Ο Χασάν Νασράλα, ηγέτης της τρομοκρατικής οργάνωσης, Χεζμπολάχ, είναι νεκρός σύμφωνα με τον ισραηλινό στρατό. Η εξέλιξη αλλάζει όλα τα δεδομένα και υπογραμμίζει αυτό που τα ξημερώματα αναγνώρισε και ο Ζοζέπ Μπορέλ: Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει τον Μπενιαμίν Νετανιάχου.
Το τι έχει συμβεί αποτυπώνεται σε ένα σύντομο σημερινό σχόλιο του BBC. «Το τεράστιο χτύπημα στη Βηρυτό αφήνει τη Δύση εντελώς ανίσχυρη, την ώρα που το Ισραήλ κυνηγά τη νίκη».
Η όλη επιχείρηση αντιπροσωπεύει μια δραματική αλλαγή στην έως τώρα στρατηγική του Ισραήλ. Αποφασίζοντας να εξοντώσουν τον Νασράλα, οι Ισραηλινοί έδειξαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι δεν προτίθενται να ακούσουν τις εκκλήσεις της Δύσης για «αυτοσυγκράτηση», ότι τολμούν να αψηφήσουν τις συμβουλές του πανίσχυρου προστάτη τους, των ΗΠΑ.
Μπενιαμίν Νετανιάχου: Η ώρα που διατάζει τον «αποκεφαλισμό» της Χεζμπολάχ
Η απόρριψη του δόγματος της Δύσης
Αν διαβάσει κανείς και τα προσκείμενα στον Νετανιάχου ισραηλινά μέσα, αντιλαμβάνεται πως διατάζοντας το χτύπημα στον Νασράλα, ενώ συμμετείχε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός θέλησε να στείλει μήνυμα «αποδέσμευσης» και «ανεξαρτησίας» από την παγκόσμια συναίνεση περί αποκλιμάκωσης στη Μέση Ανατολή. Το χάσμα ανάμεσα στις δύο πλευρές και στον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα ίσως δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερο. Αυτό που ΗΠΑ, Ε.Ε. και εν γένει η Δύση βλέπουν ως «συνετή στρατηγική» και «αποφυγή ολοκληρωτικού πολέμου», για την κυβέρνηση Νετανιάχου είναι «αδυναμία» και «απροθυμία» των δυτικών να αντιμετωπίσουν ευθέως τους τρομοκράτες.
Για τον Νετανιάχου η διασφάλιση της ακεραιότητας του κράτους του και της ειρήνης δεν έχει καμία σχέση με το ποιο αφήγημα θα κερδίσει στη διεθνή σκηνή ή πώς θα επιτευχθεί περιφερειακή ισορροπία. Θεωρεί την εξόντωση του Νασράλα και του όποιου ηγέτη εξτρεμιστικής οργάνωσης επιθυμεί την εξόντωση του Ισραήλ απολύτως απαραίτητη – ανεξάρτητα από τις όποιες συνέπειες μπορεί να έχει.
Το πρώτο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση ήταν οι ταυτόχρονες εκρήξεις βομβητών και ασυρμάτων της Χεζμπολάχ. Δεν ήταν μόνο το σοκ και η ταπείνωση που προκάλεσαν ή το ότι έθεσαν εκτός μάχης περί τα 1.500 μέλη της Χεζμπολάχ. Καθώς η υποδομή επικοινωνιών και η αλυσίδα εφοδιασμού της οργάνωσης ήταν σε κίνδυνο, το Ισραήλ γνώριζε πως είναι πιθανό ανώτεροι αξιωματούχοι της να αναγκαστούν να συναντηθούν αυτοπροσώπως. Ήδη τις προηγούμενες ημέρες είχε σκοτώσει διοικητές της οργάνωσης. Αλλά ο μεγάλος στόχος ήταν ο «αποκεφαλισμός» της.
Οι 3 στόχοι του Ισραήλ
Το Ισραήλ εκτιμά ότι βρίσκεται στο δρόμο για την υλοποίηση τριών στόχων, σημειώνει ο Economist.
- Είναι στα πρόθυρα της εξάλειψης της στρατιωτικής ηγεσίας της Χεζμπολάχ.
- Bρίσκεται στη διαδικασία καταστροφής ενός σημαντικού ποσοστού του τεράστιου πυραυλικού οπλοστασίου της (αν και πολλά απομένουν ακόμη).
- Kαι είναι έτοιμo να ξεκινήσει – εφόσον τελικά χρειαστεί – μια χερσαία επίθεση που θα «καθαρίσει» τη συνοριακή περιοχή από τις οχυρώσεις της Χεζμπολάχ.
Η επίτευξη αυτών των στόχων θα εξασφάλιζε, επιμένουν οι Ισραηλινοί στρατηγοί, την επιστροφή των αμάχων με ασφάλεια στα σπίτια τους στο βόρειο Ισραήλ.
Δεν έχει υπάρξει απόφαση χερσαίας εισβολής ακόμη, ούτε είναι πιθανή τις επόμενες μέρες. Ωστόσο, το Ισραήλ ξεκαθαρίζει ότι είναι έτοιμο να διακινδυνεύσει περαιτέρω κλιμάκωση, εκτός εάν προσφερθεί μια καλύτερη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, από τη σκοπιά του. Ποια είναι αυτή; Η επιστροφή στο ψήφισμα 1701 του ΟΗΕ, το οποίο εγκρίθηκε για τον τερματισμό του πολέμου του 2006 και το οποίο απαιτεί από τη Χεζμπολάχ να αποσυρθεί 30 χιλιόμετρα από τα σύνορα «δεν είναι αρκετό», λέει ένας ανώτερος Ισραηλινός αξιωματικός. «Χρειαζόμαστε έναν μηχανισμό που θα διασφαλίσει ότι αυτή τη φορά η Χεζμπολάχ δεν είναι πουθενά κοντά στα σύνορα και η μόνη δύναμη εκεί είναι ο Λιβανέζικος Στρατός».
Και πώς θα απαντήσει το Ιράν
Ωστόσο, η χθεσινή επίθεση μπορεί να είναι αυτό που θα οδηγήσει τη Χεζμπολάχ και κυρίως το Ιράν στο να λάβουν από την πλευρά τους την απόφαση για ολοκληρωτικό πόλεμο.
Έως τώρα η Τεχεράνη είχε με κάθε τρόπο δείξει ότι δεν επιθυμεί την περιφερειακή σύρραξη. Ακόμη και τα αντίποινα για τη δολοφονία του αρχηγού της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια στο έδαφός της, δεν ήρθαν τελικά ποτέ. Τώρα η πίεση να «απαντήσει» θα είναι πιο έντονη από ποτέ. Θα είναι μία πίεση που θα προέλθει από τους πληρεξουσίους που η ίδια φρόντιζε όλα αυτά τα χρόνια να τροφοδοτεί με όπλα και χρήμα και να ενισχύει διαρκώς.
