Οι Σύροι αντάρτες άρχισαν να σχεδιάζουν τη στρατιωτική επίθεση που ανέτρεψε το καθεστώς Άσαντ πριν από ένα χρόνο.
Επρόκειτο για μια εξαιρετικά πειθαρχημένη επιχείρηση κατά την οποία αναπτύχθηκε μια νέα μονάδα drone και όπου υπήρχε στενός συντονισμός μεταξύ των ομάδων της αντιπολίτευσης σε όλη τη χώρα, του ανώτατου στρατιωτικού διοικητή του κύριου αντάρτικου, όπως αποκακλύπτει τώρα η ομάδα των ανταρτών σε αποκλειστικό δημοσίευμα του Guardian.
Στην πρώτη του συνέντευξη σε ξένα μέσα ενημέρωσης μετά την πτώση της 24χρονης διακυβέρνησης του Μπασάρ αλ Άσαντ, ο Αμπού Χασάν αλ Χάμουι, επικεφαλής της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ (HTS), μίλησε για το πώς η ομάδα του, (με αρχικό εφαλτήριο τα βορειοδυτικά της χώρας), επικοινωνούσε με τους αντάρτες στο νότο για να δημιουργήσει μια ενιαία αίθουσα πολέμου με στόχο να περικυκλώσει τελικά τη Δαμασκό και από τις δύο κατευθύνσεις.
Είπε ότι αν και ο σχεδιασμός για την επιχείρηση ανατροπής του Άσαντ, που ονομάστηκε «αποτρεπτική επιθετικότητα», είχε ξεκινήσει πριν από ένα χρόνο, η ομάδα προετοιμαζόταν εδώ και χρόνια.
Πώς προετοιμάστηκαν
Από το 2019, το HTS αναπτύσσει ένα στρατιωτικό δόγμα που χρησιμοποίησε για να μετατρέψει μαχητές που προέρχονται από ανόμοιες, ανοργάνωτες ομάδες αντιπολίτευσης και τζιχαντιστικές ομάδες σε πειθαρχημένη μαχητική δύναμη.
«Μετά την τελευταία εκστρατεία [Αύγουστος 2019], κατά την οποία χάσαμε σημαντικά εδάφη, όλες οι επαναστατικές φατρίες συνειδητοποίησαν τον κρίσιμο κίνδυνο: Το θεμελιώδες πρόβλημα ήταν η απουσία ενοποιημένης ηγεσίας και ελέγχου στη μάχη», λέει ο αλ Χάμουι, 40 ετών, ο οποίος επέβλεπε την στρατιωτική πτέρυγα για πέντε χρόνια.
Το συριακό καθεστώς ξεκίνησε μια επιχείρηση κατά των δυνάμεων της αντιπολίτευσης στη βορειοδυτική Συρία το 2019, απωθώντας με επιτυχία τις χαλαρά συνδεδεμένες φατρίες στην επαρχία Ιντλίμπ. Μετά από μια τελική μάχη μετά την οποία η Τουρκία διαπραγματεύτηκε μια εκεχειρία εκ μέρους των δυνάμεων της αντιπολίτευσης την άνοιξη του 2020, οι αντάρτες περιορίστηκαν σε μια μικρή περιοχή γης στη βορειοδυτική Συρία – όπου θα παρέμεναν σε αδιέξοδο με τις δυνάμεις του καθεστώτος μέχρι αυτόν τον μήνα.
Εάν ήλπιζε να νικήσει το καθεστώς, το HTS συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να ενσταλάξει στις τάξεις του τη συμμαχία των φατριών της αντιπολίτευσης που είχαν απωθηθεί στην Ιντλίμπ. Πρόσφερε σε άλλες ομάδες να συγχωνευθούν υπό την αιγίδα της, και όταν αρνήθηκαν, τις καθοδηγούσε. Πολέμησε ενάντια σε ομάδες όπως η θυγατρική της Αλ Κάιντα, η Χουρας αλ-Ντιν, η οποία απέρριψε την πιο ρεαλιστική ισλαμιστική προσέγγιση του HTS. Σύντομα, το HTS έγινε η κυρίαρχη δύναμη στη βορειοδυτική Συρία.
Με την πολιτική διοίκηση να ενώνεται σιγά σιγά, ο αλ Χαμουι ξεκίνησε να εργάζεται για την εκπαίδευση των μαχητών της ομάδας και την ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου στρατιωτικού δόγματος.
Ο αλ Χάμουι είπε: «Μελετήσαμε διεξοδικά τον εχθρό, αναλύοντας τις τακτικές του, τόσο μέρα όσο και νύχτα, και χρησιμοποιήσαμε αυτές τις ιδέες για να αναπτύξουμε τις δικές μας δυνάμεις».
Η ομάδα, που αποτελούνταν από αντάρτες, έγινε σιγά σιγά μια πειθαρχημένη μαχητική δύναμη. Δημιουργήθηκαν στρατιωτικοί κλάδοι, μονάδες και δυνάμεις ασφαλείας.
Oπλα και drones made by HTS
Το HTS άρχισε επίσης να παράγει δικά του όπλα, οχήματα και πυρομαχικά. Εξοντωμένη από το καθεστώς Άσαντ, το οποίο είχε αεροπορία και την υποστήριξη της Ρωσίας και του Ιράν, η ομάδα γνώριζε ότι έπρεπε να είναι δημιουργική για να αξιοποιήσει στο έπακρο τους περιορισμένους πόρους.
Δημιουργήθηκε μια μονάδα drone που συγκεντρώνει μηχανικούς, μηχανικούς και χημικούς. «Ενοποιήσαμε τις γνώσεις τους και θέσαμε σαφείς στόχους: χρειαζόμασταν drones αναγνώρισης, drones επίθεσης και drones αυτοκτονίας, με έμφαση στην εμβέλεια και την αντοχή», είπε ο αλ Χάμουι, προσθέτοντας ότι η παραγωγή drone ξεκίνησε το 2019.
Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη του HTS ήταν ένα νέο μοντέλο μη επανδρωμένου αεροσκάφους αυτοκτονίας, που ονομάστηκε drone «Σαχίν», δηλαδή γεράκι, «συμβολίζοντας την ακρίβεια και τη δύναμή τους».
Το drone «Σαχίν» αναπτύχθηκε για πρώτη φορά εναντίον των καθεστωτικών δυνάμεων αυτόν τον μήνα, με καταστροφική αποτελεσματικότητα. Τα στρατιωτικά οχήματα πυροβολικού απενεργοποιήθηκαν από τα φθηνά αλλά αποτελεσματικά αεροσκάφη.
Η αίθουσα επιχειρήσεων
Η ομάδα έστελνε μηνύματα στους αντάρτες στο νότο πριν από ένα χρόνο και άρχισε να τους συμβουλεύει για το πώς να δημιουργήσουν μια ενιαία αίθουσα πολέμου. Η νότια Συρία βρισκόταν υπό τον έλεγχο του καθεστώτος από το 2018, και παρά τις συνεχείς μάχες, οι αντάρτικες ομάδες αναγκάστηκαν να παραμείνουν υπόγεια. Μεγάλο μέρος της στρατιωτικής ηγεσίας της νότιας αντιπολίτευσης ήταν εξόριστο στην Ιορδανία, όπου διατηρούσε επαφή με τις αντίστοιχες ομάδες τους.
Με τη βοήθεια του HTS, στήθηκε μια αίθουσα επιχειρήσεων, που συγκέντρωνε τους διοικητές περίπου 25 ομάδων ανταρτών στον Νότο. Κάθε ένας από αυτούς θα συντόνιζε τις κινήσεις των μαχητών μεταξύ τους και όλων αυτών με το HTS στον Βορρά. Στόχος ήταν το HTS και οι σύμμαχοί του να προσεγγίσουν από βορρά και νότα και να συναντηθούν στην πρωτεύουσα.
Στα τέλη Νοεμβρίου, η ομάδα αποφάσισε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή.
Η ομάδα πρώτα και κύρια ήθελε να απορέψουν την τάση των περιφερειακών δυνάμεων, υπό την ηγεσία χωρών όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία, για εξομάλυνση των σχέσεών τους με το καθεστώς Άσαντ μετά από χρόνια διπλωματικής απομόνωσης. Ήθελε επίσης να σταματήσει τις εντεινόμενες αεροπορικές επιθέσεις στη βορειοδυτική Συρία και τους κατοίκους της. Τέλος, το HTS είδε ότι οι διεθνείς σύμμαχοι του Άσαντ ήταν απασχολημένοι, δημιουργώντας μια στρατηγική ευκαιρία.
Η κομβική απουσία της Ρωσίας
Η Ρωσία, η οποία παρείχε την πλειοψηφία της εναέριας υποστήριξης στον Άσαντ, εμπλεκόταν στην Ουκρανία. Το Ιράν και η Χεζμπολάχ, των οποίων οι μαχητές ήταν οι πιο σκληροί χερσαίοι στρατιώτες του Άσαντ, είχαν ριχτεί στη μάχη ενάντια του Ισραήλ.
Το HTS ξεκίνησε την επιχείρηση, μπαίνοντας στο Χαλέπι στις 29 Νοεμβρίου. Οι μαχητές της Χεζμπολάχ προσπάθησαν να υπερασπιστούν την πόλη, αλλά σύντομα υποχώρησαν. Η ταχεία πτώση της πόλης, της δεύτερης μεγαλύτερης στη Συρία, που χρειάστηκε τέσσερα χρόνια στο καθεστώς Άσαντ για να απελευθερωθεί από τον έλεγχο των ανταρτών το 2016, εξέπληξε την ομάδα.
«Είχαμε μια πεποίθηση, υποστηριζόμενη από ιστορικό προηγούμενο, ότι «η Δαμασκός δεν μπορεί να πέσει μέχρι να πέσει το Χαλέπι», είπε ο αλ Χάμουι.
Μετά την πτώση του Χαλεπίου, η προέλαση των ανταρτών στο βορρά ήταν φαινομενικά ασταμάτητη. Τέσσερις ημέρες αργότερα, η αντιπολίτευση κατέλαβε τη Χάμα. Στις 7 Δεκεμβρίου, οι αντάρτες ξεκίνησαν την επίθεσή τους στη Χομς. Κατέλαβαν την πόλη μέσα σε λίγες ώρες.
Οι αντάρτες στο νότο έπρεπε να περιμένουν μέχρι να πέσει η Χομς για να ξεκινήσουν τη δική τους εξέγερση στο νότο, σύμφωνα με τον Abu Hamzeh, αρχηγό της Αίθουσας Επιχειρήσεων για την Απελευθέρωση της Δαμασκού, αλλά από ενθουσιασμό ξεκίνησαν νωρίτερα. Οι αντάρτες έσπρωξαν γρήγορα τον συριακό στρατό από την Daraa και έφτασαν στη Δαμασκό πριν το κάνει το HTS.
Το νέο τοπίο στη Συρία μετά την πτώση Άσαντ
Στις 8 Δεκεμβρίου, ο Μπασάρ αλ Άσαντ εγκατέλειψε τη χώρα.
Ο αλ Χάμουι, αρχικά γεωπόνος μηχανικός που αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο της Δαμασκού και εκτοπίστηκε από το καθεστώς Άσαντ μαζί με την οικογένειά του στην Ιντλίμπ, είπε ότι θα μεταβεί σε έναν ρόλο με τη νέα πολιτική κυβέρνηση.
Η προοπτική της οικοδόμησης μιας νέας χώρας δεν είναι εύκολη υπόθεση – το οποίο αναγνώρισε ο αλ Χάμουι. Υπάρχουν φόβοι από τις θρησκευτικές μειονότητες ότι η ισλαμιστική ομάδα μπορεί να επιβάλει το δικό της δόγμα.
«Δηλώνουμε ότι οι μειονότητες στη Συρία είναι μέρος του έθνους και έχουν το δικαίωμα να ασκούν τις τελετουργίες, την εκπαίδευση και τις υπηρεσίες τους όπως κάθε άλλος Σύρος πολίτης. Το καθεστώς φύτεψε διχασμό και προσπαθούμε, όσο το δυνατόν περισσότερο, να γεφυρώσουμε αυτές τις διαφορές», είπε ο αλ-Χάμουι.
Πηγή: Guardian
