Όταν οι ουκρανικές δυνάμεις εισέβαλαν στην ρωσική περιοχή του Κουρσκ τον Αύγουστο του 2024 θεωρήθηκε μια τολμηρή κίνηση από το Κίεβο, ένα μεγάλο στοίχημα που είχε στόχο να ενισχύσει την διαπραγματευτική ισχύ της Ουκρανίας σε πιθανές, μελλοντικές, συζητήσεις με την Ρωσία για τον τερματισμό του πολέμου.
Σήμερα και ενώ είναι σε εξέλιξη η προσπάθεια του Ντόναλντ Τραμπ να φέρει τις δύο πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, με το Κίεβο να έχει ήδη πει «ναι» στην αμερικανική πρόταση για προσωρινή κατάπαυση του πυρός αλλά τη Μόσχα να χρονοτριβεί καθώς ούτε αποδέχεται αλλά ούτε και απορρίπτει αυτή την πρόταση, το Κουρσκ φαίνεται ότι αποτελεί ένα «αγκάθι» για την Ουκρανία.
Τις τελευταίες μέρες οι ρωσικές δυνάμεις ανακαταναλαμβάνουν πολλές περιοχές τον έλεγχο των οποίων είχαν μέχρι τώρα οι δυνάμεις του Κιέβου, με πιο σημαντική κατάκτηση αυτή της πόλης Σούτζα. Η τελευταία πρόοδος αφορά τα χωριά Ρουμπανσίνα και Ζαολεσένκα, τα οποία ανακατέλαβαν οι ρωσικές δυνάμεις, όπως ανακοίνωσε σήμερα το ρωσικό υπουργείο Άμυνας.
Ειρωνικά, η αναγκαστική αποχώρηση της Ουκρανίας από το Κουρσκ καθιστά πιο πιθανές τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία, σχολιάζει η Τelegraph. «Πράγματι, αν ο Πούτιν δεν ήταν σε θέση να διώξει τον ουκρανικό στρατό, θεωρείται απίθανο να σκεφτόταν τις ειρηνευτικές συνομιλίες. Θα είχε απαιτήσει από το Κίεβο να αποσυρθεί πρώτα από την επικράτειά του, κάτι που θα ήταν τεράστια πολιτική πρόκληση για τον Ζελένσκι», αναφέρει χαρακτηριστικά δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας.
Όπως επισημαίνεται, ένας από τους στρατηγικούς στόχους της επίθεσης στο Κουρσκ –η απόκτηση διαπραγματευτικού χαρτιού για μελλοντικές ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις– δεν θα μπορούσε ποτέ ρεαλιστικά να αποδώσει, κάτι που φαίνεται να συνειδητοποιεί πλέον ο αρχηγός του ουκρανικού στρατού, στρατηγός Ολεξάντρ Σίρσκ, που τις τελευταίες ημέρες μιλάει για τη διατήρηση όσο το δυνατόν περισσότερων ζωντανών στρατιωτών αντί να εστιάζει στην διατήρηση των εδαφών που είχαν υπό τον έλεγχό τους στην ρωσική περιφέρεια.
Το Κίεβο ήλπιζε παράλληλα ότι η αιφνιδιαστική αντεπίθεση των Ουκρανών στο ρωσικό έδαφος θα ανάγκαζε τον Πούτιν να αναπτύξει σημαντικές δυνάμεις για να ανακτήσει τις περιοχές που είχαν υπό τον έλεγχό τους οι δυνάμεις της Ουκρανίας, χαλαρώνοντας έτσι την πίεση στις πρώτες γραμμές στην περιοχή του Ντονμπάς. Ωτσόσο, ούτε αυτό λειτούργησε. Κι αυτό γιατί η Ρωσία δέσμευσε για το Κουρσκ λίγες δυνάμεις καθώς κάλεσε τα στρατεύματα της Βόρειας Κορέας να συμπληρώσουν τα απαραίτητα κενά στις δυνάμεις.
Αν και μερικές φορές οι μάχες και οι πόλεμοι κερδίζονται μέσα από τέτοιες τολμηρές κινήσεις, η στρατηγική σοφία της αντεπίθεσης στο Κουρσκ ήταν πάντα αμφισβητήσιμη, σχολιάζει η Τelegraph. Ίσως στην ανώτατη διοίκηση του Κιέβου, οι πολιτικές και όχι οι στρατιωτικές εκτιμήσεις κυριαρχούσαν στη λήψη αποφάσεων. Όταν ξεκίνησε η επιχείρηση, οι εκλογές στις ΗΠΑ πλησίαζαν και υπήρχε η ανάγκη να ενισχυθεί η υποστήριξη τόσο στο στρατόπεδο των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών όσο και στην Ευρώπη. «Με αυτήν την τολμηρή νέα επίθεση, ο Ζελένσκι θέλησε να δείξει ξανά στον κόσμο ότι η Ουκρανία ήταν ακόμα μάχιμη και ότι μπορούσε να κερδίσει, αρκεί να διέθετε τα εργαλεία για να το κάνει», λέει χαρακτηριστικά τονίζοντας πως τότε ήταν πια αργά.
