Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Η απόφαση της Σαουδικής Αραβίας και άλλων αραβικών χωρών (Αίγυπτος, ΗΑΕ, Μπαχρέιν, Υεμένη) να διακόψουν σχέσεις με το Κατάρ, κατηγορώντας το ότι χρηματοδοτεί την ισλαμιστική τρομοκρατία, έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Το Κατάρ από φέρελπις επενδυτής μεταμορφώθηκε εν μια νυκτί σε χρηματοδότη της ισλαμιστικής τρομοκρατίας.
Για χρόνια ο ηγέτης του Κατάρ, ο σεΐχης Χαλίφα Αλ Θάνι, προβαλλόταν ως νεωτεριστής, που επιδιώκει να σταματήσει την εξάρτηση του εμιράτου από τη «μονοκαλλιέργεια» του πετρελαίου, μετατρέποντάς το σε περιφερειακό χρηματοοικονομικό και επενδυτικό κέντρο.
Η Γαλλία μάλιστα επί Σαρκοζί το 2008 είχε χορηγήσει φοροαπαλλαγές στους Καταριανούς επενδυτές, τις οποίες ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης Φρανσουά Μπαϊρού ζητά τώρα να καταργήσει.
Ήταν, ωστόσο, κοινό μυστικό πως το Κατάρ είχε «παίξει» με το Ισλαμικό Κράτος, έχοντας για τον λόγο αυτό πολλές φορές επιπληχθεί ως φίλος και σύμμαχος από την προηγούμενη αμερικανική κυβέρνηση Ομπάμα – Χίλαρι Κλίντον.
Με το Ισλαμικό Κράτος φέρεται, βέβαια, να έχει «παίξει» και η Σαουδική Αραβία, ο ουαχαμπισμός της οποίας θεωρείται η ιδεολογική μήτρα των φαινομένων Μπιν Λάντεν κ.λπ.
Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία και η παλαιότερη αποσταθεροποίηση του Ιράκ άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου στην περιοχή, με το Ισλαμικό Κράτος κερασάκι στην τούρτα των περιφερειακών ανταγωνισμών και του βρόμικου παιχνιδιού που παίζεται εκεί με νέους «εχθρούς» και «φίλους».
Η «αραβική άνοιξη» θορύβησε τα δεσποτικά αραβικά καθεστώτα που έσπευσαν να υποστηρίξουν ισλαμιστές τύπου Μόσρι στην Αίγυπτο και αμφιβόλου ταυτότητος αντάρτικα στη Συρία, φοβούμενα τη ριζοσπαστικοποίηση των νέων κυρίως, μετά από χρόνια πολιτικής και κοινωνικής καταπίεσης.
Η αναβάθμιση του Ιράν, χάρη στη φανερή και αφανή συμμετοχή των ισλαμικών πολιτοφυλακών του στον πόλεμο κατά των τζιχαντιστών στη Συρία και στο Ιράκ, ήταν καταλύτης.
Σε αντίθεση με τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, το οποίο έχει ανεπτυγμένες οικονομικές σχέσεις με το Ιράν όσον αφορά το υγροποιημένο φυσικό αέριο, δεν έδειξε μεγάλη προθυμία στο πρόσφατο αντιιρανικό κάλεσμα του Τραμπ.
Η Μέση Ανατολή μοιράζεται ξανά σε σφαίρες επιρροής, με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και μαζί τους τις μικρότερες περιφερειακές δυνάμεις, όπως το Ιράν, η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ, να προωθούν τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα, προσβλέποντας στην επόμενη μέρα…
Στην κατάρα του πετρελαίου προστίθεται αυτή του αερίου, με το Κατάρ να εξελίσσεται σε μία ακόμη επικίνδυνη εστία αναταραχής.
