Το Ισραήλ προτίθεται να παράσχει πολιτικό άσυλο σε Αφρικανούς μετανάστες, αν δεχθούν να μετάσχουν στις πολεμικές επιχειρήσεις, γράφει η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz.
Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα, υπάρχουν περίπου 30.000 Αφρικανοί αιτούντες άσυλο που ζουν στο Ισραήλ, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι νέοι άνδρες, χαμηλόμισθοι, που εργάζονται σε δουλειές που οι Ισραηλινοί δεν θέλουν.
«Ισραηλινοί αξιωματούχοι ασφαλείας προσφέρουν το κίνητρο του καθεστώτος μόνιμης διαμονής σε αιτούντες άσυλο που συμφωνούν να συμμετάσχουν σε μερικές φορές απειλητικές για τη ζωή τους στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα», αναφέρει η ισραηλινή εφημερίδα σε αποκλειστικό της ρεπορτάζ. Προσθέτει μάλιστα ότι η υπόθεση οργανώθηκε «με τη βοήθεια νομικών συμβούλων του αμυντικού μηχανισμού της χώρας».
Έλλειψη στρατιωτών
Το Ισραήλ, έχοντας πλέον ανοίξει δύο πολεμικά μέτωπα σε Γάζα και Λίβανο, αντιμετωπίζει πρόβλημα έλλειψης στρατιωτικού προσωπικού. Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε μάλιστα τον περασμένο Ιούλιο ότι οι λεγόμενοι υπερ-ορθόδοξοι Εβραίοι Χαρεντί που ιστορικά εξαιρούνται από τοn στρατό, θα αναγκαστούν επίσης να υπηρετήσουν.
Ενώ όμως στρατός έστειλε ειδοποίηση για στράτευση σε περίπου 3.000 Χαρεντί, ως τα τέλη Αυγούστου εμφανίστηκαν μόνο… 48 νεοσύλλεκτοι.
Στα μέσα του καλοκαιριού μάλιστα, εκατοντάδες υπερ-ορθόδοξοι συγκρούστηκαν με την ισραηλινή αστυνομία στο Τελ Χασομέρ διαμαρτυρόμενοι για την επιχείρηση στράτευσης μελών της κοινότητας Χαρεντί.
Η εξαίρεση της κοινότητας των Χαρεντί από τη στράτευση χρονολογείται από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948, όταν ο πρώτος πρωθυπουργός, ο Νταβίντ Μπεν-Γκουριόν, εξαίρεσε 400 σπουδαστές από τη στρατιωτική θητεία για να αφιερωθούν στις θρησκευτικές τους σπουδές. Έκτοτε, οι εξαιρέσεις εξελίχθηκαν σε πονοκέφαλο, αφού η γρήγορα αυξανόμενη κοινότητα των Χαρεντί έφθασε να αποτελεί το 13% του πληθυσμού του Ισραήλ. Η αντίσταση της κοινότητας των Χαρεντί στη στράτευση βασίζεται στο ισχυρό αίσθημα της θρησκευτικής ταυτότητας που πολλές οικογένειες θεωρούν ότι θα αποδυναμωθεί με την κατάταξη στο στράτευμα.
Αφρικανοί αντί Παλαιστινίων εργατών
Μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου και τον πόλεμο που ακολούθησε, πολλοί Αφρικανοί πρόσφυγες προσφέρθηκαν να αντικαταστήσουν ως εργαζόμενοι τους Παλαιστίνιους σε υπηρεσίες παροχής υπηρεσιών και σε γεωργικές εργασίες, ακριβώς για να εδραιώσουν το νομικό τους καθεστώς. «Με την ευκαιρία αυτή, κάποιοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι είδαν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν αυτή την επιθυμία τους, για να ικανοποιήσουν και τους δικούς τους σκοπούς».
Από τους 30.000 Αφρικανούς αιτούντες άσυλο, το 2020 μόλις το 1% έλαβε άδεια μόνιμης διαμονής στο Ισραήλ.
Οι περισσότεροι από τους 30.000 Αφρικανούς που ζητούν πολιτικό άσυλο, που προέρχονται από κατεστραμμένες από τον πόλεμο χώρες, όπως η Ερυθραία και το Σουδάν. Οι πρόσφυγες αυτοί διέσχισαν την έρημο του Σινά στο Ισραήλ κατά κύματα μεταξύ 2005 και 2012 και έφτασαν στο Ισραήλ.
Το 2012, το Ισραήλ έχτισε έναν φράκτη κατά μήκος των συνόρων με την Αίγυπτο, τερματίζοντας την εισροή. Από τότε, μόνο περίπου 100 άτομα έχουν εισέλθει στο Ισραήλ.
Στη συνέχεια, το Ισραήλ υιοθέτησε σχέδιο απέλασης δεκάδων χιλιάδων Αφρικανών. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, οι ανεπιθύμητοι Αφρικανοί πρόσφυγες απελαύνονταν «οικειοθελώς» στη Ρουάντα.
Από το 2014 ως το 2018, κάπου 4.000 πρόσφυγες που έληξε η άδεια προσωρινής παραμονής τους, αναγκάστηκαν να επιλέξουν ανάμεσα στον επαναπατρισμό τους, τη φυλάκισή τους στο Ισραήλ ή τη μεταφορά τους στη Ρουάντα με αποζημίωση 3.500 δολαρίων. Οι περισσότεροι επέλεξαν να πάνε στη Ρουάντα, όμως έπειτα από μια σύντομη παραμονή σε κέντρα υποδοχής προσφύγων, μεταφέρθηκαν στην Ουγκάντα.
Προσφιλής πρακτική
Η στρατολόγηση αιτούντων άσυλο με αντάλλαγμα τη χορήγηση μόνιμης άδειας παραμονής είναι μια πρακτική που χρησιμοποιείται ευρέως από πολλά κράτη κατά τη διάρκεια συγκρούσεων.
Στη Ρωσία, ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε στις 4 Ιανουαρίου διάταγμα που επιτάχυνε τη χορήγηση ιθαγένειας σε μετανάστες, οι οποίοι θα υπηρετούσαν τουλάχιστον για ένα χρόνο στις ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις ή σε άλλους «στρατιωτικούς σχηματισμούς» στην Ουκρανία. Και όχι μόνο αυτό: Οι σύζυγοι, τα παιδιά και οι γονείς των ξένων που πολεμούν για τη Ρωσία θα μπορούν επίσης να έχουν πρόσβαση στην ίδια απλοποιημένη διαδικασία παραμονής.
Αυτή η πρακτική έχει εφαρμοστεί ιδιαίτερα σε μετανάστες από χώρες της Κεντρικής Ασίας, όπως το Τατζικιστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Κιργιστάν. Υπάρχουν όμως και πολλοί Ινδοί και Νεπαλέζοι που πολεμούν στον ρωσικό στρατό στην Ουκρανία.
Πολλοί μετανάστες επιστρατεύτηκαν μάλιστα έπειτα από αγγελίες στο διαδίκτυο με την ψεύτικη υπόσχεση απασχόλησης στον στρατό ως βοηθοί.
Στο Ιράν επίσης, οι αρχές πιέζουν Αφγανούς πρόσφυγες να ενταχθούν σε παραστρατιωτικές ομάδες που υποστηρίζονται από το Ιράν, όπως η μεραρχία Fatemiyoun, που δραστηριοποιείται στη Συρία. Οι Αφγανοί, συχνά σε επισφαλείς νομικές καταστάσεις και χωρίς πρόσβαση σε έγγραφα διαμονής, αποδέχονται αυτούς τους όρους με την ελπίδα να λάβουν μόνιμες άδειες διαμονής.
Ακόμη και στη Λιβύη, υπάρχουν αναφορές ότι ορισμένοι μετανάστες από την υπο-Σαχάρια Αφρική έχουν στρατολογηθεί βίαια ή έχουν λάβει κίνητρα για να ενταχθούν σε ένοπλες ομάδες, με αντάλλαγμα κάποιας μορφής προστασία ή άδεια νόμιμης διαμονής.
