Στην εγκατάσταση συστημάτων εξοικονόμησης ενέργειας (ESDs) στρέφονται όλο και περισσότεροι εφοπλιστές που αποφασίζουν να επενδύσουν σε νεότευκτα πλοία, καθώς δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη το τοπίο γύρω από τα εναλλακτικά καύσιμα.
Τα εν λόγω τεχνολογικά συστήματα συμβάλλουν στη βελτιστοποίηση της κατανάλωσης καυσίμου και συνολικά στην αναβάθμιση της ενεργειακής απόδοσης των πλοίων.
«Οι πλοιοκτήτες αυτήν τη στιγμή έχουν το βλέμμα στραμμένο σε όλες τις τεχνολογίες υπό το βάρος των περιβαλλοντικών κανονισμών» λέει στη «Ν» έμπειρη ναυτιλιακή πηγή.
Δύο από τις τεχνολογίες που κερδίζουν διαρκώς έδαφος στις προτιμήσεις των πλοιοκτητών για τα νεότευκτα βαπόρια τους είναι τα συστήματα λίπανσης με τη χρήση του αέρα (air lubrication systems) και αυτά της πρόωσης με τη βοήθεια του ανέμου (wind assisted propulsion systems).
Τα πρώτα αντιπροσωπεύουν μια μέθοδο μείωσης της αντίστασης μεταξύ του κύτους του πλοίου και του θαλασσινού νερού με τη χρήση φυσαλίδων αέρα.
Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, και με τον κατάλληλο σχεδιασμό του κύτους του πλοίου, αυτά τα συστήματα μπορούν να επιφέρουν μειώσεις έως και 15% στις εκπομπές CO2 και σημαντική εξοικονόμηση καυσίμου.
Παράλληλα, στο προσκήνιο έχουν τεθεί τα συστήματα αιολικής πρόωσης, όπως οι ρότορες, αλλά και τα άκαμπτα πανιά (hard sails).
Η ναυτιλιακή εταιρεία Berge Bulk αποκάλυψε πρόσφατα το Berge Olympus, ένα bulk carrier, τύπου newcastlemax, στο οποίο εγκατέστησε τέσσερα WindWings.
Σύμφωνα με την ίδια, η τεχνολογία θα εξοικονομήσει έξι τόνους καυσίμων ανά ημέρα σε μία μέση παγκόσμια διαδρομή και θα μειώσει τις εκπομπές CO2 κατά περίπου 19,5 τόνους ημερησίως.
Εκτιμήσεις από νηογνώμονες και κατασκευαστές αναφέρουν πως οι ρότορες μπορούν να προσφέρουν εξοικονόμηση καυσίμων και των συνεπακόλουθων εκπομπών έως και 30%.
Το κόστος
Πηγές από τον χώρο των ναυπηγείων επισημαίνουν στη «Ν» πως το έξτρα κόστος κάθε τεχνολογίας διαφέρει από πλοίο σε πλοίο και από σύστημα σε σύστημα.
Κατά προσέγγιση, πάντως, η εγκατάσταση ενός air lubrication system σε ένα νεότευκτο πλοίο κοστίζει, με βάση τις ίδιες πηγές, περίπου 1,5 εκατ. δολάρια.
Στις τεχνολογίες που βασίζονται στον άνεμο, η ενσωμάτωση ενός ρότορα κοστολογείται περίπου στο 1,2-1,5 εκατ. δολάρια (ανά ρότορα), ενώ τα 2-2,5 εκατ. δολάρια αγγίζει η εγκατάσταση hard sails.
Όσο για τους περιορισμούς ανά είδος πλοίου, οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως αυτά τα συστήματα είναι κατάλληλα για εγκατάσταση σε μεσαίου μεγέθους και μεγάλα πλοία, κυρίως mainstream αγορών, όπως είναι τα bulkers και τα tankers, ενώ εσχάτως καταγράφεται ενδιαφέρον και για επιβατηγά RoRo βαπόρια.
Με βάση υπολογισμούς του ναυλομεσιτικού οίκου Clarksons, περισσότερα από 6.250 πλοία διεθνώς, ήτοι το 27,3% του εν ενεργεία τονάζ, είχαν ενσωματωμένες τεχνολογίες εξοικονόμησης ενέργειας στο τέλος του πρώτου μισού του τρέχοντος έτους.
Η «εξίσωση» των καυσίμων
Όπως ειπώθηκε και στην αρχή, ασαφής παραμένει ακόμη η κατάσταση γύρω από τη διαθεσιμότητα, τις υποδομές υποστήριξης και την τιμολόγηση των εναλλακτικών καυσίμων. Το μεγαλύτερο μερίδιο στις παραγγελίες νέων πλοίων έχουν μέχρι σήμερα το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) και η μεθανόλη.
Στις συζητήσεις πλοιοκτητών και ναυπηγείων αποκτά momentum, πάντως, το τελευταίο διάστημα, η αμμωνία. Μπορεί ακόμη οι ναυπηγήσεις τονάζ με αυτήν την πρόωση να είναι ελάχιστες, αλλά μοιάζει να υπάρχει ένα ενδιαφέρον για την αξιοποίησή της.
«Λόγω των μειονεκτημάτων στην εφοδιαστική αλυσίδα, καθώς και στην τιμή της πράσινης μεθανόλης, ορισμένοι πλοιοκτήτες κοιτάζουν την αμμωνία. Ωστόσο, ακόμη βρισκόμαστε μακριά από μία μηχανή που θα καίει αμμωνία» λέει στη «Ν» υψηλόβαθμο στέλεχος ασιατικού ναυπηγείου.
Πόσο μακριά; «Εκτιμάται ότι από το 2025 κι έπειτα θα είναι διαθέσιμη η μηχανή» επισημαίνει άλλη πηγή από το χώρο των ναυπηγείων. H κατασκευάστρια μηχανών ΜΑΝ Energy Solutions έχει ήδη κάνει βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση.
«Ίσως τη δούμε σε κάποια πλοία υπό κατασκευή με παράδοση το δεύτερο εξάμηνο του 2026 και μετά. Εάν προλάβουν φυσικά και εάν δεν παρουσιάσει θέματα η μηχανή» προσθέτει η ίδια πηγή.
