Η είδηση της κήρυξης στρατιωτικού νόμου στη Νότια Κορέα, η οποία και καταψηφίστηκε από τη Βουλή, αιφνιδίασε τους πάντες. Δεν ήταν η μόνη. Αλλεπάλληλες εκπλήξεις – δυσάρεστες πρωτίστως – περίμεναν τους ηγέτες της διεθνούς κοινότητας το τελευταίο διάστημα, με το γεωπολιτικό θερμόμετρο σε κάθε γωνιά του πλανήτη να ανεβαίνει επικίνδυνα και τη λεγόμενη «φιλέλευθερη δημοκρατία» της Δύσης να βιώνει βαρυχειμωνιά.
Ο Γιουν επικαλέστηκε την «κομμουνιστική απειλή» της Βόρειας Κορέας και δεσμεύτηκε να προστατεύσει «τη φιλελεύθερη δημοκρατία». Το να προστατεύεις τη δημοκρατία με στρατιωτικό νόμο είναι θα έλεγε κανείς, τουλάχιστον παράδοξο. Όσο για την απειλή, που ένιωσε ο Νοτιοκορεάτης πρόεδρος αυτή μάλλον δεν προήλθε από την Πιονγιανγκ, αλλά από τα σκάνδαλα διαφθοράς, στα οποία εμπλέκεται, και τη συντριπτική ήττα του κόμματός του στις βουλευτικές εκλογές. Δεν μπόρεσε να περάσει τους νόμους που ήθελε, αντίθετα, περιορίστηκε στο να ασκήσει απεγνωσμένα βέτο σε κάθε νομοσχέδιο που είχε ψηφίσει η αντιπολίτευση.
Πολιτικό χάος σε Γαλλία, Γερμανία
Μόλις χθες, εν τω μεταξύ, είχαμε την πολιτική «έκρηξη» στη Γαλλία, δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης. Η κρίση δεν ξέσπασε ξαφνικά. Μετά τις εκλογές του Ιουλίου ήταν σαφές πως η χώρα εισέρχεται σε περίοδο πολιτικής αβεβαιότητας. Η Μαρίν Λεπέν πήρε τις ψήφους, ο Μελανσόν και οι σύμμαχοί του πήραν τις έδρες και ο Μακρόν βγήκε από τις κάλπες πιο αποδυναμωμένος από ποτέ. Όταν τελικά συγκροτήθηκε η κυβέρνηση του Μισέλ Μπαρνιέ κλήθηκε να λάβει μέτρα για να περιορίσει το δημοσιονομικό έλλειμμα που υπερβαίνει το 6% του ΑΕΠ. Αλλά ο Μπαρνιέ δεν μπορούσε να εξασφαλίσει τη στήριξη της Εθνοσυνέλευσης για να περάσει τον προϋπολογισμό και αποφάσισε… να την παρακάμψει. Κάθε άλλο παρά δημοκρατική η πρωτοβουλία του, αλλά για να το πράξει, ενεργοποίησε το άρθρο 49.3 του Συντάγματος. Και αυτό ναι μεν επιτρέπει να περάσει νομοσχέδιο χωρίς την έγκριση των βουλευτών, αλλά άνοιξε και τον δρόμο σε πρόταση μομφής. Η τελευταία κατατέθηκε και θα συζητηθεί αύριο. Από το βράδυ της Τετάρτης η Γαλλία θα είναι μάλλον χωρίς κυβέρνηση και θα ψάχνει νέο υπηρεσιακό πρωθυπουργό.
Δεν είναι ο μόνος ασθενής της Ευρώπης. Η Γερμανία ταλανίζεται από ένα κύμα λουκέτων σε εργοστάσια και απολύσεων και οδεύει σε πρόωρες κάλπες. Στις 23 Φεβρουαρίου οι Γερμανοί – αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις – θα «τιμωρήσουν» τον Όλαφ Σολτς με βαριά ήττα. Το τι είδους κυβέρνηση μπορεί να σχηματιστεί, θα πρέπει να περιμένουμε να το δούμε. Το AfD πάντως καλπάζει. Και ο γαλλογερμανικός άξονας, που άλλοτε κινούσε τις εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει αναμφίβολα σκουριάσει.
Η φλεγόμενη Μέση Ανατολή
Απόλυτος ο αιφνιδιασμός όμως και στη Συρία. Η αστραπιαία εισβολή τζιχανιστών και άλλων ανταρτών στηριζόμενων από την Τουρκία στο Χαλέπι αναζωπύρωσε έναν εμφύλιο, που φαινόταν να έχει «παγώσει» την τελευταία 4ετία, έστω και εάν δεν είχε επισήμως τερματιστεί.
Συνιστά τη μεγαλύτερη πρόκληση για το καθεστώς Άσαντ εδώ και χρόνια και φέρνει στο προσκήνιο τα παιχνίδια τακτικής του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που έχουμε δει να επαναλαμβάνονται σε Λιβύη και Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Και εάν πέσει ο Άσαντ ποιος θα πάρει τη θέση του; Υποψήφιος ο ηγέτης της τζιχαντιστικής οργάνωσης, Αμπού Μοχάμεντ αλ Τζουλάνι, άλλοτε στενός σύμμαχος της Αλ Κάιντα και του ISIS, με τα οποία έσπασε δεσμούς πριν από 8 χρόνια.
Την ίδια ώρα στον Λίβανο συνεχίζονται οι αιματηρές συγκρούσεις παρά την πρόσφατη κατάπαυση πυρός ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χεζμπολάχ, που όπως φαίνεται καμία από τις δύο πλευρές δεν ήταν έτοιμη να τηρήσει. Η οσμή του θανάτου παντού και στη Γάζα. Η Μέση Ανατολή φλέγεται και κανείς προς το παρόν δεν φαίνεται μπορεί να παίξει πειστικά τον ρόλο του «πυροσβέστη».
Η πυρηνική απειλή
Στο άλλο μεγάλο πολεμικό μέτωπο, αυτό της Ουκρανίας, έχουμε μία μάλλον απροσδόκητη κλιμάκωση. Και τούτο γιατί ο Τζο Μπάιντεν αποφάσισε λίγο πριν εγκαταλείψει τον Λευκό Οίκο να κάνει ένα τελευταίο δώρο στον Ζελένσκι, ανάβοντας το πράσινο φως για τη χρήση αμερικανών πυραύλων σε ρωσικό έδαφος. Ο Πούτιν απάντησε βάζοντας την υπογραφή του στο νέο πυρηνικό δόγμα της χώρας και κάνοντας μία άμεση επίδειξη του «αόρατου» πυραύλου Oreshnik. Όλη αυτή την κατάσταση θα κληθεί να την αντιμετωπίσει ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος το τελευταίο διάστημα είναι απασχολημένος με άλλα: Διορίζει συμπεθέρους και φίλους του στα πιο κρίσιμα πόστα. Με άλλα απασχολημένος και ο Μπάιντεν, που αφού πυροδότησε το χάος, απένειμε χάρη στον γιο του, Χάντερ, σε μία τελευταία πράξη που σαφώς αμαυρώνει τη θητεία του.
Δεν γνωρίζουμε εάν όλα αυτά προοιωνίζονται μία νέα τάξη πραγμάτων. Σίγουρα βιώνουμε πάντως την απόλυτη αταξία, με ευθύνη όχι μόνο απολυταρχικών καθεστώτων, αλλά και των δημοκρατικών δυνάμεων της Δύσης.
