Ανοίγοντας σήμερα την κεντρική σελίδα του Economist κανείς βλέπει με μεγάλα κόκκινα γράμματα τη φράση «Our election endorsement» και μία τεράστια φωτογραφία του Ντόναλντ Τραμπ.
Όχι, το βρετανικό περιοδικό δεν άλλαξε ξαφνικά πεποιθήσεις και δεν στηρίζει τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων, αν και είναι αυτή, ομολογούμε, η πρώτη, στιγμιαία εντύπωση που δίνει, πριν προλάβει κανείς να διαβάσει τον τίτλο: «Α second Trump term comes with unacceptable risks». Ακόμη και η αρχή του τίτλου, ωστόσο, δημιουργεί εντυπώσεις. Μία δεύτερη θητεία Τραμπ… ενέχει μη αποδεκτούς κινδύνους. Από κάτω με πολύ μικρότερο μέγεθος γραμματοσειράς, διαβάζουμε: If The Economist had a vote, we would cast it to Kamala Harris (Αν ο Economist είχε ψήφο, θα την έδινε στην Κάμαλα Χάρις).
Δεν ξέρουμε ποιος είχε την έμπνευση για το όλο το στήσιμο της στήριξης της υποψηφίας των Δημοκρατικών, αλλά μοιάζει να θέλει αν όχι να μας προμοτάρει τον Ντόναλντ Τραμπ, τουλάχιστον να μας δείξει πως βλέπει τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων ως πιο πιθανό νικητή.
Η προειδοποίηση
Στο κείμενο, πάντως, η προειδοποίηση για το πόσο ριψοκίνδυνη είναι η επιλογή Τραμπ, γίνεται σαφής:
«Την επόμενη εβδομάδα δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί θα ψηφίσουν τον Ντόναλντ Τραμπ. Κάποιοι θα το κάνουν από διαμαρτυρία, γιατί πιστεύουν ότι η Καμάλα Χάρις είναι μια ριζοσπαστική μαρξίστρια που θα καταστρέψει τη χώρα τους. Κάποιοι κινούνται από εθνική υπερηφάνεια, επειδή ο κ. Τραμπ τους εμπνέει την πεποίθηση ότι, μαζί του στον Λευκό Οίκο, η Αμερική θα σταθεί στο ύψος της. Ωστόσο, ορισμένοι θα επιλέξουν ψύχραιμα να ψηφίσουν τον Τραμπ ως υπολογισμένο ρίσκο.
Αυτή η τελευταία ομάδα ψηφοφόρων, η οποία περιλαμβάνει πολλούς αναγνώστες του The Economist, μπορεί να μην βλέπουν τον κ. Τραμπ ως ένα άτομο με το οποίο θα ήθελαν να συναλλάσσονται, ούτε ως πρότυπο για τα παιδιά τους. Αλλά μάλλον πιστεύουν ότι όταν ήταν πρόεδρος έκανε περισσότερο καλό παρά κακό. Μπορεί επίσης να πιστεύουν ότι οι θέσεις εναντίον του είναι υπερβολικές. Κεντρική θέση σε αυτόν τον υπολογισμό είναι η ιδέα ότι τα χειρότερα ένστικτα του κ. Τραμπ θα περιορίζονταν: από το προσωπικό του, τη γραφειοκρατία, το Κογκρέσο και τα δικαστήρια.
Αυτή η εφημερίδα βλέπει αυτό το επιχείρημα ως απερίσκεπτο εφησυχασμό. Η Αμερική μπορεί κάλλιστα να περάσει τέσσερα ακόμη χρόνια με τον Τραμπ στο τιμόνι, καθώς έχει ζήσει και άλλες προβληματικές προεδρίες και από τα δύο κόμματα. Η χώρα μπορεί ακόμη και να ευδοκιμήσει. Αλλά οι ψηφοφόροι που ισχυρίζονται ότι είναι σκληροτράχηλοι παραβλέπουν το ρίσκο της προεδρίας Τραμπ. Κάνοντας τον κ. Τραμπ ηγέτη του ελεύθερου κόσμου, οι Αμερικανοί θα τζόγαραν με την οικονομία, το κράτος δικαίου και τη διεθνή ειρήνη. Δεν μπορούμε να ποσοτικοποιήσουμε την πιθανότητα ότι κάτι θα πάει άσχημα: κανείς δεν μπορεί. Αλλά πιστεύουμε ότι οι ψηφοφόροι που ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο, θρέφουν αυταπάτες».
