Έχει ρόλο το Ισραήλ στον Λίβανο, μετά την αποδυνάμωση της Χεζμπολάχ; Τα ισχυρά Ισραηλινά πλήγματα- τόσο στο ηθικό όσο και στις επιχειρησιακές δυνατότητες- κατά της οργάνωσης, εγείρουν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το εάν η οργάνωση θα μπορέσει να διατηρήσει τον ισχυρό της ρόλο στην εσωτερική πολιτική του Λιβάνου και να αντισταθεί σε μια πιθανή ισραηλινή εισβολή.
Ποιοι καραδοκούν να αδράξουν την ευκαιρία;
«Η Χεζμπολάχ είναι πολύ ευάλωτη. Ως ομάδα που έχει αποδεκατιστεί, είναι δύσκολο να την δούμε να επιστρέφει στην κανονικότητα σύντομα», δήλωσε ο Mohanad Hage Ali, ειδικός στον Λίβανο και ανώτερος συνεργάτης του Carnegie Middle East Center, στο Al Jazeera.
Η οργάνωση, μετά το τέλος του 15ετούς εμφυλίου πολέμου το 1990, εδραίωσε τον έλεγχό της στην πολιτική κατάσταση, μη αφήνοντας χώρο σε άλλες πολιτικές και θρησκευτικές δυνάμεις της χώρας.
Η φιλοσοφία της οργάνωσης βρήκε μεγάλη απήχηση στις σιιτικές κοινότητες, οι οποίες πανηγύρισαν όταν η Χεζμπολάχ απελευθέρωσε τον νότιο Λίβανο μετά από 18 χρόνια ισραηλινής κατοχής το 2000.
Καθώς συγκέντρωνε δύναμη, πλούτο και όπλα, έγινε σταδιακά η κυρίαρχη δύναμη στην πολιτική του Λιβάνου, και παράγοντας εσωτερικής πόλωσης.
«Απαγορευμένη στρατιωτική ζώνη» κήρυξε το Ισραήλ τα σύνορα με τον Λίβανο
Στα πρόθυρα το εμφυλίου
Το 2008, αντιδρώντας σε μια απόφαση της λιβανέζικης κυβέρνησης να απενεργοποιήσει το ιδιωτικό δίκτυο επικοινωνίας της ομάδας, έστρεψε τα όπλα της εναντίον των συμπατριωτών της Λιβάνων, προκαλώντας μια αντιπαράθεση που έφερε τη χώρα στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου, μια ακόμη απόδειξη για όσους χαρακτήριζαν την ομάδα κράτος μέσα στο κράτος, που εμπόδιζε το λιβανέζικο κράτος να είναι ισχυρό για να κυβερνήσει σωστά τη χώρα.
Σύροντας τον Λίβανο σε περιφερειακές συγκρούσεις -συχνά με εντολή του υποστηρικτή της, του Ιράν- η Χεζμπολάχ έβλαψε τη δημοτικότητά της στο εσωτερικό της χώρας της και βάθυνε το ρήγμα της με τις αντίπαλες θρησκευτικές φατρίες.
Ήρθε η ώρα να «πάρουν το αίμα τους» πίσω;
Τώρα, αυτές οι φατρίες ίσως επιδιώξουν να επωφεληθούν από τη φαινομενική αδυναμία της για να επαναβεβαιώσουν τη δική τους κυριαρχία, λένε οι ειδικοί.
«Η καταρράκωση των δυνατοτήτων της Χεζμπολάχ, πιθανότατα θα ενθαρρύνει τους αντιπάλους της και τις αντι-ιρανικές δυνάμεις εντός του Λιβάνου», δήλωσε ο Imad Salamey, ειδικός σε θέματα Λιβάνου και πολιτικός επιστήμονας στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Λιβάνου.
Υπάρχουν ήδη εκκλήσεις για την εκλογή νέου προέδρου στον Λίβανο, ο οποίος δεν θα είναι ευθυγραμμισμένος με κανένα τρόπο με τη Χεζμπολάχ.
Τη Δευτέρα, ο πρωθυπουργός του Λιβάνου Νατζίμπ Μικάτι δήλωσε ότι είναι έτοιμος να αναπτύξει τον στρατό στα νότια σύνορα της χώρας για να εφαρμόσει ψήφισμα του ΟΗΕ που θα τερμάτιζε την ένοπλη παρουσία της Χεζμπολάχ στην περιοχή.
Ευκαιρία για τα δυτικά συμφέροντα
Σύμφωνα με τον Salamey, πιθανό κενό εξουσίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε εμφύλιες διαμάχες και σε κατάρρευση της τάξης – και θα μπορούσε να δελεάσει τους παγκόσμιους παίκτες να εκμεταλλευτούν το χάος για τα δικά τους συμφέροντα.
«Οι πολιτικές παρατάξεις που αντιτίθενται εδώ και καιρό στην κυριαρχία της Χεζμπολάχ, ιδίως εκείνες που είναι ευθυγραμμισμένες με τα δυτικά συμφέροντα, μπορεί να το δουν αυτό ως μια ευκαιρία για να πιέσουν για πιο ριζοσπαστικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένης της μεγαλύτερης ευθυγράμμισης με τη Δύση», δήλωσε ο Salamey στο Al Jazeera.
Ο ρόλος του Ισραήλ;
Ωστόσο, παρόλο που η Χεζμπολάχ εμφανίζεται αδύναμη, οι χριστιανικές και σουνιτικές παρατάξεις πιθανότατα δεν θα είναι σε θέση να εκμεταλλευτούν την αδυναμία της, εκτός αν ευθυγραμμιστούν με το Ισραήλ, υποστηρίζει ο Salamey.
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, το Ισραήλ παρείχε πολιτική και οικονομική υποστήριξη στο δεξιό χριστιανικό κόμμα Kataeb, το οποίο διέπραξε μια σειρά σφαγών και παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προκειμένου να καταπολεμήσει την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Αυτή τη φορά, δήλωσε ο Salamey, ο Λίβανος μπορεί να τεθεί υπό μια συμφωνία σε γενικές γραμμές παρόμοια με εκείνη της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης, όπου το Ισραήλ συνεταιρίζεται με την Παλαιστινιακή Αρχή για να εμβαθύνει την επιρροή και την κατοχή του.
«Η εναέρια κατοχή είναι αρκετή για να υπαγορεύσει πολιτικές ρυθμίσεις και ρυθμίσεις ασφαλείας [στον Λίβανο]», δήλωσε ο Salamey. «[Και] σε αντίθεση με τη Δυτική Όχθη, το Ισραήλ θα μπορούσε να βρει περισσότερους συμμάχους και υποστήριξη στο Λίβανο, ιδίως από θρησκευτικές ομάδες που έχουν περιθωριοποιηθεί υπό την ιρανική ηγεμονία στη Συρία, το Ιράκ και το Λίβανο».
naftemporiki.gr
