Από την έντυπη έκδοση
Του Λάμπρου Καραγεώργου
[email protected]
Ένα έντονο debate βρίσκεται σε εξέλιξη μεταξύ των ναυτιλιακών εταιρειών με αφορμή την επικείμενη εισαγωγή των νέων καυσίμων μετά το 2020.
Αν και όλες απ’ όσες έχουν τοποθετηθεί δημοσίως τάσσονται υπέρ της χρήσης των νέων καυσίμων, επισημαίνοντας παράλληλα και τους προβληματισμούς τους αναφορικά με την ασφάλεια και τη διαθεσιμότητα των νέων καυσίμων, εντούτοις η λύση που επιλέγει κάθε εταιρεία είναι διαφορετική.
Άλλες προσπαθούν να μετακυλίσουν το κόστος του νέου καυσίμου στους ναυλωτές τους και τελικά στους καταναλωτές τους, ενώ άλλες επιλέγουν να εφοδιάσουν τα πλοία τους με scrubbers, προκειμένου να μην αντιμετωπίσουν, τουλάχιστον θεωρητικά, προβλήματα διαθεσιμότητας του νέου καυσίμου, αλλά κυρίως εκτιμώντας μεγάλη διαφορά τιμών μεταξύ αποθειωμένου και μη καυσίμου.
Μάλιστα, ορισμένες εξ αυτών των εταιρειών εκφράζουν έντονες ενστάσεις προς την πρόταση των τεσσάρων μεγάλων νηολογίων (Marshall Islands, Liberia, Bahamas, Panama) για χορήγηση μιας Experience Building Phase, δηλαδή μιας περιόδου προσαρμογής, που θα διευκολύνει την ασφαλή μετάβαση στον νέο κανονισμό.
Η πρόταση αυτή, όπως έγραψε χτες η «Ν», υποστηρίζεται και από τις τρεις μεγαλύτερες διεθνείς ναυτιλιακές οργανώσεις, την Intertanko, την Intercargo και την Bimco, και αναμένεται να συζητηθεί στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ) και ειδικότερα στην επικείμενη συνεδρίαση της Επιτροπής Προστασίας του Θαλασσίου Περιβάλλοντος (MEPC), η οποία θα πραγματοποιηθεί το διάστημα 22-26 Οκτωβρίου στο Λονδίνο.
Μεταβατική περίοδος
Όπως εκτιμούν οι εταιρείες -αυτές που εμφανίζονται να αντιδρούν στην πρόταση των «επτά», τυχόν υιοθέτηση της περιόδου προσαρμογής θα λειτουργήσει εναντίον τους και στο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που θεωρούν ότι θα αποκτήσουν έχοντας εγκαταστήσει scrubbers. Ωστόσο, παράγοντες που είναι σε θέση να γνωρίζουν την πρόταση που έχει κατατεθεί στον ΙΜΟ, επισημαίνουν στη «Ν» ότι αυτή δεν έχει άμεση σχέση με την εγκατάσταση ή μη scrubbers αλλά έρχεται να απαντήσει στο ευρύτερο πρόβλημα της ασφαλούς λειτουργίας με τα νέα καύσιμα, που απασχολεί τη συντριπτική πλειονότητα των πλοίων.
Διαθεσιμότητα και ασφάλεια
Τα ερωτήματα γύρω από τα νέα καύσιμα είναι πολλά και η ναυτιλία είναι έκθετη σε παραμέτρους που δεν ελέγχει, σημειώνουν οι ίδιοι παράγοντες. Θα υπάρχουν διαθέσιμα καύσιμα ανά τα λιμάνια της υφηλίου για τα πλοία που δραστηριοποιούνται στις tramp μεταφορές; Θα είναι τα νέα καύσιμα ή τα blends αυτών ασφαλή σύμφωνα με τους διεθνείς κανονισμούς περιλαμβανομένης της SOLAS; Ποιες θα είναι οι ευθύνες των πλοιοκτητών;
Ποιες είναι οι εγγυήσεις που δίνονται από τις εταιρείες πετρελαιοειδών; Τέλος, πόσο αξιόπιστη είναι η λειτουργία των scrubbers και ποια η επιβάρυνση στη ρύπανση των θαλασσών και του περιβάλλοντος; Αρκετές χώρες φαίνεται να προσανατολίζονται προς την απαγόρευση των open loops scrubbers στα χωρικά τους ύδατα, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τα πλοία που τους έχουν εγκαταστήσει. Όπως προσθέτουν, επίσης μπορεί η επιλογή των scrubbers επικοινωνιακά να παρουσιάζεται ως ιδιαίτερα φιλική προς το περιβάλλον, αυτό όμως μένει να αποδειχτεί, καθώς στην πραγματικότητα, αντί να λύσει το πρόβλημα, μάλλον προσθέτει περιβαλλοντικά και άλλα ζητήματα λειτουργίας των πλοίων. Σημειώνεται ότι οι open loops scrubbers εναποθέτουν τα υπόλοιπα υλικά από τον καθαρισμό των καυσίμων στη θάλασσα.
Αντιθέτως, όπως έχουν υπογραμμίσει αρκετοί ναυτιλιακοί φορείς, ο πλέον ενεργειακά αποτελεσματικός και οικονομικά αποδοτικός τρόπος για την ελαχιστοποίηση των συνεπειών από τις εκπομπές SOx είναι η αποθείωση του καυσίμου στην πηγή, δηλαδή στα διυλιστήρια και όχι επί των πλοίων, μέσω scrubbers. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα στην περίπτωση των scrubbers είναι η μεταφορά της ευθύνης για τις εκπομπές SOx αποκλειστικά στο πλοίο, τονίζουν οι ίδιοι παράγοντες.
Σε κάθε περίπτωση, τα ερωτήματα είναι πολλά και θα πρέπει να απαντηθούν σύντομα προκειμένου οι πλοιοκτήτες να συνεχίσουν ανεμπόδιστα την ομαλή λειτουργία των πλοίων, με ασφάλεια. Η επόμενη συνεδρίαση της MEPC του ΙΜΟ τον προσεχή Οκτώβριο είναι πολύ κρίσιμη.
