Ύστερα από δεκαετίες κατά τις οποίες η πολιτική βία δεν είχε θέση στις προεκλογικές εκστρατείες των ΗΠΑ, ένας υποψήφιος δέχεται επίθεση κατά της ζωής του δύο φορές μέσα σε δύο μήνες. Είναι οι επιθέσεις κατά του πρώην προέδρου και υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων, Ντόναλντ Τραμπ, η νέα κανονικότητα με την οποία πρέπει η Αμερική και ο κόσμος να μάθουν να ζουν;
Στα μέσα Ιουλίου μία σφαίρα πέρασε ξυστά από το κεφάλι του Τραμπ, ενώ μιλούσε σε συγκέντρωση στο Μπάτλερ της Πενσυλβάνια. Ο 20χρονος δράστης έπεσε νεκρός από πυρά ελεύθερου σκοπευτή. Είχε προλάβει ωστόσο να ανέβει πάνω σε στέγη κτιρίου με άμεση θέα προς τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ και να ανοίξει αρκετές φορές πυρ.
Δύο μήνες αργότερα, το απόγευμα της Κυριακής, κατά τη διάρκεια ενός γύρου γκολφ, ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων έγινε ο προφανής στόχος ενός άλλου επίδοξου δολοφόνου, σύμφωνα με το FBI. Ο 58χρονος, Ράιαν Γουέσλι Ρουθ, οπλισμένος με Καλάσνικοφ, περίμενε στους θάμνους ενώ ο Τραμπ έπαιζε στο γήπεδο του γκολφ στο West Palm Beach προτού εντοπιστεί ο φερόμενος ως δράστης από πράκτορες της Μυστικής Υπηρεσίας, οι οποίοι άνοιξαν πυρ.
Η τοξικότητα και η νέα κανονικότητα
Δεν φτάσαμε ξαφνικά, ούτε απροσδόκητα σε αυτό το σημείο. Από το 2016 και έπειτα η τοξικότητα είναι κυρίαρχη στον δημόσιο λόγο και την πολιτική αντιπαράθεση στις ΗΠΑ και η αμερικανική κοινωνία βαθύτατα διχασμένη. Η εισβολή ενός όχλου υποστηρικτών του Τραμπ στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου 2020, με το σκεπτικό ότι οι εκλογές που ανέδειξαν τον Τζο Μπάιντεν νικητή ήταν νοθευμένες, έδειξε ξεκάθαρα το τι συμβαίνει. Υποψήφιοι και των δύο κομμάτων, αλλά και πάσης φύσεως influencers στα social media έχουν συμβάλλει τα μέγιστα στο τοξικό αυτό κλίμα. Όταν αυτό συνδυάζεται με την «επιδημία» της οπλοκατοχής, γίνεται κατανοητό το πώς φτάνουμε στις απόπειρες δολοφονίας.
Η απειλή αυτού του είδους της βίας είναι πια αναπόσπαστο κομμάτι της αμερικανικής πολιτικής. Αυτό μάλλον δεν το αμφισβητεί κανείς. Πιο δύσκολο είναι να πούμε, εάν οι δύο απόπειρες δολοφονίας θα καθορίσουν και την έκβαση των εκλογών του Νοεμβρίου. Αμέσως μετά την πρώτη απόπειρα του Ιουλίου ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων – χάρη και στην εμβληματική εικόνα με το αίμα στο πρόσωπο και τη γροθιά του υψωμένη – φαινόταν να «τρέχει» χωρίς αντίπαλο προς τον Λευκό Οίκο. Πολλοί τότε είχαν προεξοφλήσει την ήττα των Δημοκρατικών. Το κόμμα και ο τότε υποψήφιός του άλλωστε είχαν να αντιμετωπίσουν ένα κύμα αμφισβήτησης (αλλά και φυγής χρηματοδοτών).
Πώς επηρεάζουν οι απόπειρες τις εκλογές του Νοεμβρίου
Η απόπειρα δολοφονίας κατά του Τραμπ ήταν αναμφίβολα το γεγονός που «σκότωσε» κάθε πιθανότητα του Μπάιντεν να μείνει στην κούρσα. Αλλά με τον τρόπο αυτό… οδήγησε σε νεκρανάσταση τους Δημοκρατικούς. Η υποψηφιότητα της Κάμαλα Χάρις φαινόταν να έχει αλλάξει τα δεδομένα, με τους δύο υποψηφίους να δίνουν μάχη στήθος με στήθος τόσο στις καθοριστικές swing πολιτείες όσο και σε πανεθνικό επίπεδο.
Η νέα απόπειρα κατά Τραμπ όμως, φαίνεται να του δίνει εκ νέου πόντους. Αυτή τη φορά δεν υπήρχαν κάμερες, δεν παρουσιάστηκε ως ήρωας, δεν φάνηκε να έχει σε καμία στιγμή τεθεί άμεσα σε κίνδυνο η ζωή του. Ωστόσο άνοιξε εκ νέου η συζήτηση για το πώς έφτασε και πάλι ένας οπλισμένος άνδρας τόσο κοντά στον προεδρικό υποψήφιο. Και το προφίλ αυτού του άνδρα και τα κίνητρά του, θα μπορούσαν επίσης να επηρεάσουν τις εκλογές.
Ο 58χρονος Ράιαν Γουέσλι Ρουθ φαίνεται να είχε εμμονή με τον πόλεμο στην Ουκρανία, έχοντας προσπαθήσει ακόμη και να στρατολογήσει μαχητές από το Αφγανιστάν για το ουκρανικό μέτωπο. Σε μία από τις αναρτήσεις του ζητούσε να αγοράσει έναν πύραυλο από τον Μασκ για να «τελειώσει» τον Βλαντίμιρ Πούτιν. Το ουκρανικό ζήτημα κυριάρχησε και στο πρόσφατο debate, με τον Ντόναλντ Τραμπ σε ερώτηση για το εάν θέλει να νικήσει η Ουκρανία, να απαντά «θέλω να τελειώσει ο πόλεμος» και την αντίπαλό του, Κάμαλα Χάρις, να εξαπολύει εναντίον του βέλη, λέγοντας «ο Πούτιν θα σε φάει για μεσημεριανό».
Οι Ρεπουμπλικάνοι θα θελήσουν να αξιοποιήσουν τα τελευταία γεγονότα τόσο για να επιτεθούν κατά των Δημοκρατικών με την κατηγορία ότι με τη ρητορική τους ενθαρρύνουν ακραίους ψηφοφόρους τους σε βία όσο και για να θυμίζουν το υψηλό κόστος του πολέμου της Ουκρανίας. Αυτό, έως το επόμενο γεγονός που θα μπορέσει και πάλι να αλλάξει τη συζήτηση.
