμένο πλοίο. Θεωρώ ότι αποτελεί ένα φιλόδοξο όραμα. Είναι χρήσιμο να προσπαθήσουμε να το υλοποιήσουμε, αλλά μία σημαντική παράμετρος είναι να αναπτύξουμε ευφυείς τεχνολογίες οι οποίες κατά κάποιο τρόπο αντιμετωπίζουν με κάποιο αυτοματοποιημένο τρόπο δυναμικές διαδικασίες, όπως για παράδειγμα την πορεία ενός πλοίου μέσα στη θάλασσα. Πρέπει επίσης να αναπτύξουμε τεχνολογίες που θα επιτρέπουν στο πλοίο να λειτουργεί και να αντιδρά πρακτικά όπως αντιδρά ένας άνθρωπος. Είναι σίγουρα χρήσιμες όλες αυτές οι τεχνολογίες, αλλά έχουμε περιορισμούς. Δεν πρέπει να τις υποτιμούμε, αλλά ούτε και να τις υπερτιμούμε».
Κώστας Ρόκκος: «Στον τομέα της ψηφιακής τεχνολογίας υπάρχουν δύο κατηγορίες. Υπάρχει η κατηγορία των ένθερμων υποστηρικτών, αυτοί παράγουν την ψηφιακή τεχνολογία και πιστεύουν ότι αυτό που κάνουν στα εργοστάσια, στα γραφεία μπορούν να το μεταφέρουν εύκολα στο πλοίο. Υπάρχουν και οι πλοιοκτήτες οι οποίοι είτε βλέπουν ορισμένα καινούργια πράγματα που είναι διατεθειμένοι να τα εφαρμόσουν για να εξοικειωθούν με το μέλλον, είτε προσπαθούν να τα εφαρμόσουν προκειμένου να ελέγξουν το σύστημα που δεν δουλεύει σωστά γι’ αυτούς, όπως π.χ. ο έλεγχος των πετρελαίων. Όσο για το αυτόνομο πλοίο, προσπαθεί να επιβληθεί με τη λογική του “πρώτα το κάρο και πίσω το άλογο”. Δηλαδή, φτιάχνουμε τεχνολογία και λέμε αυτήν την τεχνολογία θα τη βάλω πάνω στο πλοίο και θα δουλέψει χωρίς να υπάρχει εμπειρία από τις ναυτιλιακές εταιρείες για το πώς θα εξελιχθεί το transition period. Πιστεύω ότι σε αυτό το θέμα θα γίνει μία μεγάλη μάχη μεταξύ των παραδοσιακών εφοπλιστών και των κολοσσών εταιρειών οι οποίες θα θέλουν να δημιουργήσουν δικά τους αυτόνομα πλοία και να τα βάλουν στις δικές τους χρήσεις. Και δεν είμαι σίγουρος για το ποιος τελικά θα είναι ο νικητής».
