Οι τρεις τρόποι με τους οποίους μπορεί να αντιδράσει η ΕΕ απέναντι στην Τουρκία, με αφορμή τη στάση της στην Ανατολική Μεσόγειο, στην ZEIT. Σχόλια και για τη στάση της ΕΕ απέναντι στη Λευκορωσία.
Στην ελληνοτουρκική διένεξη αναφέρεται η έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας εφημερίδας DIE ZEIT, η οποία κάνει καταρχάς αναφορά στα «επικίνδυνα μέχρι σήμερα γεγονότα, τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πόλεμο τις δυο γειτονικές χώρες». Η αρθρογράφος Ετσλέμ Τοπτσού γράφει ότι υπάρχουν τρεις δρόμοι, τους οποίους θα μπορούσαν να ακολουθήσουν οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία: «Πρώτη επιλογή: Ακολουθεί μια επικίνδυνη αντιπαράθεση, οι δύο πλευρές φοβούνται, σταματoύν και δίνουν εντολή οι φρεγάτες να επιστρέψουν πίσω στα λιμάνια. Διότι στην πραγματικότητα καμία πλευρά δεν ενδιαφέρεται για έναν πόλεμο στη μέση της Ευρώπης, ειδικά μεταξύ δύο μελών του ΝΑΤΟ. Το σενάριο θα μπορούσε επίσης να χρησιμεύσει ως έκκληση αφύπνισης και για άλλες χώρες της ΕΕ ώστε να μεσολαβήσουν πιο ενεργά στη σύγκρουση. Μέχρι στιγμής μόνο ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν έχει κινηθεί με σχετικό τρόπο. Μίλησε με τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, κάλεσε την Τουρκία να σταματήσει τις έρευνές της και ανακοίνωσε ότι θα αυξήσει την παρουσία των γαλλικών στρατευμάτων στη Μεσόγειο. Ομοίως, η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, η οποία τηλεφώνησε στον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν και κατάφερε να σταματήσει αρχικές έρευνες του Oruç Reis.»
Στη συνέχεια η εφημερίδα αναφέρεται και στις δυο άλλες επιλογές: «Η δεύτερη επιλογή θα ήταν να προσπαθήσουμε να “ξεφουσκώσει το θέμα”, αν και αυτό θα ήταν περισσότερο ελπίδα παρά μια στρατηγική. Μέχρι στιγμής πάντως είναι ακόμη εντελώς ασαφές πόσο βαθιά βρίσκεται το αέριο και αν η εμπορική παραγωγή αξίζει τον κόπο. Οι Τούρκοι θα μπορούσαν επομένως να σταματήσουν τις έρευνες. Επιλογή τρίτη: μια προσφορά που ο Ερντογάν δεν θα μπορούσε να αρνηθεί. Οι Τούρκοι προσπαθούν εδώ και χρόνια να επεκτείνουν την Τελωνειακή Ένωση με την ΕΕ και το κλειδί βρίσκεται στο Βερολίνο. Δικαίως δεν θέλουν να το δώσουν στον αυταρχικό Ερντογάν. Αλλά όμως θα μπορούσε κανείς να διαπραγματευτεί για την παραίτηση από τις έρευνες φυσικού αερίου και την αναγνώριση του Δικαίου της Θάλασσας τότε η τιμή μπορεί να είναι λογική.»
Η ΕΕ δεν μπορεί να προσφέρει πολλά στη Λευκορωσία
Στην έκτακτη τηλεδιάσκεψη των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ με θέμα τη Λευκορωσία αναφέρεται σχόλιο της Süddeutsche Zeitung, το οποίο σημειώνει:
Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αναγνωρίσει το εκλογικό αποτέλεσμα στη Λευκορωσία, τότε θα υπάρξουν μερικά πρακτικά προβλήματα που το Συμβούλιο των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων δεν έχει επιλύσει: Είναι ο Πρόεδρος Αλεξάντερ Λουκασένκο τώρα ένας παράνομος ηγέτης και δεν θα είναι συνομιλητής; Είναι παράνομες οι αντιπροσωπείες της Λευκορωσίας και επομένως ακατάλληλες για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της χώρας τους; (…) Υπάρχει λοιπόν μια διαφορά μεταξύ του πολιτικού συμβολισμού που χρησιμοποιείται στη δήλωση των Βρυξελλών και της πολιτικής πρακτικής. Συμβολικά, είναι απολύτως σωστό να μην αναγνωρίζεται η επιλογή. Το αποτέλεσμα είναι νοθευμένο και άρα άχρηστο. Στην πράξη ωστόσο η ΕΕ έχει μικρή επιρροή στις εξελίξεις στη Λευκορωσία, ειδικά επειδή ο Λουκασένκο δεν θέλει να αρχίσει διάλογο. Προς το παρόν η ΕΕ δεν μπορεί παρά να προσφέρει μόνο ηθική και πολιτική υποστήριξη στην αντιπολίτευση».
Στο ίδιο θέμα αναφέρεται η Frankfurter Allgemeine Zeitung επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον της στη στάση του Προέδρου της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο: «Αυτός, ο οποίος μέχρι πρόσφατα πανηγύριζε κάθε συνομιλία του με πολιτικό από την ΕΕ ως απόδειξη της μεγάλης διεθνούς φήμης του, αρνείται τώρα την τηλεφωνική συνομιλία με την Καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί. Όλα όσα είπε και έκανε ο Λουκασένκο τις τελευταίες ημέρες υποδηλώνουν ότι θέλει να κερδίσει την υποστήριξη του Ρώσου Προέδρου Πούτιν για βίαιο τερματισμό των διαδηλώσεων».
Μαρία Ρηγούτσου
