Μπορεί ο Ζαν-Μαρί να είναι νεκρός και τα όνειρα της Μαρίν για την προεδρία να βρίσκονται στα πρόθυρα της ματαίωσης, αλλά το πολιτικό κίνημα των Λε Πεν φαίνεται ότι προορίζεται για ισχυρή μακροζωία .Η ιστορία της αυτοκρατορίας τους δεν ήταν ποτέ η ιστορία μιας φατρίας έτοιμης να συμβιβαστεί με την ιδέα της κατάρρευσης. Αντίθετα, όπως υποστηρίζει το Politico, είναι μια ιστορία συνεχούς ανάστασης.
«Ό,τι κι αν συμβεί, αυτό δεν πρόκειται να είναι το τελευταίο κεφάλαιο, ιδίως δεδομένης της δημοτικότητας του κόμματός και του κινήματος στο σύνολό του» αναφέρει η ιστοσελίδα, με αφορμή την καταδίκη της Μαρίν Λε Πεν από την γαλλική δικαιοσύνη και της απαγόρευσης, μεταξύ άλλων, να συμμετέχει σε δημόσια αξιώματα.
Επί πέντε δεκαετίες, η οικογένεια έχει επιβιώσει από σκάνδαλα στα μέσα ενημέρωσης, μάχες που χάθηκαν στα δικαστήρια και ήττες στην κάλπη, μόνο και μόνο για να επιστρέψει πιο δυνατή, σημειώνεται.
Και ακόμη και αν κανένας από τους ξανθούς απογόνους του Ζαν-Μαρί δεν καταφέρει να φτάσει στα Ηλύσια, η ιδεολογική αποστολή των Λε Πεν -η επικράτηση της ακροδεξιάς σε μια χώρα που στοιχειώνεται από την ιστορία της συνεργασίας με τους Ναζί- έχει επιτευχθεί, τονίζει το Politico.
«Μια συνεχής ευλογία»
«Υπάρχει κάτι τραγικό στην ιστορία των Λε Πεν και στο μέλλον τους», δήλωσε ένας από τους στενότερους συμμάχους της ακροδεξιάς ηγέτιδας, υπό το καθεστώς της ανωνυμίας. «Αλλά μέσα από αυτήν την τραγική διάσταση, ξεπηδάει μια συνεχής ευλογία. Πάντα επιστρέφου».
Οι συνεργάτες των Ναζί που μπήκαν στην Εθνοσυνέλευση
Δύο χρόνια πριν γεννηθεί η Μαρίν, ο Ζαν-Μαρί ίδρυσε το Εθνικό Μέτωπο μαζί με μια ετερόκλητη ομάδα πολιτικών, παρατρεχάμενων και συνεργατών των Ναζί.
Το κόμμα ήταν ένας μικρός παίκτης κατά τη διάρκεια της πρώτης προεδρικής υποψηφιότητάς του, το 1974 αλλά και στις διάφορες τοπικές εκλογικές αναμετρήσεις που ακολούθησαν. Μέχρι την εκλογική του επιτυχία στις ευρωεκλογές του 1984, όταν κέρδισε το 11% των ψήφων.
Δύο χρόνια αργότερα, ο ίδιος και άλλα 34 μέλη του Εθνικού Μετώπου εξελέγησαν στην Εθνοσυνέλευση.
Η «κατάκτηση» της εργατικής τάξης
Ο Ζαν-Μαρί αρχικά οικοδόμησε την επιτυχία του απευθυνόμενος στους ψηφοφόρους της ανώτερης τάξης, προτού «σταδιακά κατακτήσει τους εργάτες», δήλωσε η Νόνα Μάγιερ, κορυφαία ακαδημαϊκή αναλύτρια για τη γαλλική ακροδεξιά.
Υποδαύλισε με επιτυχία την ξενοφοβία, ιδίως κατά των μεταναστών από την Αφρική, και προσπάθησε να επωφεληθεί από τα δεινά όσων ζουν στις πρώην περιοχές άνθρακα και χάλυβα της Γαλλίας, στρεφόμενος σταδιακά προς τον προστατευτισμό – δεκαετίες πριν το κίνημα MAGA του Ντόναλντ Τραμπ εφαρμόσει την ίδια τακτική.
Η οδυνηρή έκπληξη στην μάχη με τον Σιράκ και η συσπείρωση των Γάλλων
Το 2002, έφτασε στο αποκορύφωμα της πολιτικής του καριέρας, συγκλονίζοντας τη χώρα, καθώς κατέλαβε την δεύτερη θέση έναντι του Ζακ Σιράκ στις προεδρικές εκλογές εκείνης της χρονιάς. Τελικά, καταποντίστηκε κατά κράτος στον δεύτερο γύρο, με διαφορά 82,2% έναντι 17,8%.
Το αποτέλεσμα εκείνο αποκάλυψε μια σημαντική αλήθεια: μια χώρα που στοιχειώθηκε από τη συνεργασία της με τους Ναζί δεν επρόκειτο ποτέ να δεχτεί έναν πολιτικό που είχε καταδικαστεί για αντισημιτική ρητορική μίσους.
«[Το όνομα Le Pen] υπενθυμίζει τη θλιβερή καταγωγή αυτού του κόμματος, με αρνητές του Ολοκαυτώματος, πρώην μέλη της Waffen-SS και συνεργάτες του καθεστώτος του Βισύ», δήλωσε η Μάγιερ.
Κι ο κλήρος έπεσε στην Μαρίν
Εκείνη τη νύχτα των εκλογών, ο κλήρος της υπεράσπισης του κόμματος και της οικογένειάς της, έπεσε στην 34χρονη τότε περιφερειακή σύμβουλο, Μαρίν,
«Απόψε, ακούω όλους τους πολιτικούς να μας λένε ομόφωνα ότι, χάρη σε αυτούς, η Δημοκρατία, η ελευθερία και η δημοκρατία σώθηκαν, αλλά σώθηκαν από τι;», ρώτησε.
«Η ελευθερία και η δημοκρατία δεν είχαν ποτέ εχθρούς, τουλάχιστον όχι στο στρατόπεδό μας», είπε.
Αυτή η εμφάνιση θεωρήθηκε ευρέως, ως η στιγμή που κατέστη σαφές ότι η Μαρίν θα παραλάβει τον μανδύα από τον πατέρα της.
Όταν ήρθε η ώρα να αποκαλύψει τον διάδοχό του περίπου μια δεκαετία αργότερα, ο Ζαν-Μαρί ανακοίνωσε με τη βροντερή φωνή του σε ένα πλήθος κομματικών οπαδών ότι η Μαρίν είχε επιλεγεί για τη θέση. Η νέα φιγούρα της ακροδεξιάς πήρε τη θέση της στη σκηνή, υποκλίθηκε θεατρικά και αγκάλιασε θερμά τον πατέρα της.
Η ώρα του «εξαγνισμού»
Ωστόσο, θα ξεκινούσε μια αποστολή που θα ερχόταν σε αντίθεση με την οχλαγωγική περσόνα του Ζαν-Μαρί, όχι τόσο για τις θέσεις του κόμματος όσο για τον τρόπο με τον οποίο θα τις επικοινωνούσε. Με ενθουσιασμό αγωνίστηκε να εξαγνίσει την εικόνα του Εθνικού Μετώπου και να μετριάσει τους τόνους του, ώστε να κάνει το κόμμα και τις πολιτικές του πιο εύπεπτες στους mainstream ψηφοφόρους.
Η ρήξη με τον πατέρα της και διαγραφή του
Το πόσο μακριά ήταν διατεθειμένη να φτάσει έγινε σαφές το 2015, όταν ο τότε ογδοντάχρονος πατέρας επανέλαβε τον ισχυρισμό του ότι οι ναζιστικοί θάλαμοι αερίων που χρησιμοποιήθηκαν για τη διάπραξη γενοκτονίας εκατομμυρίων Εβραίων ήταν απλώς μια «λεπτομέρεια» στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Μαρίν δεν είχε έρθει σε ρήξη με τον Ζαν-Μαρί, όταν είχε κάνει τον ίδιο ισχυρισμό αρκετές φορές στο παρελθόν. Αλλά αυτή τη φορά, υπήρξε σκληρή.
Τον έδιωξε από το κόμμα που είχε ιδρύσει, τον αποκήρυξε δημοσίως και, μερικά χρόνια αργότερα, άλλαξε το όνομα του Εθνικού Μετώπου σε Εθνικό Συναγερμό για να εξαλείψει κάθε πιθανή «οσμή» του πατέρα της που μπορεί να είχε απομείνει.
Το περιθωριακό που έγινε mainstream
Η στρατηγική της Μαρίν απέδωσε καρπούς στην κάλπη, την ώρα που ένα σκληρό δεξιό ρεύμα σάρωνε σταδιακά την Ευρώπη και οι θέσεις του κόμματός της για τη μετανάστευση και την ασφάλεια έγιναν όλο και περισσότερο mainstream σε όλη την ήπειρο.
Παρά το γεγονός ότι είναι το πρόσωπο μιας από τις πιο καταφρονημένες οικογένειες της Γαλλίας, η Μαρίν έφτασε σε απόσταση αναπνοής από την προεδρία, φτάνοντας δύο φορές στον δεύτερο γύρο.
Οι Γάλλοι σε αντίθετη πορεία από την περίοδο Σιράκ
Έχασε και τις δύο φορές από τον Εμανουέλ Μακρόν, αλλά απέδειξε ότι οι ψηφοφόροι όλου του πολιτικού φάσματος δεν συσπειρώνουν πλέον τις δυνάμεις τους για να κρατήσουν μια Λεπέν μακριά από την εξουσία, όπως έκαναν όταν ο Ζαν-Μαρί αναμετρήθηκε με τον Ζακ Σιράκ.
Η Μαρίν συγκέντρωσε το 34% των ψήφων στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2017 και το 41,5% το 2022 – μια αξιοσημείωτη βελτίωση σε σχέση με την επίδοση του πατέρα της.
Δημοσκόπηση: «Θα κέρδιζε την προεδρία»
Ορισμένες δημοσκοπήσεις για τις επόμενες προεδρικές εκλογές δείχνουν ότι η Μαρίν θα τερματίζε πρώτη και θα πέρναγε στον δεύτερο γύρο, ανεξάρτητα από το ποιοι άλλοι υποψήφιοι θα κατέβαιναν στις εκλογές. Σε μια έρευνα από την έγκριτη δημοσκοπήσεων IFOP, προβλέπεται μάλιστα ότι θα κέρδιζε την προεδρία.
Πολιτικός θάνατος;
Ο δρόμος της Μαρίν Λεπέν προς την προεδρία φαινόταν ξεκάθαρος, μέχρι που ένα δίδυμο εισαγγελέων απευθύνθηκε σε μια κατάμεστη αίθουσα δικαστηρίου κάτω από τα φθορίζοντα φώτα του υπερσύγχρονου δικαστικού μεγάρου του Παρισιού τον Σεπτέμβριο.
Οι εισαγγελείς Λουίζ Νεϊτόν και Νικολά Μπαρέ ισχυρίστηκαν ότι ο Εθνικός Συναγερμός και η ηγεσία του είχαν, από το 2004 έως το 2016, εκμεταλλευτεί ένα «σύστημα» με το οποίο απομυζούσαν παράνομα χρήματα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που προορίζονταν για τους βοηθούς του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και χρησιμοποιούσαν παράνομα τα χρήματα αυτά για να πληρώνουν υπαλλήλους του κόμματος που σπάνια ή ποτέ δεν ασχολούνταν με υποθέσεις στις Βρυξέλλες ή το Στρασβούργο.
Όταν ήρθε η ώρα των εισηγήσεων για την επιβολή ποινών, η Λε Πεν κάθισε στην πρώτη σειρά, κοιτάζοντας κατάματα και ακούγοντας με ευλάβεια την πολιτική αγωγή.
‘Εχασε τελικά την ψυχραιμία της όταν η Νειτόν είπε ότι, τα στοιχεία για την ήταν λίγα, αλλά θα ήταν «πολύ οδυνηρό» να ζητήσει την απόρριψη των κατηγοριών, λόγω του ισχυρού της προαισθήματος. Η Λε Πεν σηκώθηκε όρθια και φώναξε: «Δεν είναι δυνατόν! «Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που ακούω τον εισαγγελέα να λέει ότι δεν έχω τίποτα εναντίον τους, αλλά θα ήταν πολύ οδυνηρό να τους αφήσω να απαλλαγούν από τις κατηγορίες».
Σήμερα παίχτηκε ακόμη μία πράξη στο σήριαλ με την καταδίκη της και τον αποκλεισμό της από την συμμετοχή στις εκλογές για 5 χρόνια. Αλλά, η ιστορία γράφεται ακόμη…
naftemporiki.gr
