«Δεν μπορεί κάποιος να μην θέλει να επιστρέψει και να περιμένει να ζει από την αλληλεγγύη των ανθρώπων εδώ» δήλωσε σήμερα ο ομοσπονδιακός υπουργός Δικαιοσύνης της Γερμανίας, Μάρκο Μπούσμαν, προτείνοντας ως μέτρο ελέγχου του μεταναστευτικού ρεύματος προς την χώρα του τον περιορισμό των κοινωνικών παροχών σε μετανάστες οι οποίοι φθάνουν στην Γερμανία μέσω άλλων κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Παραδέχτηκε ταυτόχρονα ότι «το μέτρο είναι αμφιλεγόμενο».
Πρέπει όμως να συνεχίσουμε να εξετάζουμε τους παράγοντες που προσελκύουν αυτή την στιγμή πάρα πολλούς ανθρώπους σε εμάς με παράτυπα μέσα», τόνισε ο υπουργός σε συνέντευξή του στην Welt am Sonntag, και πρόσθεσε ότι, σύμφωνα με τον Κανονισμό του Δουβλίνου, υπεύθυνο για έναν πρόσφυγα στην ΕΕ είναι το κράτος – μέλος από το οποίο εισήλθε.
«Πολλοί όμως εξακολουθούν να έρχονται στην Γερμανία και πιστεύω ότι θα μπορούσαμε για αυτό να περικόψουμε τις κοινωνικές παροχές και να χρηματοδοτούμε μόνο την πτήση της επιστροφής». Είναι σαφές, συνέχισε, ότι η κοινωνική υποστήριξη προσελκύει κόσμο στην Γερμανία.
Ο κ. Μπούσμαν σημείωσε επίσης ότι δεν είναι νομικά δυνατή η απόρριψη όλων όσοι ζητούν προστασία επί γερμανικού εδάφους και ως εναλλακτική υπέδειξε τις συμφωνίες για συνοριακούς ελέγχους, ακόμη και στο έδαφος των άλλων χωρών, με την συγκατάθεσή τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να υπάρξει και απόρριψη του αιτήματος ασύλου, διευκρίνισε.
«Η μετανάστευση στην Ευρώπη δεν μπορεί πραγματικά να περιοριστεί»
Ο καθηγητής Μεταναστευτικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου Ρούουντ Κόοπμανς προειδοποιεί πάντως την γερμανική κυβέρνηση σε σημερινή συνέντευξή του στην εφημερίδα Handelsblatt να μην πιστεύει ότι η μετανάστευση στην Ευρώπη μπορεί πραγματικά να περιοριστεί.
«Δεν θα υπάρξει λιγότερη μετανάστευση στην Ευρώπη. Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι ο έλεγχος της μετανάστευσης», δηλώνει και χαρακτηρίζει «συμβολική πολιτική» τα μέτρα που ψηφίστηκαν πρόσφατα στην Bundestag για την διευκόλυνση της ταχείας απέλασης εγκληματιών μεταναστών.
«Οι περισσότεροι προέρχονται από χώρες στις οποίες είναι αδύνατον να απελαθούν, όπως το Αφγανιστάν, η Συρία, το Ιράκ και η Ερυθραία. Όποιος γνωρίζει τι συμβαίνει, το ξέρει καλά: Αυτό δεν θα συμβεί!», τονίζει ο κ. Κόοπμανς και τάσσεται υπέρ της σύναψης συμφωνιών με τρίτες χώρες προκειμένου να διεξάγονται εκεί διαδικασίες ασύλου.
«Η Σύμβαση για τους Πρόσφυγες και η Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν λένε ότι οι αιτούντες άσυλο έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν τη χώρα προορισμού τους. Υποχρεώνουν μόνο τα κράτη να διασφαλίζουν μόνο ότι οι άνθρωποι που χρειάζονται προστασία, θα την λαμβάνουν», διευκρινίζει ο καθηγητής.
