Αντιμέτωπη με την ίσως σοβαρότερη δικαστική εμπλοκή στο α΄τρίμηνο της θητείας της βρίσκεται η κυβέρνηση Ντόναλντ Τραμπ.
Ομοσπονδιακός δικαστής έκρινε σήμερα ότι υπάρχει «εύλογη αιτία» να ασκήσει διώξεις κατά της διοίκησης Τραμπ για ασέβεια προς το δικαστήριο, επειδή «αγνόησε σκοπίμως» την απόφασή του της 15ης Μαρτίου, με την οποία η αμερικανική δικαιοσύνη απαγόρευε την απέλαση μεταναστών με βάση νόμο του 18ου αιώνα.
Σημειωτέον ότι βάσει του εν λόγ νόμου ηλικίας 227 ετών, απελάθησαν το περασμένο μήνα περισσότεροι από 200 άνθρωποι- κυρίως Βενεζουελάνους- στο Ελ Σαλβαδόρ.
«Το Δικαστήριο δεν καταλήγει σε τέτοιο συμπέρασμα ελαφρά τη καρδία ή βιαστικά. Μάλιστα, έδωσε στους εναγόμενους (σσ: την αμερικανική κυβέρνηση) πολλές ευκαιρίες να επανορθώσουν ή να εξηγήσουν τις ενέργειές τους. Καμία από τις απαντήσεις τους δεν ήταν ικανοποιητική», ανέφερε ο ομοσπονδιακός δικαστής Τζέιμς Μπόασεγκ (James Boasberg).
Η απάντηση του Λευκού Οίκου
Από την πλευρά του, ο Λευκός Οίκος σκοπεύει να αμφισβητήσει την απόφαση. Ο διευθυντής επικοινωνίας του Λευκού Οίκου, Στίβεν Τσανγκ δήλωσε:
«Σκοπεύουμε να ζητήσουμε άμεση έφεση. Ο Πρόεδρος είναι 100% δεσμευμένος να διασφαλίσει ότι οι τρομοκράτες και οι εγκληματίες παράνομοι μετανάστες δεν αποτελούν πλέον απειλή για τους Αμερικανούς και τις κοινότητές τους σε ολόκληρη τη χώρα».
Η εν λόγω απόφαση του δικαστή να ξεκινήσει «διαδικασία ασέβειας κατά δικαστηρίου» κλιμακώνει τη σύγκρουση μεταξύ του Λευκού Οίκου και της δικαιοσύνης σχετικά με τις εξουσίες του Προέδρου.
Προθεσμία
Η αμερικανική κυβέρνηση μπορεί να αποφύγει το πόρισμα περί ασέβειας, ή να απαλλαγεί από την κατηγορία εάν παράσχει εξηγήσεις για τις ενέργειές της και συμμορφωθεί με την αρχική εντολή μέχρι τις 23 Απριλίου είπε ο δικαστής.
Η απόφασή του Δικαστή έρχεται σε αντίθεση με μεταγενέστερη ερμηνεία του Ανώτατου Δικαστηρίου ότι ο Ντόναλντ Τραμπ μπορούσε πράγματι να χρησιμοποιήσει τον νόμο περί «αλλοδαπών εχθρών» του 1798 για τη διενέργεια των απελάσεων στο Ελ Σαλβαδόρ.
Εάν η κυβέρνηση δεν παράσχει τις ζητούμενες πληροφορίες μέχρι την προθεσμία της 23ης Απριλίου, ο Μπόασεγκ θα επιδιώξει στη συνέχεια να ταυτοποιήσει μεμονωμένα άτομα που αγνόησαν την εντολή για τη διακοπή των απελάσεων. Στη συνέχεια, θα μπορούσε να συστήσει τη δίωξη των εμπλεκομένων.
Απελάθηκαν πάνω από 200 Βενεζουελάνοι
Στις πτήσεις απέλασης του Μαρτίου απελάθηκαν σε φυλακές του Ελ Σαλβαδόρ περισσότεροι από 200 Βενεζουελάνοι που κατηγορήθηκαν από τον Λευκό Οίκο ως μέλη συμμοριών.
Κατά τη διάρκεια ακρόασης στις 15 Μαρτίου, ο δικαστής Μπόασεγκ επέβαλε περιοριστικά μέτρα στη χρήση του συγκεκριμένου νόμου και διέταξε να επιστρέψουν τα αεροπλάνα που βρίσκονταν ήδη εν πτήσει. Ο Λευκός Οίκος δήλωσε ότι οι πτήσεις είχαν ήδη αναχωρήσει και αρνήθηκε ότι παραβιάζει τη δικαστική απόφαση.
Μετά τη συνέχιση δύο πτήσεων απέλασης προς το Ελ Σαλβαδόρ παρά την εντολή του να γυρίσουν πίσω στις ΗΠΑ, ο δικαστής Boasberg συγκάλεσε ακρόαση για να συζητήσει την «πιθανή περιφρόνηση» της απόφασής του από τη διοίκηση Trump. Σε απάντηση, ο Τραμπ πήγε στο TruthSocial για να αποκαλέσει τον Boasberg «ταραχοποιό» και να ζητήσει την παραπομπή του. Το Ελ Σαλβαδόρ συμφώνησε να δεχτεί τους απελαθέντες με αντάλλαγμα 6 εκατομμύρια δολάρια.
Ο επίμαχος νόμος του 1798
Ο νόμος βάσει του οποίου απελάθηκαν οι 137 από τους 200 και πλέον Βενεζουελάνους είναι ο λεγόμενος «περί αλλοδαπών εχθρών» που παρείχε
στον Τραμπ σαρωτικές εξουσίες να διατάσσει την κράτηση και την απέλαση ιθαγενών ή πολιτών «εχθρικού» έθνους χωρίς να ακολουθεί τις συνήθεις διαδικασίες.
Ψηφίστηκε ως μέρος μιας σειράς νόμων το 1798 όταν οι ΗΠΑ φοβούνταν ότι θα έμπαιναν σε πόλεμο με τη Γαλλία.
Ο νόμο ανέφερε ότι «οποτεδήποτε κηρυχτεί πόλεμος […] ή οποιαδήποτε εισβολή ή ληστρική εισβολή διεξαχθεί, επιχειρηθεί ή απειληθεί» κατά των ΗΠΑ, όλοι οι εντός ΗΠΑ «υπήκοοι του εχθρικού έθνους ή κυβέρνησης» θα μπορούσαν να «συλληφθούν, τεθούν υπό κράτηση ή και απομακρυνθούν, ως αλλοδαποί».
Πότε αλλού έχει χρησιμοποιηθεί;
Ο νόμος έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν μόνο τρεις φορές, άπασες σε περιόδους σύγκρουσης στις οποίες ενεπλάκησαν εμπλέκονται οι ΗΠΑ.
Την τελευταία φορά ήταν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν Ιαπωνικής καταγωγής πολίτες – σύμφωνα με πληροφορίες αριθμούν περίπου 120.000 – φυλακίστηκαν χωρίς δίκη. Χιλιάδες στάλθηκαν σε στρατόπεδα εγκλεισμού.
Πολίτες γερμανικής και ιταλικής καταγωγής φυλακίστηκαν επίσης εκείνη την περίοδο.
Νωρίτερα, ο νόμος χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Πολέμου του 1812 και του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
