Δύο κολοσσοί της αγοράς των πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, η νούμερο 2 στον κόσμο δανέζικη Maersk A/S και η νούμερο 5 γερμανική Hapag-Lloyd, ενώνουν τις δυνάμεις τους, ανατρέποντας τις ισορροπίες στο εμπόριο Ανατολής – Δύσης.
Λίγους μόλις μήνες μετά το «διαζύγιο» με την κορυφαία εταιρεία τακτικών γραμμών, Mediterranean Shipping Company (MSC), η Maersk βρίσκει συνοδοιπόρο στο «πρόσωπο» των Γερμανών, οι οποίοι με τη σειρά τους αποχωρούν από τη συμμαχία που είχαν σχηματίσει μαζί με τις ασιατικές ναυτιλιακές Yang Ming Marine Transport Corp., HMM και Ocean Network Express.
Η νέα συμμαχία, με το όνομα Gemini Cooperation, θα τεθεί σε ισχύ τον Φεβρουάριο του 2025. Μαζί οι δύο εταιρείες δημιουργούν ένα στόλο με περίπου 290 πλοία, συνδυασμένης χωρητικότητας 3,4 εκατ. TEUs. Η Maersk τοποθετεί το 60% αυτού και η Hapag-Lloyd το 40%.
«Ιδανική» συνεργασία
«Η συνεργασία με τη Maersk θα μας βοηθήσει να ενισχύσουμε την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουμε στους πελάτες μας. Επιπλέον, θα επωφεληθούμε από την αύξηση της αποδοτικότητας στις δραστηριότητές μας και τις κοινές προσπάθειες για την περαιτέρω επιτάχυνση της απεξάρτησης του κλάδου μας από τον άνθρακα» σχολίασε ο CEO της Hapag-Lloyd, Rolf Habben Jansen.
«Είμαστε στην ευχάριστη θέση να ξεκινάμε συνεργασία με τη Hapag-Lloyd, η οποία είναι ο ιδανικός θαλάσσιος εταίρος στο στρατηγικής σημασίας ταξίδι μας. Με την εκκίνηση της συνεργασίας, θα προσφέρουμε στους πελάτες μας ένα ευέλικτο θαλάσσιο δίκτυο, το οποίο θα ανεβάσει τον πήχη της αξιοπιστίας στη βιομηχανία μας» επεσήμανε ο CEO της Maersk, Vincent Clerc.
Το νέο δίκτυο
Ως αποτέλεσμα της συνεργασίας, οι δύο εταιρείες έχουν θέσει τον φιλόδοξο στόχο να επιτύχουν αξιοπιστία δρομολογίων άνω του 90% μόλις το δίκτυο τεθεί πλήρως σε λειτουργία.
Η συνεργασία θα καλύψει επτά εμπορικές διαδρομές: Ασία-Δυτική Ακτή ΗΠΑ, Ασία-Ανατολική Ακτή ΗΠΑ, Ασία-Μέση Ανατολή, Ασία-Μεσόγειος, Ασία-Βόρεια Ευρώπη, Μέση Ανατολή-Ινδία και Ευρώπη-Διαδρομές στον Ατλαντικό.
Η Gemini Cooperation θα περιλαμβάνει 26 υπηρεσίες κύριων γραμμών, οι οποίες θα συμπληρώνονται από ένα διεθνές δίκτυο αποκλειστικών δρομολογίων που θα επικεντρώνονται γύρω από ιδιόκτητους ή ελεγχόμενους κόμβους μεταφόρτωσης, εκ των οποίων 14 δρομολόγια στην Ευρώπη, τέσσερα στη Μέση Ανατολή, 13 στην Ασία και ένα στον Κόλπο του Μεξικού.
Ο νέος «χάρτης» των συμμαχιών
Ως γνωστόν, οι εταιρείες τακτικών γραμμών δημιουργούν συμμαχίες για τη μεταφορά των εμπορευματοκιβωτίων ανά τον κόσμο.
Η πιο ισχυρή από αυτές «2M Αlliance» ανάμεσα σε MSC και Maersk θα τερματίσει τη λειτουργία της τον Ιανουάριο του 2025, όπως ανακοινώθηκε πέρυσι, καθώς οι δύο εταιρείες ακολουθούν διαφορετικές στρατηγικές: Η πρώτη μετουσιώνεται σε απόλυτο κυρίαρχο της αγοράς, χτίζοντας έναν υπερμεγέθη στόλο χωρίς να χρειάζεται «συμπαίκτη» και η δεύτερη διαφοροποιεί το χαρτοφυλάκιό της, υλοποιώντας σημαντικές επενδύσεις σε επίπεδο logistics.
Οι νέες εξελίξεις οδηγούν, επίσης, την Hapag-Lloyd στην αποχώρηση από τη συμμαχία «THE Alliance», την οποία είχε σχηματίσει με την ιαπωνική ONE, την ταϊβανέζικη Yang Ming Line και τη νοτιοκορεάτικη HMM.
Η έτερη μεγάλη συμμαχία «Ocean Alliance» αποτελείται από τη γαλλική CMA CGM, την κινεζική Cosco και τη θυγατρική της OOCL και την ταϊβανέζικη Evergreen.
Ανατροπή ισορροπιών
«Αυτή η εξέλιξη αφήνει τις ONE, Yang Ming και HMM σε μία πολύ ευάλωτη θέση, καθώς μπορούν να αναπτύξουν δίκτυο αντίστοιχο με εκείνο των Ocean Alliance, MSC και Gemini» σχολίασε, με ανάρτησή του στο Linkedin, ο Lars Jensen, CEO της Vespucci Maritime και ειδικός αναλυτής της αγοράς μεταφοράς containers.
«Αυτές οι τρεις εταιρείες θα πρέπει είτε να προσελκύσουν ένα νέο συνεργάτη από την Ocean Alliance είτε να εφεύρουν μία νέα ιδέα υπηρεσιών» πρόσθεσε.
«Πίεση, όμως, θα ασκηθεί και στην Ocean Alliance. Με τις νέες συνθήκες στην αγορά, κάθε μία από αυτές τις εταιρείες θα αναρωτηθεί αν ο τρέχων σχηματισμός είναι ιδανικός για τις δραστηριότητές τους ή μία νέα συνεργασία θα ήταν καλύτερη» τόνισε ο κ. Jensen.
«Οι συμμαχίες τείνουν να έχουν διάρκεια ζωής 5-8 ετών και ως εκ τούτου η αναπροσαρμογή που βλέπουμε τώρα θα είναι πιθανότατα η νέα ανταγωνιστική πραγματικότητα στα δρομολόγια Ανατολής-Δύσης μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2030» κατέληξε ο αναλυτής.
