Είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλη και έχει υπογράψει σύμφωνο με συμβίωσης με τη σύντροφό της, Σάρα Μπόσαρντ, με ρίζες από τη Σρι Λάνκα. Eίναι επικεφαλής ενός κόμματος που έχει επανειλημμένα εκφράσει σοβινιστικές θέσεις, προασπίζεται την «παραδοσιακή οικογένεια» και στηρίζεται σε ξενοφοβική, ρητορική.
Η Άλις Βάιντελ είναι το πρόσωπο που πρωταγωνιστεί αυτή τη στιγμή στη γερμανική πολιτική σκηνή, έχοντας οδηγήσει το AfD σε επιτυχίες στην κάλπη και δημοσκοπική απογείωση και έχοντας εξασφαλίσει τη στήριξη του πλουσιότερου (και ίσως πλέον επιδραστικού) ανθρώπου στον κόσμο, του Έλον Μασκ. Προκαλεί, εξοργίζει, αλλά και κερδίζει την εμπιστοσύνη μεγάλης μερίδας της γερμανικής κοινωνίας – ακόμη και όταν λέει πως «είμαστε υπόδουλοι, μία αποικία των ΗΠΑ».
Το προφίλ και η πορεία του πρώην στελέχους της Goldman Sachs – που «πολεμάει το σύστημα» – είναι γεμάτα αντιφάσεις.
Το παρελθόν
Η Άλις Βάιντελ αρέσκεται να μιλάει για το παρελθόν της Γερμανίας. Ως ηγέτιδα του AfD τονίζει πως η χώρα πρέπει να προχωρήσει μπροστά, να αφήσει πίσω της την «κουλτούρα ντροπής» για τις ναζιστικές θηριωδίες. Αλλά τα γερμανικά μέσα εστιάζουν συχνά στο παρελθόν της δικής της οικογένειας.
Μια έρευνα από την Welt am Sonntag, που βασίζεται σε εκτενή έγγραφα από γερμανικά και πολωνικά αρχεία, αποκαλύπτει ότι ο παππούς της Βάιντελ, Χανς Βάιντελ, ήταν ένας εξέχων δικαστής του ναζιστικού καθεστώτος, που διορίστηκε απευθείας από τον Αδόλφο Χίτλερ και ήταν υπεύθυνος για τις καταδίκες αντιφρονούντων του Τρίτου Ράιχ.
Η ίδια έχει αναφέρει πώς η οικογένειά της εκδιώχθηκε από την περιοχή που κάποτε ήταν η Σιλεσία, τώρα η Πολωνία – αλλά έχει παραμείνει σιωπηλή για τον σημαντικό ρόλο του παππού της στο ναζιστικό καθεστώς. Μέσω ενός εκπροσώπου, η Βάιντελ δήλωσε ότι δεν είχε γνώση του ναζιστικού παρελθόντος του παππού της. «Λόγω οικογενειακής διχόνοιας, δεν υπήρχε επαφή με τον παππού, ο οποίος πέθανε το 1985, ούτε ήταν θέμα συζήτησης στην οικογένεια», είχε δηλώσει εκπρόσωπός της.
Η αλήθεια είναι πως η Βάιντελ ήταν μόλις 6 ετών όταν πέθανε ο παππούς της Χανς. Η γιαγιά της, επίσης μέλος του ναζιστικού κόμματος, πέθανε δύο χρόνια αργότερα.
Παρά το γεγονός ότι η ιστορία των Βάιντελ δεν είναι μοναδική σε μια χώρα όπου το ναζιστικό παρελθόν αγγίζει σχεδόν κάθε οικογένεια, αυτές οι αποκαλύψεις τραβούν την προσοχή δεδομένων των θέσεων του AfD.
Το 2018 Αλέξαντερ Γκάουλαντ, σόκαρε τη χώρα όταν υποτίμησε την ναζιστική περίοδο ως κάτι ασήμαντο σε μια χιλιετία ένδοξης ιστορίας. Ο Μπιόρν Χόκε, από τις προβεβλημένες προσωπικότητες του κόμματος έχει περιγράψει ένα μνημείο του Ολοκαυτώματος ως «μνημείο ντροπής» και έχει ζητήσει πλήρη ανατροπή στη στάση της χώρας απέναντι στο παρελθόν.
Η πορεία της και η προσωπική ζωή
Η Βάιντελ ήταν εντελώς άγνωστη στη Γερμανία μέχρι που, μαζί με τον Αλεξάντερ Γκάουλαντ, επελέγησαν να ηγηθούν της εκστρατείας του κόμματος. Ο Γκάουλαντ ταιριάζει λίγο πολύ στο στερεότυπο του «λαϊκιστή ταραχοποιού», αλλά η Βάιντελ όχι.
Γεννήθηκε και σπούδασε στη Δυτική Γερμανία και στη συνέχεια έζησε στην Κίνα για ένα χρόνο. Εργαζόμενη στην Bank of China έμαθε μάλιστα κινέζικα. Μετά από μια θητεία στη Goldman Sachs στη Φρανκφούρτη, ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στα οικονομικά με υποτροφία από το ίδρυμα των Χριστιανοδημοκρατών, Konrad Adenauer. Πέρασε επίσης από τη Rocket Internet, ενώ εντάχθηκε στο AfD από την ίδρυσή του, το 2013, ούσα ευρωσκεπτικίστρια. Τότε το μεγάλο πρόβλημα για το AfD ήταν τα σχέδια διάσωσης των «τεμπέληδων» του Νότου, που ισχυριζόταν ότι πλήρωναν οι Γερμανοί φορολογούμενοι.
Το AfD δεν είναι ένα κόμμα με κοστούμια, νεοφιλελεύθερους χρηματιστές και επιδέξιους συμβούλους. Οι ψηφοφόροι του είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία άνδρες, άνω των 30 ετών, μορφωμένοι και μεσαίου εισοδήματος. Οι προμαχώνες του βρίσκονται στα πιο πολιορκημένα από τα ανατολικά κράτη, όχι στη δυτική οικονομική πρωτεύουσα της Φρανκφούρτης. Πολλοί υποστηρικτές του κόμματος είναι κάθετα αντίθετοι στην προώθηση ζητημάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Αλλά η Βάιντελ δεν προσπάθησε ποτέ να κρύψει ποια είναι.
Έχει σύμφωνο συμβίωσης με μια Ελβετή σκηνοθέτιδα που κατάγεται από τη Σρι Λάνκα. Έχουν μάλιστα υιοθετήσει δυο γιους, που ζουν σε ένα χωριό στη λίμνη της Κωνσταντίας στην Ελβετία. Η Βάιντελ δεν έχει καταδικάσει τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά ούτε τον έχει υποστηρίξει. «Αυτό είναι άραγε το πιο πιεστικό πρόβλημα της Γερμανίας αυτή τη στιγμή;» είχε σχολιάσει. «Ο μεγάλος συνασπισμός προωθεί την ατζέντα “γάμος για όλους”, ενώ η οι μετανάστες που έχουν κατακλύσει τη χώρα τα τελευταία δύο χρόνια θεωρούν την ομοφυλοφιλία έγκλημα», είχε πει.
Η Βάιντελ λέει πως ο σεξουαλικός προσανατολισμός της σε καμία περίπτωση δεν έρχεται σε αντίθεση με την πλατφόρμα του AfD, η οποία δεν ασχολείται με τη σεξουαλικότητα, αλλά στηρίζει τις συμβατικές οικογένειες. Ωστόσο η ίδια είχε έρθει δημοσίως σε αντιπαράθεση στο περιφερειακό νομοθετικό σώμα της Σαξονίας , όταν ο Αντρέας Γκέλμαν του AfD είχε μιλήσει κατά των ομόφυλων ζευγαριών και της υιοθεσίας, απαντώντας του απότομα: «Οικογένεια είναι εκεί που υπάρχουν παιδιά».
Οι θέσεις της για τη μετανάστευση
Οι φίλοι της στο πανεπιστήμιο τη θυμούνται ως ανοιχτόμυαλο άτομο, λάτρη της τουρκικής γαστρονομίας, που δεν είχε μιλήσει ποτέ κατά των μεταναστών. Σήμερα η αντιμεταναστευτική ρητορική είναι η σημαία του κόμματος. Η Γερμανία, λέει η Βάιντελ, «έχει γίνει ένα ασφαλές καταφύγιο για ξένους εγκληματίες» και ειδικότερα για ισλαμιστές εγκληματίες. Ζητεί φυλακές στη βόρεια Αφρική για τους απελαθέντες, τον περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών για τους μετανάστες που έρχονται αντιμέτωποι με δίωξη και την απόσυρση της Γερμανίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο.
Τονίζει επίσης ότι οι μιναρέδες θα πρέπει να απαγορευθούν σε όλη τη Γερμανία, όπως και η μουσουλμανική μαντίλα για τις γυναίκες. «Η προσφυγική κρίση δεν έχει τελειώσει με κανέναν τρόπο», προειδοποιεί, ζητώντας την κατάργηση του ισχύοντος νόμου για το άσυλο. Διαφορετικά, προειδοποιεί, η Γερμανία μπορεί να περιμένει μια «μαζική επίθεση».
Πολλοί πιστεύουν ότι η ρητορική αυτή είναι που έχει στρέψει και πολλούς ομοφυλόφιλους άνδρες στο AfD. Το 2017 γερμανικά μέσα αλλά και το CNN φιλοξενούσαν δηλώσεις ενός ζευγαριού ανδρών, που είχαν ξυλοκοπηθεί άγρια στη Βρέμη από δύο μουσουλμάνους εξτρεμιστές. Για εκείνους δεν είναι το AfD εκείνο που πρέπει να θεωρείται ακραίο, αλλά όσοι ανέχονται στη χώρα εξτρεμιστές.
