Η προσοχή του κόσμου έχει στραφεί στις διαπραγματεύσεις που δεν έχουν ακόμη γίνει. Στα αντιφατικά μηνύματα από την κυβέρνηση Τραμπ που, απλώς πελαγοδρομεί. Τη μια μέρα μοιάζουν θετικά για την Ουκρανία και την επόμενη όχι. Για εκείνους που δίνουν τις μάχες, η ατζέντα είναι λιγότερο αόριστη.
«Όσο η γραμμή του μετώπου συνεχίζει να μετακινείται, ο Πούτιν έχει ελάχιστους λόγους να συμβιβαστεί. Οι Ρώσοι δεν θα ξεμείνουν από όπλα σύντομα. Έχουν περιθώριο τουλάχιστον ένα χρόνο, ενδεχομένως και δύο, για να συνεχίσουν να πολεμούν όπως πολεμούν», λέει Ουκρανός αξιωματικός των μυστικών υπηρεσιών.
Η Ρωσία έχει αποδείξει ότι μπορεί να λειτουργήσει ακόμη κι αν βρίσκεται σε κλοιό.
Το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα παραμένει «ιερή αγελάδα» για το Κρεμλίνο και θα προστατευτεί με κάθε τρόπο, από ενδεχόμενους οικονομικούς κλυδωνισμούς, πληθωρισμό ή κυρώσεις.
Εν τω μεταξύ, η Βόρεια Κορέα προμηθεύει την Μόσχα, με είδη που βρίσκονται σε έλλειψη, όπως κάννες όπλων και συστήματα πυροβολικού.
Μια δυσοίωνη ήττα
Μια δυσοίωνη ήττα στην ανατολική πόλη Velyka Novosilka, στο Ντονμπάς, δείχνει το μέγεθος της δεινής θέσης που βρίσκονται οι Ουκρανοί.
Η τελική μάχη για την κατάληψη της μικρής αυτής πόλης, διήρκεσε έξι ημέρες. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν προφανές από νωρις.
Τα πράγματα έγιναν κρίσιμα στις αρχές του νέου έτους, όταν τα ρωσικά στρατεύματα κατέλαβαν χωριά βορειοανατολικά και δυτικά της, πιέζοντας τους Ουκρανούς αμυνόμενους από τρεις πλευρές. Μέχρι τις 23 Ιανουαρίου ο στενός δίαυλος προς την έξοδο, είχε γίνει απροσπέλαστος.
Με την κάλυψη της ομίχλης
Η διαταγή για υποχώρηση ήρθε αμέσως μόλις έπεσε ομίχλη. Ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα που έπρεπε να ολοκληρωθεί με τα πόδια, κάτω από έναν ουρανό γεμάτο με drone και διασχίζοντας ένα ποτάμι.
Τα στοιχεία από τις θριαμβολογίες των ρωσικών προπαγανδιστικών καναλιών δείχνουν ότι πολλοί δεν τα κατάφεραν.
Η μικρή νίκη της Ρωσίας ακολούθησε το γνωστό μοτίβο: ανελέητες επιθέσεις πεζικού, καταστροφικές απώλειες, κατάρρευση της ουκρανικής άμυνας.
Προς κατάληψη κρίσιμων ορυχείων
Το αμέσως επόμενο σημείο προσοχής των Ρώσων, μετατοπίζεται τώρα πιθανότατα στο Ποκρόβσκ στα βόρεια, έναν πολύ μεγαλύτερο κόμβο υλικοτεχνικής υποδομής, στον οποίο η Ρωσία επιτίθεται με ιδιαίτερη ένταση τους τελευταίους έξι μήνες.
Οι μάχες εκεί έχουν ήδη αναγκάσει τους Ουκρανούς να εγκαταλείψουν ένα κρίσιμο ορυχείο κοκκοειδούς άνθρακα- που κάλυπτε τις μισές ανάγκες της εγχώριας μεταλλουργικής βιομηχανίας. Οι ρωσικές δυνάμεις προωθούνται επίσης σε κοντινή απόσταση προς την περιοχή όπου βρίσκονται χρήσιμα κοιτάσματα λιθίου.
Το σχέδιο του Κρεμλίνου εξαρτάται πιθανότατα, από το πού μπορεί να σημειώσει γρήγορη πρόοδο.
Η βασικότερη επιδίωξη της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησής» του φαίνεται ότι εξακολουθεί να είναι η κατάληψη ολόκληρης της περιοχής του Ντονμπάς (που περιλαμβάνει τις επαρχίες Λουχάνσκ και Ντονέτσκ), η ανάκτηση του ελέγχου της ρωσικής περιοχής του Κουρσκ, την οποία η Ουκρανία έχει καταλάβει εν μέρει, και η διατήρηση της γέφυρας, που κατέλαβε στα πρώτα στάδια του πολέμου και συνδέει την Κριμαία με τη Ρωσία.
Αργές οι εξελίξεις στο Κουρσκ
Στο Κουρσκ πάντως η Ρωσία δεν έχει ακόμη ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, παρά το γεγονός ότι έχει αναπτύξει δύναμη που συνεπικουρείται από βορειοκορεάτες μαχητές. Συνολικά, 62.000 άνδρες, ενδεχομένως τρεις φορές μεγαλύτερη δύναμη από την ουκρανική ομάδα.
Σταθερό πρόβλημα τα drones – Βγάζουν «εκτός» τα άρματα
Τα ζητήματα που προκαλούν ρωγμές στην ουκρανική άμυνα είναι πια παγιωμένα. Οι σύγχρονες πολεμικές τακτικές, όπου κυριαρχούν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που κατασκοπεύουν, καταδιώκουν και επιτίθενται, έχει αλλάξει ραγδαία τη φύση των μαχών.
Στη Velyka Novosilka, για παράδειγμα, τα τεθωρακισμένα οχήματα έπαιξαν ελάχιστο ρόλο. «Ένα από τα άρματα μάχης μας, έφτασε μια ανάσα από τις γραμμές του μετώπου», λέει ο λοχαγός Ivan Sekach, αξιωματικός της 110ης ταξιαρχίας της Ουκρανίας που υπερασπίζεται την πόλη. «Δέκα μη επανδρωμένα αεροσκάφη του επιτέθηκαν, βάζοντάς του φωτιά σχεδόν αμέσως».
Έχουν πεζικό. Η Ουκρανία δεν έχει
Η διεξαγωγή της μάχης γινόταν από το πεζικό -μικρές ρωσικές ομάδες των τριών, τεσσάρων, πέντε ατόμων, που στέλνονταν κατά κύματα προς τα εμπρός. Οι περισσότεροι βρήκαν ένα γρήγορο και αιματηρό τέλος. Κάποιοι όμως κατάφεραν να αναπτύξουν νέες θέσεις και να φέρουν τη μάχη πιο κοντά, αναγκάζοντας τους Ουκρανούς να υποχωρήσουν.
Οι ρωσικές τακτικές δεν είναι δραστικές, αλλά προκαλούν στην Ουκρανία μεγάλη ταλαιπωρία. Με απλά λόγια, η Ρωσία έχει το πεζικό και η Ουκρανία όχι.
Η δυσκολία επιστράτευσης νεών στρατιωτών και οι λιποταξίες έχουν πλήξει καίρια τις εφεδρείες της Ουκρανίας, εδώ και καιρό.
«Αγωνιζόμαστε να αναπληρώσουμε τις απώλειες στο πεδίο της μάχης», λέει ο συνταγματάρχης Pavlo Fedosenko, διοικητής ουκρανικής μονάδας στο Ντονμπάς.
«Κλείνουμε τρύπες»
Οι ταξιαρχίες που στελεχώνουν την πρώτη γραμμή του Ντονμπάς είναι σταθερά υποστελεχωμένες, βρίσκονται υπό πίεση και καταρρέουν. Η γραμμή του μετώπου συνεχίζει να υποχωρεί.
«Δεν έχουμε πλέον άλλες στρατηγικές πέρα από το να κλείνουμε τρύπες», λέει ο «Kupol», το ψευδώνυμο ενός διοικητή που έχει πλέον αποστρατευτεί, αλλά μέχρι τον Σεπτέμβριο ηγείτο μιας ταξιαρχίας που πολεμούσε στο ανατολικό Ντονμπάς.
«Πετάμε τάγματα μέσα στο χάος και ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε με κάποιον τρόπο να σταματήσουμε την καταστροφή».
naftemporiki.gr
