Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Έκανε το ντεμπούτο του την Πρωτοχρονιά του 2002 στις 12 πρώτες χώρες-μέλη της Ευρωζώνης. Μεταξύ των οποίων και η ισχυρή Ελλάδα. Το 2008 αντιστοιχούσε στο 35% της αξίας του συνόλου των χαρτονομισμάτων που κυκλοφορούσαν. Το 2017 έπεσε στο 22%. Χρησιμοποιούνταν περισσότερο για να κρύψεις, παρά για να αγοράσεις.
Το 2008 η αμερικανική εφημερίδα «New York Times» είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο, σύμφωνα με το οποίο το 25% των χαρτονομισμάτων των 500 ευρώ που κυκλοφορούσαν στην Ευρώπη βρισκόταν στην Ισπανία, που αντιπροσώπευε την εποχή εκείνη μόλις το 11,5% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης.
Εύκολα συνάγεται απ’ αυτήν τη συγκέντρωση, η ύπαρξη μεγάλης κλίμακας παραοικονομίας. Μάλιστα οι Ισπανοί αποκαλούσαν το «μοβ» χαρτί… Μπιν Λάντεν, γιατί όλοι ήξεραν την ύπαρξή του, αλλά κανένας δεν το έβλεπε.
Επτά και κάτι χρόνια μετά το τέλος του αρχηγού της Αλ Κάιντα, τέλειωσε και το 500ευρω. Αθόρυβα. Η πλειονότητα των Ευρωπαίων δεν είχε δει το χρώμα του, δεν αντιλήφθηκε συνεπώς και την κατάργηση του κανόνα του.
Την 27η Ιανουαρίου 2019 σταμάτησε η παραγωγή στις 17 από τις 19 κεντρικές τράπεζες της Zώνης του ευρώ. Δεν χρειάζεται, πάντως, να ανησυχούν όσοι με το «μοβ» βρεθούν. Είτε σε σεντούκια είτε σε θυρίδες, την αξία του δεν χάνει, είναι ασφαλές λιμάνι. Χωρίς ημερομηνία λήξης.
Η γερμανική και η αυστριακή κεντρική τράπεζα θα συνεχίσουν, για λογιστικούς λόγους, να εκδίδουν το βαρύ χαρτονόμισμα μέχρι και τις 26 Απριλίου. Δεν είναι τυχαίο ότι σ’ αυτές τις δύο χώρες υπήρξαν αντιδράσεις για την κατάργησή του. Ίσως γιατί οι Γερμανοί προτιμούν ακόμα τα μετρητά.
Πριν από ένα χρόνο, μόλις μία στις είκοσι πληρωμές γινόταν στη Γερμανία με πιστωτική κάρτα. POS υπάρχουν, αλλά η πλειονότητα δεν τ’ αγγίζει. Γύρω από την ασφάλεια των συναλλαγών στριφογυρίζει, το μέλλον εύκολα δεν συνηθίζει. Το ρευστό με ρευστό αντιμετωπίζει.
