Μια γυναίκα που πέρασε 48 χρόνια αναρωτώμενη γιατί δεν απαντήθηκε ποτέ η αίτησή της για τη δουλειά των ονείρων της, βρήκε τελικά το γιατί.
Η Tizi Hodson, 70 ετών, από το Gedney Hill στο Lincolnshire, δεν πίστευε στα μάτια της όταν άνοιξε το γραμματοκιβώτιο και ανακάλυψε ότι η πρωτότυπη επιστολή της με την οποία ζητούσε δουλειά ως κασκαντέρ μοτοσικλετών, που είχε σταλεί τον Ιανουάριο του 1976, είχε μείνει πίσω από ένα συρτάρι του ταχυδρομείου όλα αυτά τα χρόνια.
Παρά το γεγονός ότι χάθηκε στο ταχυδρομείο, η αναποδιά δεν εμπόδισε την παράτολμη καριέρα της, καθώς βρήκε μια δουλειά που την ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο.
Περιγράφοντας την επιστροφή της επιστολής ως «εκπληκτική», η κα Hodson δήλωσε: «Πάντα αναρωτιόμουν γιατί δεν έλαβα ποτέ απάντηση για τη δουλειά. Τώρα ξέρω γιατί».
«Βρέθηκε πίσω από ένα συρτάρι»
Στο πάνω μέρος της επιστολής υπάρχει ένα χειρόγραφο σημείωμα που γράφει: «Καθυστερημένη παράδοση από το ταχυδρομείο Staines. Βρέθηκε πίσω από ένα συρτάρι. Μόνο περίπου 50 χρόνια καθυστέρηση».
Η κ. Hodson δεν γνωρίζει ποιος επέστρεψε την επιστολή ή πώς βρέθηκε σε αυτήν.
«Πώς με βρήκαν όταν έχω μετακομίσει 50 και πλέον φορές, και μάλιστα έχω αλλάξει χώρα τέσσερις ή πέντε φορές, είναι ένα μυστήριο», είπε. «Σημαίνει τόσα πολλά για μένα που το πήρα πίσω μετά από τόσο καιρό. Θυμάμαι πολύ καθαρά να κάθομαι στο διαμέρισμά μου στο Λονδίνο και να πληκτρολογώ το γράμμα. Κάθε μέρα έψαχνα για τη θέση μου, αλλά δεν υπήρχε τίποτα εκεί και ήμουν τόσο απογοητευμένη, γιατί ήθελα πραγματικά, πολύ, πολύ, να γίνω κασκαντέρ σε μοτοσικλέτα».
Το περιστατικό δεν την εμπόδισε
Ευτυχώς για την κ. Hodson, η σιωπή που ακολούθησε την αίτησή της δεν την απέτρεψε από το να προσπαθήσει για άλλες θέσεις εργασίας. Μετακόμισε στην Αφρική, εργάστηκε ως εκπαιδεύτρια φιδιών και άλογων, έμαθε να πετάει και έγινε πιλότος ακροβατικών και εκπαιδευτής πτήσεων: «Φρόντιζα πολύ να μην αφήσω τους ανθρώπους που έκαναν αγγελίες για κασκαντέρ να μάθουν ότι ήμουν γυναίκα, αλλιώς πίστευα ότι δεν θα είχα καμία πιθανότητα να πάρω καν συνέντευξη.
«Τους είπα μάλιστα βλακωδώς ότι δεν με πείραζε πόσα κόκαλα μπορεί να σπάσω, καθώς το είχα συνηθίσει. Μου φαίνεται απίστευτο να παίρνω πίσω την επιστολή μετά από τόσο καιρό. Αν μπορούσα να μιλήσω στον νεότερο εαυτό μου, θα της έλεγα να πάει και να κάνει ό,τι έκανα εγώ. Πέρασα τόσο όμορφα στη ζωή μου, ακόμα κι αν έσπασα μερικά κόκαλα».
Πηγή: BBC
