Οι δημοσκοπήσεις της τελευταίας στιγμής την ήθελαν να παίρνει κεφάλι. Το πρώτο exit poll της έδωσε προβάδισμα 4 μονάδων στη λαϊκή ψήφο. Ακόμη και οι αγορές αναγκάστηκαν για λίγο να αναθεωρήσουν τη στάση τους, αναγνωρίζοντάς τις ισχυρές πιθανότητες νίκης.
Όλα αποδείχθηκαν λάθος. Αλλά οι εκτιμήσεις των παραπάνω δεν ήταν το πρόβλημα. Οι εσφαλμένες εκτιμήσεις/κινήσεις της ίδιας και του επιτελείου της ήταν αυτές που την αφήνουν εκτός Λευκού Οίκου, σε συνδυασμό με μία μάλλον απολύτως απογοητευτική για τον μέσο Αμερικανό θητεία του Τζο Μπάιντεν.
Αν υπάρχει μία στιγμή που μας δείχνει με τον πλέον εμφατικό τρόπο γιατί έχασε η Κάμαλα Χάρις, είναι όταν η Σάνι Χόστιν στο The View τη ρώτησε: «Υπάρχει κάτι που θα είχες κάνει διαφορετικά τα τελευταία 4 χρόνια από τον πρόεδρο Μπάιντεν;», για να απαντήσει: «Δεν υπάρχει τίποτα που μπορώ να σκεφτώ».
Το μεγάλο στραβοπάτημα
Ακόμη και η ίδια η Χάρις συνειδητοποίησε εκείνη τη στιγμή πως ήταν λάθος. Και προσπάθησε να το διορθώσει στη συνέχεια, λέγοντας πως θα έβαζε και έναν Ρεπουμπλικάνο στην κυβέρνησή της. Οι βοηθοί της δεν περίμεναν καν να φύγει από το τηλεοπτικό πλατό. Ένας εξ αυτών που μίλησε εκείνη την ώρα στο CNN, σχολίασε πως πολύ απλά δεν ήθελε να επισημάνει τις διαφορές της με τον Τζο Μπάιντεν για να μην εμφανιστεί αχάριστη απέναντί του.
To στραβοπάτημα αυτό ήρθε σε μία κρίσιμη στιγμή στην προεκλογική εκστρατεία και την έκανε, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ του CNN, επικαλούμενο πηγές από το περιβάλλον της, να γίνει διστακτική και πιο «κλειστή», να χάσει την αυτοπεποίθηση με την οποία ξανα – παρουσιάστηκε στο κοινό όταν πήρε το χρίσμα των Δημοκρατικών. Μία αυτοπεποίθηση που είδαμε και στο debate με τον Ντόναλντ Τραμπ. Μια χώρα που «φώναζε» ότι θέλει αλλαγή, είχε απέναντί της μία υποψήφια, που σε μία κρίσιμη στιγμή τους είπε ότι δεν σκοπεύει να αλλάξει τίποτα.
Οι επιμέρους αστοχίες
Σε αυτό το κεντρικό λάθος στρατηγικής ήρθαν να προστεθούν επιμέρους αστοχίες, από την επιλογή του μάλλον άχρωμου, Τιμ Γουόλς, στη θέση του υποψήφιου αντιπροέδρου έως το πώς αντιμετώπισε κρίσιμες πολιτείες, όπως το Μίσιγκαν. Σε μία περιοχή με μεγάλο πληθυσμό αραβικής καταγωγής, πήγε με την Λιζ Τσέινι, ένθερμη υποστηρίκτρια του πολέμου στο Ιράκ και τον Μπιλ Κλιντον, που έκανε κήρυγμα υπέρ του Ισραήλ – σε μία κίνηση που έκανε το Foreign Policy να σχολιάσει ότι «μάλλον ήθελε να χάσει το Μίσιγκαν».
Όλες οι εξελίξεις, ρεπορτάζ και αναλύσεις για τις αμερικανικές εκλογές στο liveblog της Ναυτεμπορικής.
