Ο οινοποιός Maxime Chapoutier θα κατέληγε υπό κράτηση εάν προσπαθούσε να πουλήσει δύο από τα νεότερα κρασιά του στη γενέτειρά του Γαλλία.
«Πιθανότατα θα υπήρχε οργή για αυτά τα κρασιά στη Γαλλία και αυτό θα ήταν καλό», λέει. «Μερικές φορές χρειάζεται να είσαι προκλητικός για να οδηγήσεις στην αλλαγή».
Τα δύο εν λόγω μπουκάλια, ένα λευκό και ένα κόκκινο, θα ήταν παράνομα στη Γαλλία, επειδή παρασκευάζονται από ένα μείγμα κρασιών γαλλικής και αυστραλιανής ποικιλίας, όπως εξηγεί σε ρεπορτάζ του το BBC.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία τόσο της Γαλλίας όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απαγορεύεται η παραγωγή κρασιού που συνδυάζει φρούτα της ΕΕ και φρούτα εκτός ΕΕ.
Η γαλλική οινοβιομηχανία έχει μια περίφημη λέξη που ονομάζεται “terroir”, η οποία ισχύει για όλους τους περιβαλλοντικούς παράγοντες που επηρεάζουν τα αμπέλια που αναπτύσσονται σε έναν αμπελώνα, όπως το έδαφος, το κλίμα και το υψόμετρο. Ως αποτέλεσμα, τα κρασιά από ένα συγκεκριμένο μέρος έχουν την υψηλότερη εκτίμηση.
Προσθέστε ένα αυστηρό σύστημα ονομασίας ή ταξινόμησης για τις οινοπαραγωγικές περιοχές της Γαλλίας και η σκέψη της ανάμειξης γαλλικής και αυστραλιανής ποικιλίας για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου υβριδίου θα τρομοκρατούσε πολλούς Γάλλους λάτρεις του κρασιού.
Hemispheres Red και Hemispheres White
Ωστόσο, ο Maxime έχει κάνει ακριβώς αυτό, και όλα είναι χάρη σε μια λέξη – το Brexit. Γιατί ενώ δεν μπορεί να πουλήσει τα συγκεκριμένα κρασιά στην ΕΕ, μπορεί να το κάνει στο Ηνωμένο Βασίλειο τώρα που το Λονδίνο δεν χρειάζεται πλέον να ακολουθεί τους κανόνες για τα τρόφιμα και τα ποτά που ορίζουν οι Βρυξέλλες.
Ο Maxime δημιούργησε τα κρασιά σε συνεργασία με το βρετανικό διαδικτυακό κατάστημα λιανικής The Wine Society, όπου ονομάζονται Hemispheres Red και Hemispheres White. Το κόκκινο είναι φτιαγμένο από σταφύλια syrah, ή shiraz όπως τα λένε στην Αυστραλία, ενώ το λευκό είναι ένα μείγμα από ποικιλίες marsanne και viognier.
Τα συστατικά κόκκινου και λευκού κρασιού της Αυστραλίας αποστέλλονται χύμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου αναμειγνύονται με κρασί από τις περιοχές του βόρειου Ροδανού και του Ρουσιγιόν της Γαλλίας πριν από την εμφιάλωση.
«Οφείλουμε να προσαρμοστούμε»
Ο Maxime, ο οποίος εργάζεται για τη διάσημη εταιρεία κρασιών της οικογένειάς του, Chapoutier, με έδρα τον Ροδανό, λέει ότι, ενώ σέβεται την εστίαση της Γαλλίας στο terroir, θα πρέπει να υπάρχει χώρος για πώληση παγκόσμιων μειγμάτων.«Οι Chapoutier φτιάχνουν κρασί για περισσότερα από 200 χρόνια. Όμως όλο και περισσότεροι άνθρωποι γυρίζουν την πλάτη τους στα γαλλικά κρασιά επειδή δεν καταλαβαίνουν τους περίπλοκους κανόνες ονομασίας», εξηγεί στο BBC.
«Πρέπει να προσαρμοστούμε για τους καταναλωτές και να κάνουμε τα κρασιά πιο προσιτά, κάτι στο οποίο μπορούν να βοηθήσουν τα διεθνή μείγματα. Ίσως αλλάξει η νομοθεσία της ΕΕ. Είναι επίσης πιο οικολογικό να μεταφέρετε κρασί από την Αυστραλία στην Ευρώπη χύμα, καθώς δεν έχετε βάρος όλων των γυάλινων μπουκαλιών».
Η ΕΕ έχει αυστηρούς κανόνες που διέπουν το κρασί, αλλά άλλες περιοχές και χώρες είναι πολύ πιο χαλαρές.
Και άλλες εταιρείες αναμειγνύουν ποικιλίες
Μια άλλη οινοποιία που παράγει τώρα κρασιά συνδυάζοντας σταφύλια από δύο ηπείρους είναι η αυστραλιανή εταιρεία Penfolds. Πουλάει κόκκινα από σταφύλια της Αυστραλίας και της Καλιφόρνιας και άλλα που αναμειγνύουν αυστραλιανά και γαλλικά. Και πάλι δεν μπορούν να πωληθούν στην ΕΕ, αλλά μπορούν στο Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και αλλού.
Η Penfolds αναφέρεται σε αυτά τα μείγματα ως «το κρασί του κόσμου» και λέει ότι «κατέχουν μια ετερότητα που μπορεί καλύτερα να περιγραφεί ως κοσμική». Ό,τι υποτίθεται ότι σημαίνει αυτό.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ορισμένοι πιο παραδοσιακοί οινοποιοί δεν είναι υπέρ αυτής της εξέλιξης. Ένα τέτοιο άτομο είναι ο Jas Swan, ένας ανεξάρτητος οινοποιός με έδρα τη Γερμανία.
Ενώ τα χαρμάνια των δύο ηπείρων των Chapoutier και Penfolds παρασκευάζονται με προσοχή από ποιοτικά σταφύλια και τιμολογούνται ανάλογα, φοβάται ότι εάν η τάση αυξηθεί θα σημαίνει πολύ περισσότερο φθηνό, χαμηλής ποιότητας κρασί που θα πωλείται.
Ο Peter Richards, ειδικός στο κρασί, είναι επίσης επιφυλακτικό. «Η έννοια της ανάμειξης για το κρασί δεν είναι κάτι που βρίσκω εξωφρενικό από μόνη της», λέει. «Η ανησυχία μου είναι περισσότερο ότι πρόκειται για τη δημιουργία καινοτομίας για χάρη της καινοτομίας».
