Η αεράμυνα του Ισραήλ είναι από τις καλύτερες στον κόσμο και έχει σχεδιαστεί ακριβώς για αυτού του είδους τις επιθέσεις όπως η σημερινή από το Ιράν. Ωστόσο δεν λείπουν οι προκλήσεις για την αντοχή του, κυρίως όταν πρόκειται για ένα τόσο μαζικό πλήγμα.
Το Ισραήλ διαθέτει ένα καλά εξοπλισμένο σύστημα αεράμυνας διαφορετικώμ επιπέδων, εξηγεί ο στρατιωτικός συντάκτης του Al Jazeera, Alex Gatapoulos.
Αποτέλεσμα των πληγμάτων με Scud στον Πόλεμο του Κόλπου
Το Ισραήλ έχει βελτιώσει την αεράμυνά του από την εποχή που ήρθε αντιμέτωπο με τις ιρακινές πυραυλικές ομοβροντίες Scud στον Πόλεμο του Κόλπου το 1991, δήλωσε στο Reuters ο Δρ Yehoshua Kalisky, ανώτερος ερευνητής στο Ινστιτούτο Μελετών Εθνικής Ασφάλειας στο Τελ Αβίβ.
Η χώρα κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολυεπίπεδο δίκτυο αεράμυνας που συνδέεται με κεντρικούς κόμβους ελέγχου υ .
Τα επίπεδα του συστήματος
Τα εξωτερικά στρώματα είναι τα συστήματα Arrow-2 και Arrow-3, σχεδιασμένα να αναχαιτίζουν βαλλιστικούς πυραύλους που εκτοξεύονται από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Το Arrow-2 είναι σχεδιασμένο για την καταστροφή πυραύλων στην ατμόσφαιρα, ενώ το Arrow-3 μπορεί να τους πλήξει όταν κινούνται πάνω από την ατμόσφαιρα.
Το David’s Sling παρέχει το μεσαίο στρώμα προστασίας, και προορίζεται για την προσβολή βαλλιστικών πυραύλων μικρότερου βεληνεκούς που εκτοξεύονται από απόσταση 100 έως 200 χιλιομέτρων. Το David’s Sling, που αναπτύχθηκε και κατασκευάστηκε από κοινού από την κρατική ισραηλινή Rafael Advanced Defense Systems και την αμερικανική Raytheon Co, μπορεί επίσης να αναχαιτίσει αεροσκάφη, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους κρουζ.
Ο τελευταίος κρίκος προστασίας προέρχεται από αυτό που είναι το πιο γνωστό και το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο, από τα συστήματα αεράμυνας του Ισραήλ: το μικρού βεληνεκούς Iron Dome, το οποίο είναι φτιαγμένο για την καταστροφή μικρών, αργών, μη κατευθυνόμενων στόχων, όπως πύραυλοι μικρού βεληνεκούς και μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
Ο Σιδηρούς Θόλος κατασκευάστηκε για να αναχαιτίζει το είδος των πυραύλων χαμηλής τεχνολογίας που εκτοξεύει η Χαμάς.
Αναπτύχθηκε από την κρατική Rafael Advanced Defense Systems με την υποστήριξη των ΗΠΑ και τέθηκε σε λειτουργία το 2011. Κάθε μονάδα που ρυμουλκείται από φορτηγό μπορεί να κατευθύνει πυραύλους καθοδηγούμενους από ραντάρ εναντίον απειλών μικρού βεληνεκούς, όπως ρουκέτες, όλμους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη.
«Διακρίνει» τις απειλές
Βασικό στοιχείο του Iron Dome είναι η ικανότητα του συστήματος ελέγχου του να διακρίνει ποιοι εισερχόμενοι στόχοι αποτελούν απειλή. Εάν ο πύραυλος ενός αντιπάλου προβλεπεται ότι θα προσγειωθεί ανώδυνα – σε μια ακατοίκητη περιοχή ή στη θάλασσα, για παράδειγμα – δεν θα αναχαιτιστεί.
Τα ραντάρ και τα συστήματα διαχείρισης μάχης του είναι σχεδιασμένα να χειρίζονται ταυτόχρονα τεράστιο αριθμό στόχων. Κάθε εκτοξευτής μπορεί να εκτοξεύσει το πλήρες φορτίο των 20 αναχαιτιστικών μέσα σε 10 δευτερόλεπτα περίπου
Η Ουκρανία είναι από τις χώρες θα ήθελε το Iron Dome για την προστασία των πόλεων στον πόλεμό της με τη Ρωσία.
Οι προκλήσεις κατά την σημερινή επίθεση
Οι πύραυλοι που εκτοξεύθηκαν από την Τεχεράνη, πιθανότατα θα είχαν στηθεί σε κινητούς εκτοξευτές, οι οποίοι είναι δύσκολο να εντοπιστούν, και άρα να να αναχαιτιστούν, εξηγεί ο Gatapoulos, ειδικά όταν προέρχονται από μια κατοικημένη περιοχή με ποικιλόμορφο έδαφος όπως το Ιράν, πρόσθεσε.
Ακόμη και όταν αναχαιτιστούν, τα «συντρίμμια του πυραύλου μπορούν να σκοτώσουν εξίσου εύκολα ... μιλάμε για έναν τόνο και πλέον πολεμική κεφαλή», πρόσθεσε.
naftemporiki.gr
