Δύο ναυτιλιακές εταιρείες, όχι αμιγώς ελληνικές, αλλά με εγχώρια παρουσία, η Euronav και η Union Maritime, επανήλθαν σε συμφωνίες με ναυπηγεία για νεότευκτα δεξαμενόπλοια.
Τόσο η EURONAV όσο και η Union Maritime αποτελούν δύο ναυτιλιακές οντότητες που απασχόλησαν και απασχολούν τα φώτα της δημοσιότητας για τις επενδυτικές κινήσεις τους, αλλά και τις ενδιαφέρουσες εξελίξεις στο μετοχολόγιό τους.
Με βάση ναυλομεσιτικές πηγές, η Euronav φέρεται να συμφώνησε με το νοτιοκορεατικό ναυπηγείο DH Shipbuilding για την κατασκευή δύο tankers, τύπου suezmax, χωρητικότητας 158.000 DWT έκαστο, με δικαίωμα option για δύο ακόμη.
Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι το κόστος ναυπήγησης κάθε πλοίου τοποθετείται περίπου στα 85 εκατ. δολάρια, ενώ αμφότερα αναμένεται να είναι εξοπλισμένα με scrubbers.
Άλλοι ναυλομεσίτες αναφέρουν ότι τα δεξαμενόπλοια θα παραδοθούν κατά το πρώτο μισό του 2026, εκτιμώντας ότι θα είναι ναυλωμένα επί μακρόν σε αμερικανική ενεργειακή εταιρεία.
Η εισηγμένη στο αμερικανικό χρηματιστήριο ναυτιλιακή διαθέτει, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της, πέντε ακόμη υπό ναυπήγηση δεξαμενόπλοια, τρία τύπου suezmax και δύο VLCCs. Ο εν ενεργεία ιδιόκτητος στόλος της αποτελείται από 66 tankers.
Σε τροχιά μετασχηματισμού
H βελγική εταιρεία, συμφερόντων των Saverys, βρισκόταν στο επίκεντρο των ναυτιλιακών ειδήσεων τους προηγούμενους μήνες λόγω της διαμάχης της οικογένειας με τον Νορβηγό μεγιστάνα John Fredriksen, η οποία έληξε τελικά με την πώληση 24 VLCCs στη Frontline.
Πλέον, με CEO τον Alexander Saverys, η ναυτιλιακή σκοπεύει να μετασχηματιστεί από ένα αποκλειστικό «όχημα» μεταφοράς αργού πετρελαίου σε εταιρεία ανάπτυξης της ενεργειακής μετάβασης, με τις τελευταίες παραγγελίες, βέβαια, να υποδεικνύουν ότι αυτή η μετάβαση δεν θα συμβεί από τη μια στιγμή στην άλλη.
Σημειώνεται ότι η Euronav έχει στενές σχέσεις με το ελληνικό ναυτιλιακό περιβάλλον, διαθέτοντας γραφεία πλοιοδιαχείρισης στη Λεωφόρο Αθηνών.
Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της, το 2005 ανέπτυξε συνεργασία με την οικογένεια Λιβανού, αποκτώντας την Tanklog, το τμήμα tankers της Ceres Hellenic, συμφερόντων Πήτερ Λιβανού. «Η συμμαχία έφερε κοντά δύο οικογένειες με βαθιές ρίζες στη ναυτιλία που μπορούν να χρονολογηθούν από τον 19ο αιώνα» σημειώνεται σχετικά.
Η Union Maritime
Παράλληλα, όπως επισημαίνουν ναυλομεσιτικές πηγές, η Union Maritime, με έδρα στο Λονδίνο, φέρεται να άσκησε δικαίωμα option σε συμβόλαιο με το κινεζικό ναυπηγείο Wuhu για την κατασκευή ακόμη δύο chemical tankers, χωρητικότητας 18.500 DWT έκαστο. Η παράδοση των βαποριών αναμένεται κατά το πρώτο εξάμηνο του 2026.
Πλέον, η ναυτιλιακή έχει έξι υπό ναυπήγηση δεξαμενόπλοια αυτού του τύπου στην εν λόγω γιάρδα. Μετά την τελευταία παραγγελία, το συνολικό orderbook της ναυτιλιακής έφτασε τα 20 δεξαμενόπλοια. Ο υφιστάμενος στόλος της αποτελείται από 58 πλοία, εκ των οποίων 43 είναι tankers, 13 bulk carriers και δύο πλοία υποστήριξης υπεράκτιων υποδομών (offshore).
Ιδρυτής και Managing Director της ναυτιλιακής είναι ο Laurent Cadji, ενώ τα γραφεία της στην Ελλάδα στεγάζονται, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της, στη Βούλα.
Μάλιστα, τον ρόλο του CFO κατέχει ο κ. Michael Kotsapas. Στην εταιρεία επένδυσε το 2021, μέσω του ελβετικού επενδυτικού σχήματος Anastacia AG, ο Αριστοτέλης Μυστακίδης.
Σύμφωνα με έγγραφο του βρετανικού μητρώου επιχειρήσεων από τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους, το οποίο αναφέρεται στις οικονομικές καταστάσεις της Virono Pride Limited -θυγατρικής της Union Maritime- για το 2022, η Anastacia AG εμφανίζεται ανάμεσα στους ιδιοκτήτες της Union Maritime μαζί με τις Union Carriers Limited και DryT Limited.
