Με το τέλος του εμφυλίου πολέμου, το 1990, ο Λίβανος νόμιζε ότι μπορεί να «αναπνεύσει». Οι Λιβανέζοι άρχισαν να κάνουν διακοπές στο εξωτερικό, σκι στα βουνά του Λιβάνου και τα απογεύματα ηλιοθεραπεία στα παραθαλάσσια κλαμπ του Λιβάνου.
Υπήρχαν πολλές ευκαιρίες για ανάπτυξη. Πλην όμως, εν μέσω πολιτικής και οικονομικής διαφθοράς και ανικανότητας, δεν κράτησαν πολύ.
Η λέξη «κυβέρνηση» ακούγεται πια σαν -πικρό- ανέκδοτο.
Χωρίς πρόεδρο ή κυβέρνηση με πλήρεις εξουσίες, από τον Οκτώβριο του 2022 λόγω αντιπαραθέσεων για την εξουσία, η Χεζμπολάχ κινεί τα νήματα σε μια χρεοκοπημένη χώρα.
Κι αν στις πλουσιότερες περιοχές της χώρας, τα νυχτερινά κέντρα, τα σικ κοκτέιλ μπαρ, τα νυχτερινά κέντρα, τα περιποιημένα κλαμπ στην παραλία και τα πολυτελή εστιατόρια, συγκαλύπτουν την κατάρρευση του Λιβάνου τόσο αποτελεσματικά, ώστε οι επισκέπτες που έρχονται για πρώτη φορά να αιφνιδιάζονται από την «βιτρίνα», οι περισσότεροι έχουν μετατραπεί σχεδόν σε άπορους.
Με τις αποταμιεύσεις τους να είναι δεσμευμένες στις τράπεζες που τους απαγορεύουν την πρόσβαση στα χρήματά τους, απελπισμένοι κάτοχοι λογαριασμών καταφεύγουν ακόμη και σε ληστείες τραπεζικών καταστημάτων για να διεκδικήσουν τα δικά τους χρήματα.
Πλέον, πολλοί φοβούνται ότι το Ισραήλ θα μπορούσε να ανακαταλάβει τον Λίβανο όπως έκανε από το 1982 έως το 2000, περίοδος που συμπίπτει με την γέννηση της Χεζμπολάχ, που δεσμεύτηκε να αντισταθεί στην ισραηλινή κατοχή.
«Η χώρα δεν μπορεί να αντέξει έναν πόλεμο»
Χιλιάδες γιατροί, νοσηλευτές, καθώς και πολλοί νέοι επαγγελματίες, επιχειρηματίες, σχεδιαστές και καλλιτέχνες, έχουν εγκαταλείψει τη χώρα
.Οι δάσκαλοι μένουν συνήθως απλήρωτοι ενώ πολλοί από τους μαθητές τους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν βιβλία.
«Η χώρα από πολλές απόψεις δεν μπορεί να αντέξει έναν μακροχρόνιο πόλεμο», δήλωσε ο Sleiman Haroun, πρόεδρος της εθνικής ένωσης νοσοκομείων του Λιβάνο.
«Αυτή είναι η μοίρα μας. Πρέπει να την αντιμετωπίσουμε πρόσθεσε.
Το κενό καλύπτουν οι…φιλάνθρωποι
Εξοργισμένοι με τους ηγέτες τους, οι Λιβανέζοι έχουν πάψει εδώ και καιρό να περιμένουν οτιδήποτε από αυτούς.
Στο κενό που άφησε το κράτος μπήκαν ιδιώτες χρηματοδότες, μεμονωμένοι εθελοντές, ομάδες βοήθειας πολιτών, επιχειρηματίες και οργανώσεις κοινωνικών υπηρεσιών που συνδέονται με πολιτικά κόμματα.
Οι κάτοικοι και οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων έχουν εγκαταστήσει ηλιακούς συλλέκτες στις στέγες σε ολόκληρο τον Λίβανο για να αντισταθμίσουν την έλλειψη ηλεκτρικής ενέργειας. Ιδιώτες δωρητές πληρώνουν για τον φωτισμό των δρόμων σε ορισμένες γειτονιές της Βηρυτού.
Την τελευταία εβδομάδα, καθώς τα καταφύγια ξεχείλισαν από εκτοπισμένους κατοίκους, ένα σύνολο εθελοντών και τοπικών ομάδων βοήθειας έσπευσαν να καλύψουν τα κενά, κυρίως σε τρόφιμα και νερό.
«Θα ξυπνήσει όταν τελειώσει ο πόλεμος…»
Στην ερώτηση γιατί η κυβέρνηση δεν παράσχει περισσότερα, ο Mohamed Jaber, ένας εθελοντής, ξέσπασε σε γέλια. «Δεν υπάρχει κυβέρνηση», είπε. «Η κυβέρνηση θα ξυπνήσει μόνο όταν τελειώσει ο πόλεμος».
Η έκρηξη που συγκλόνισε την Βηρυτό
Η κυβέρνηση του Λιβάνου ήταν εξίσου απούσα και μετά την έκρηξη στο λιμάνι στις 4 Αυγούστου του 2020, η οποία κατέστρεψε πάνω από την μισή Βηρυτό και σκότωσε 218 ανθρώπους – μια καταστροφή που , όπως διαπίστωσαν μεταγενέστερες έρευνες από μέσα ενημέρωσης και ομάδες δικαιωμάτων, είχε τις ρίζες της στην αμέλεια, τη διαφθορά και την κακοδιαχείριση της κυβέρνησης.
Τις επόμενες ημέρες, ενώ οι στρατιώτες κάθονταν καπνίζοντας στις γωνίες των δρόμων, ήταν οι απλοί πολίτες που εμφανίστηκαν για να καθαρίσουν τα συντρίμμια.
Μετά την έκρηξη, μια μικρή ομάδα εθελοντών , η Nation Station άρχισε να διανέμει δωρεάν γεύματα.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ως μια πλήρως εξοπλισμένη ομάδα βοήθειας, η Nation Station έχει αρχίσει να παραδίδει ξανά περίπου 1.600 γεύματα και σάντουιτς την ημέρα σε καταφύγια.
«Η χώρα, είναι ήδη σε κατάρρευση. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι το κάνουμε πάλι αυτό», δήλωσε η Josephine Abou Abdo, συνιδρύτρια της οργάνωσης.
«Με το Ισραήλ να επιτίθεται όμως, αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε».
naftemporiki.gr
