Τυχόν ριζικές αλλαγές στην πολιτική των ΗΠΑ θα έχουν σημασία, επιφέροντας αντίκτυπο και στη ναυτιλία. Με τον τρόπο αυτό σχολιάζουν οι Clarksons την επόμενη μέρα της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ.
Όπως χαρακτηριστικά σχολιάζουν, συζητάμε για τη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, την πολιτική υπερδύναμη, και το δολάριο που είναι το κύριο ναυτιλιακό νόμισμα.
Αν και είναι πολύ νωρίς για να διαχωρίσουμε τη ρητορική της προεκλογικής εκστρατείας από την εφικτή μελλοντική πολιτική, αναφέρουν οι Clarksons είναι χρήσιμο να δούμε αναλυτικά τα δεδομένα:
- Οι ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν το 7% (σε τόνους) των παγκόσμιων εξαγωγών μέσω θαλάσσης (κυρίως ενέργεια) και το 5% των παγκόσμιων εισαγωγών (13% των εμπορευματοκιβωτίων).
- Το διμερές εμπόριο ΗΠΑ-Κίνας έχει σήμερα μερίδιο 1,4% του παγκόσμιου θαλάσσιου εμπορίου (με τις αμερικανικές εξαγωγές ενέργειας να αυξάνονται).
- Η ναυπηγική παραγωγή στις ΗΠΑ είναι αμελητέα εδώ και πολλές δεκαετίες. Ωστόσο, οι ΗΠΑ αποτελούν τη μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως, την πολιτική υπερδύναμη, ενώ το δολάριο είναι το κύριο ναυτιλιακό νόμισμα.
Σύμφωνα με τους Clarksons, μια ακόμα επιβολή δασμών, και πάλι με επίκεντρο την Κίνα, αλλά ευρύτερη και βαθύτερης φύσης, φαίνεται ένα πιθανό σενάριο.
Το 2018-19, ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ – Κίνας μείωσε την παγκόσμια αύξηση των θαλάσσιων τονοχιλιομέτρων μόνο κατά 0,5%, με επιπτώσεις στα σιτηρά (-4,4%), τα προϊόντα χάλυβα (-0,7%), το συνολικό εμπόριο χύδην ξηρού φορτίου (-0,6%) και τα εμπορευματοκιβώτια (-0,4%).
Ορισμένες συναλλαγές απορρόφησαν τους δασμούς, αναπτύχθηκαν «υποκατάστατες» συναλλαγές και υπήρξε μια αρχική «αύξηση» της κίνησης στα containerships πριν από την εισαγωγή των δασμών.
Οι περισσότεροι από τους δασμούς που εισήγαγαν οι ΗΠΑ παραμένουν σε ισχύ και τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Κίνα έχουν διαφοροποιήσει τις αλυσίδες εφοδιασμού / εξαγωγικές αγορές έκτοτε.
Οι προβλέψεις σήμερα είναι κερδοσκοπικές, αλλά η υπόθεση ότι οι πρόσθετοι δασμοί θα επιβραδύνουν, αλλά δεν θα αντιστρέψουν, την ανάπτυξη και μεταφορά των βιομηχανικών αγαθών (εμπορευματοκιβώτια, αυτοκίνητα) φαίνεται να είναι μια λογική υπόθεση βάσης.
Στον τομέα των χύδην ξηρών φορτίων, τα σιτηρά και τα μικρά χύδην φορτία θα μπορούσαν να είναι και πάλι ευάλωτα.
Η παραγωγή και οι εξαγωγές ενέργειας στις ΗΠΑ έχουν ήδη αυξηθεί και θα πρέπει να ενθαρρυνθούν περαιτέρω (π.χ. έγκριση αδειών LNG), αλλά με πιθανά ερωτήματα σχετικά με τον προορισμό των εξαγωγών (προηγουμένως η Κίνα μείωσε τις εισαγωγές «tit-for-tat»).
Και ενώ η ναυπηγική βιομηχανία αναφέρθηκε στην προεκλογική εκστρατεία, μπορεί να μην αποτελεί άμεση προτεραιότητα, σημειώνουν χαρακτηριστικά οι Clarksons, και προσθέτουν:
«Η ρεπουμπλικανική πολιτική είναι συχνά φιλική προς τις επιχειρήσεις, αλλά η ριζοσπαστική πολιτική εισάγει αστάθεια και κίνδυνο (επίσης ευκαιρίες, π.χ. μεγαλύτερα κινεζικά κίνητρα) στην οικονομία, στα επιτόκια και στο νόμισμα».
Η γεωπολιτική εικόνα
Οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία επηρεάζουν βαθιά τη ναυτιλία. Η Μέση Ανατολή είναι μια εξαιρετικά περίπλοκη κατάσταση, που θα μπορούσε να γίνει πιο ασταθής (π.χ. νέες αμερικανικές κυρώσεις στο Ιράν). Και ακόμη και με ενδεχόμενο τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, ουσιαστικές αλλαγές στις ευρωπαϊκές κυρώσεις φαίνονται απίθανες.
Η θεώρηση των εκλογών ως άλλη μια τάση προστατευτισμού είναι έγκυρη, αν και οι όποιες τάσεις προς αυτή την κατεύθυνση θα χρειαστούν χρόνο.
Η ανάπτυξη αλλά και η αυξανόμενη πολυπλοκότητα του θαλάσσιου εμπορίου εξακολουθεί να φαίνεται μια λογική θέση.
Μια λιγότερο υποστηρικτική προσέγγιση στις διεθνείς πρωτοβουλίες για το κλίμα είναι πιθανή, επηρεάζοντας τις θέσεις των ΗΠΑ στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό.
