Χάρη σε ένα εκλογικό σύστημα – που ισχύει εδώ και δεκαετίες και που κανείς δεν αμφισβητεί στη Γαλλία – το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, μία συμμαχία άσπονδων αριστερών φίλων, κατάφερε να εξασφαλίσει τις περισσότερες έδρες στη Βουλή, αποτρέποντας την άνοδο της Εθνικής Συσπείρωσης της Λεπέν στην εξουσία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η συμμαχία αυτή (στην οποία τα δύο ισχυρότερα κόμματα είναι η Ανυπότακτη Γαλλία του πολωτικού Ζαν Λυκ Μελανσόν και οι πιο μετριοπαθείς Σοσιαλιστές) μπορεί να κυβερνήσει, θέτοντας σε εφαρμογή το πρόγραμμά της.
Έμειναν πολύ μακριά από την απόλυτη πλειοψηφία των 289 εδρών και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να συμβιβαστούν είτε με τον Εμανουέλ Μακρόν είτε με την ιδέα μίας αδύναμης κυβέρνησης μειοψηφίας. Έως τα τέλη της εβδομάδας τα 5 κόμματα του Μετώπου θα πρέπει να έχουν βάλει κατά μέρος τις διαφορές τους ώστε να παρουσιάσουν έναν ενιαίο υποψήφιο για την πρωθυπουργία, ενώ ο Γάλλος πρόεδρος δεν προβλέπεται να εισέλθει σε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις πριν από τις 18 Ιουλίου, όταν και θα συνεδριάσει με τη νέα σύνθεσή της η Εθνοσυνέλευση.
Ο Μακρόν ζήτησε από τον Γκαμπριέλ Ατάλ να παραμείνει στη θέση του πρωθυπουργού για όσο χρειαστεί, έχοντας το βλέμμα και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, που αρχίζουν σε περίπου 2 εβδομάδες. Μπορεί να ελπίζει σε μία κυβέρνηση δική του – με τη στήριξη Σοσιαλιστών, Οικολόγων και άλλων κομμάτων του Λαϊκού Μετώπου πλην εκείνου του Μελανσόν – από τη στιγμή που έχει και τις πρωτοβουλίες των κινήσεων; Θα ήταν μάλλον απίθανο να δούμε κάτι τέτοιο, αφού όποιο κόμμα επιλέξει να στηρίξει τη δεδομένη στιγμή τον Μακρόν, μάλλον θα υπογράψει την πολιτική του αυτοκτονία.
Το ρευστό πολιτικό τοπίο και οι προκλήσεις
Η κάλπη μπορεί να μην έβγαλε πρωθυπουργό τον 28χρονο Ζορντάν Μπαρντελά, αλλά έβγαλε ένα άκρως ρευστό πολιτικό σκηνικό, που δεν αποκλείεται να οδηγήσει τη χώρα σε νέες κάλπες σε 12 μήνες από τώρα. Είτε έχουμε κυβέρνηση μειοψηφίας από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο είτε μία κυβέρνηση συνασπισμού (κάτι που αυτή τη στιγμή φαντάζει πολύ δύσκολο) είτε ακόμη και μία κυβέρνηση τεχνοκρατών (που φέρεται να σκέφτεται σοβαρά ο Μακρόν), υποσχέσεις για αύξηση κατώτατου μισθού, ανατροπή της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης που αύξησε τα όρια στα 64 από τα 62 έτη θα είναι σχεδόν απίθανο να υλοποιηθούν.
Το περιβόητο άρθρο 49
Η νέα κυβέρνηση θα έχει δε να αντιμετωπίσει μία δοκιμαζόμενη οικονομία με χρέος άνω του 110% του ΑΕΠ και έλλειμμα 5,5% και έναν πρόεδρο, που «κέρδισε» το προσωνύμιο «Βοναπάρτης» παρακάμπτοντας ουσιαστικά 12 φορές έως τώρα τη Βουλή (1 στην πρώτη θητεία και 11 στη δεύτερη) με την ενεργοποίηση του άρθρου 49, παρ. 3.
Η εφαρμογή του άρθρου έχει ως εξής: παρουσιάζεται στην Εθνοσυνέλευση το κείμενο του νομοσχεδίου. Εκκινεί προθεσμία 24 ωρών, κατά την οποία μπορεί να υποβληθεί πρόταση μομφής τουλάχιστον από το 1/10 των βουλευτών κατά την παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου. Αν η πρόταση μομφής υπερψηφιστεί, τότε η κυβέρνηση οφείλει να παραιτηθεί και ο πρόεδρος είτε να σχηματίσει νέα κυβέρνηση είτε να διαλύσει τη βουλή. Αν αντίθετα η μομφή δεν ευδοκιμήσει, το νομοσχέδιο παίρνει το δρόμο για τη Γερουσία. Αυτό βέβαια είναι δυνατόν όταν πρόεδρος και κυβέρνηση ανήκουν στο ίδιο κόμμα. Ο Μακρόν δεν θα έχει στο εξής αυτή την «πολυτέλεια».
Το πολιτικό μέλλον της Λεπέν και η επόμενη μάχη
Και με τη Μαρίν Λεπέν τι γίνεται; Έχει ξοφλήσει ύστερα από αλλεπάλληλες ήττες τα τελευταία χρόνια; Κάθε άλλο. Η ίδια μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν έχασε (και ας έμεινε στην τρίτη θέση των εδρών), καθώς το κόμμα της ήταν πρώτο με διαφορά σε απόλυτο αριθμό ψήφων.
Έλαβε πάνω από 10 εκατ. ψήφους, όταν το Νέο Λαϊκό Μέτωπο έμεινε στα 7 εκατ. ψήφους. Η διαφορά αυτών των 3 εκατομμυρίων ψήφων της δίνει την αυτοπεποίθηση να πει ότι η νίκη… απλώς αναβάλλεται. Ξέρει εξάλλου ότι ίσως σε έναν χρόνο από τώρα κληθεί να δώσει νέα εκλογική μάχη. Και αν αυτό δεν συμβεί, τότε υπάρχει πάντα ο μεγάλος στόχος- αυτός των προεδρικών εκλογών του 2027. Μέχρι να φτάσει εκεί για να δούμε εάν για ακόμη μία φορά τα υπόλοιπα κόμματα θα ορθώσουν επιτυχώς τείχος εναντίον της, θα πρέπει ίσως να ξεπεράσει ακόμη ένα εμπόδιο. Τις φιλοδοξίες του πιο δημοφιλούς προστατευόμενού της, Μπαρντελά. Εκείνος λέει ότι δεν θα διεκδικήσει υποψηφιότητα για την προεδρία και ότι με τη Λεπέν αποτελούν νικητήριο δίδυμο. Μένει να φανεί εάν το δίδυμο θα παραμείνει ενωμένο.
