Ήταν 22 Οκτωβρίου 2022, όταν η σημερινή κυβέρνηση, με επικεφαλής την Τζόρτζια Μελόνι, πρόεδρο του μεταφασιστικού κόμματος Fratelli d’Italia (FdI), ανέλαβε την ηγεσία της Ιταλίας.
Από τότε έχουν περάσει δύο χρόνια. Τίποτα δεν έχει αλλάξει στην εξωτερική πολιτική της Ιταλίας, αλλά όχι και στην εσωτερική πολιτική. Ειδικά όταν πρόκειται για τις ατομικές ελευθερίες.
Η φιλελεύθερη εφημερίδα «Il Foglio» κάνει λόγο για «Μανία απαγορεύσεων». Στους 24 μήνες εντόπισε 48 καταδίκες για θέματα που συνδέονται με ατομικά δικαιώματα, που συνοδεύτηκαν από 417 χρόνια φυλάκισης.
Έγκλημα η παρένθετη μητρότητα
Ένα μέτρο που ψηφίστηκε από την Ιταλική Βουλή την περασμένη εβδομάδα αφορά στο θέμα της παρένθετης μητρότητας. Αυτό έχει απαγορευτεί στην Ιταλία από το 2004. Ο νόμος προέβλεπε ποινή φυλάκισης από τρεις μήνες έως δύο χρόνια και πρόστιμο από 600.000 έως ένα εκατομμύριο ευρώ. Τώρα προστέθηκε μια νέα παράγραφος που κηρύσσει την παρένθετη μητρότητα «καθολικό έγκλημα». Αυτό σημαίνει ότι οι Ιταλοί πολίτες διαπράττουν ποινικό αδίκημα ακόμα κι αν καταφεύγουν σε αυτό στο εξωτερικό.
«Φυσικά μπορεί να είναι κάποιος ενάντια στην πρακτική της παρένθετης μητρότητας», λέει η κοινωνιολόγος Κιάρα Σαράτσενο. «Αυτή η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για αυτό, αλλά μάλλον για την επιβολή του οράματός της για την οικογένεια».
Τι εννοεί με αυτό φαίνεται στο μπόνους των 100 ευρώ που θα καταβληθεί φέτος τα Χριστούγεννα. Όχι όμως σε όλους, αλλά μόνο σε παντρεμένα ζευγάρια με παιδιά. Τα ζευγάρια που έχουν παιδιά αλλά δεν είναι παντρεμένα θα μείνουν με άδεια χέρια. «Δεν υπάρχουν καθολικά δικαιώματα για αυτήν την κυβέρνηση, αλλά μόνο δικαιώματα που παραχωρεί σε αυτούς που έχουν καλή διάθεση απέναντί της», λέει η πολιτική επιστήμονας Νάντια Ουρμπινάτι.
Νόμος κατά του… Γκάντι
Για παράδειγμα, στο δικαίωμα της διαδήλωσης. Κατά την πρώτη της ομιλία στη Γερουσία, η Μελόνι διαβεβαίωσε ότι δεν θα το αγγίξει . Η ίδια πήρε μέρος άλλωστε σε πολλές διαδηλώσεις όταν ήταν μικρή.
Ωστόσο, σε διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης που οργανώθηκαν από φοιτητές στη Φλωρεντία και την Πίζα, οι δυνάμεις ασφαλείας αντέδρασαν χτυπώντας ανελέητα τους διαδηλωτές.
Το πακέτο ασφαλείας που εγκρίθηκε πριν από μια εβδομάδα περιορίζει περαιτέρω το δικαίωμα διαδήλωσης.
Η αντιπολίτευση αποκαλεί το πακέτο «νόμο κατά του Γκάντι» επειδή απειλεί τους ειρηνικούς διαδηλωτές που εμποδίζουν την κυκλοφορία με καθιστικές διαμαρτυρίες, με φυλάκιση έως και δύο ετών.
Αλλά αυτό που ανησυχεί πολλούς ανθρώπους είναι οι επανειλημμένες προσπάθειες περιορισμού των πολιτικών δικαιωμάτων.
Η συμφωνία Αλβανίας-Ιταλίας
Το πιο πρόσφατο και κραυγαλέο παράδειγμα είναι η συμφωνία Αλβανίας-Ιταλίας. Μεταξύ άλλων, ορίζει ότι μόνο μετανάστες από ασφαλείς χώρες προέλευσης επιτρέπεται να μεταφέρονται σε στρατόπεδα στην Αλβανία. Θα πρέπει να κάνουν αίτηση για άσυλο εκεί. Οι πρώτοι 12 μετανάστες που μεταφέρθηκαν σε κέντρο υποδοχής στην Αλβανία την περασμένη Τετάρτη προέρχονταν από την Αίγυπτο και το Μπαγκλαντές -δύο χώρες που αποτελούν ασφαλή κράτη για τη Ρώμη αλλά όχι για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Οι δικαστές στη Ρώμη ακολούθησαν τους κανόνες του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Γι’ αυτό και οι μετανάστες επέστρεψαν στην Ιταλία. Η Μελόνι και οι εταίροι της στον κυβερνητικό συνασπισμό εξέφρασαν την οργή τους, κατηγόρησαν τους δικαστές για πολιτική προκατάληψη και υποσχέθηκαν να λάβουν άμεσα μέτρα.
Η υπόθεση Ιταλίας-Αλβανίας είναι η τελευταία συνέπεια της περιοριστικής μεταναστευτικής πολιτικής της κυβέρνησης Μελόνι. Αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων της στο Παλάτσο Κίτζι εκδόθηκαν κανονισμοί για να δυσκολέψουν τις επιχειρήσεις διάσωσης για τις ΜΚΟ.
Έκτοτε, τα πλοία των ΜΚΟ επιτρέπεται να πραγματοποιήσουν μόνο μία επιχείρηση διάσωσης και στη συνέχεια πρέπει να μεταβούν αμέσως στο λιμάνι που τους έχει ανατεθεί. Είναι συνήθως αρκετές μέρες μακριά με το πλοίο. Όποια οργάνωση το παραβιάζει, αντιμετωπίζει την κατάσχεση του πλοίου για έως και 60 ημέρες και πρόστιμο από 2.000 έως 10.000 ευρώ.
Η Ιταλίδα συγγραφέας Τζινέβρα Λαμπέρτι περιγράφει πώς άλλαξε η χώρα της από τότε που ανέλαβε η ακροδεξιά κυβέρνηση Μελόνι και γιατί παρεξηγούμε τον ρόλο της ως γυναίκα.
«Στην πραγματικότητα περιμένουμε από μια γυναίκα να προωθήσει τα αναφαίρετα δικαιώματα της ελευθερίας.
Αντίθετα, ακολουθεί μια συντηρητική πολιτική γραμμή. Η Μελόνι μάχεται ενάντια στο δικαστικό σύστημα στη διαμάχη για το άσυλο…Η Ιταλία έχει αλλάξει σε ένα πλαίσιο στο οποίο έχει αλλάξει και η Ευρώπη και ολόκληρος ο κόσμος. Μια γενικά ανησυχητική κατεύθυνση που είναι συλλογικά συντηρητική, συλλογικά αρνητική, ειδικά όταν πρόκειται για μετανάστες. Σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία τα πράγματα λειτουργούν καλύτερα όταν τα σύνορα είναι ανοιχτά και τα τείχη γκρεμίζονται. Αυτή τη στιγμή τα σύνορα κλείνουν ξανά... Γιατί υποχωρούμε σε δυνάμεις εντός της ΕΕ που θέλουν να καταστρέψουν αυτήν την αρχή που ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της Ένωσης».
Συνεντεύξεις μόνο σε φιλικά ΜΜΕ
Μετά υπάρχει το κεφάλαιο ΜΜΕ και δημοσιογράφοι. Η Μελόνι γενικά δίνει συνεντεύξεις μόνο σε ΜΜΕ που συνδέονται με την κυβέρνηση. Διαφορετικά, προτιμά την ανταλλαγή μηνυμάτων βίντεο μέσω των λογαριασμών της στα κοινωνικά δίκτυα.
Οι περισσότερες ιταλικές κυβερνήσεις προσπάθησαν να επηρεάσουν τα ρεπορτάζ της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης RAI. Το νέο, όμως, είναι το θράσος με το οποίο συμβαίνει αυτό τώρα. Μια μέρα πριν από την εθνική εορτή της 25ης Απριλίου, κατά την οποία οι Ιταλοί γιορτάζουν την απελευθέρωσή τους από τον ναζιστικό φασισμό, μια συνέντευξη του γνωστού συγγραφέα Αντόνιο Σκουράτι- συγγραφέα μιας τριλογίας για τον δικτάτορα Μουσολίνι-απαγορεύτηκε να μεταδοθεί. Γιατί; Δεν το ξέρουμε ακόμα σήμερα.
Η αντιπολίτευση κάνει λόγο για προσπάθεια «Ορμπανοποίησης» της Ιταλίας. Αυτό μπορεί να ακούγεται υπερβολικό. Τουλάχιστον, ακόμη…
