«Εκείνο το βράδυ πήγα για ύπνο όπως όλα τα κοριτσάκια της ηλικίας μου. Αλλά όταν ξύπνησα, δεν ήμουν πια ένα μικρό κορίτσι όπως τα άλλα». Ήταν μια νύχτα του Νοεμβρίου του 1976, όταν μια βόμβα έσκασε στην πολυκατοικία της οικογένειας Λε Πεν στο Παρίσι. Κανείς δεν σκοτώθηκε, αλλά η Λεπέν και οι δύο μεγαλύτερες αδελφές της ξύπνησαν ανάμεσα σε θραύσματα γυαλιού και συντρίμμια, με έναν ολόκληρο τοίχο του κτιρίου να έχει ανατιναχτεί.
Στόχος ήταν ο πατέρας της, μόλις, 8χρονης τότε Μαριόν Ανν Παρίν Λεπέν.
Ο Ζαν -Μαρί Λεπέν, πρώην αλεξιπτωτιστής στον πόλεμο της Αλγερίας και ιδρυτής του σκληρά ακροδεξιού «Εθνικού Μετώπου», ήταν ο άνθρωπος που σημάδεψε την ζωή της Μαρίν, η οποία αρχικά δεν προοριζόταν να συνεχίσει την πολιτική κληρονομιά του πατέρα της.
«Το τραυματικό γεγονός φαίνεται ότι διαμόρφωσε και καθοδηγεί, οδηγεί την κοσμοθεωρία της, σχετικά με το πόσο βίαιος είναι ο κόσμος» , λέει η Σεσίλ Αλντουΐ, η οποία έχει γράψει ένα βιβλίο για τη Λεπέν.
«Στην κόλαση του Μοντρετού»
«Για να καταλάβει κανείς πώς μια γυναίκα μπόρεσε να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο του πιο σκληρού εξτρεμιστικού πολιτικού κόμματος της Γαλλίας, πρέπει να ανατρέξει στην παιδική ηλικία της Λεπέν, λέει ο Ολιβιέ Μπομόν, ο οποίος έγραψε ένα βιβλίο για την οικογένεια Λεπέν, με τίτλο «Στην κόλαση του Μοντρετού».
Όπως υποστηρίζει, η βάναυση φύση της ανατροφής της την έκανε πολύ σκληρή.
Μετά την έκρηξη, η οικογένειά της μετακόμισε σε ένα πέτρινο αρχοντικό σε μια περιφραγμένη κοινότητα λίγο έξω από το Παρίσι. Η κατοικία, που ονομάζεται Μοντρετού, πέρασε στον πατέρα της από έναν πλούσιο δεξιό που δεν είχε κληρονόμο.
«Όταν φτάνει, είναι σοκαρισμένη ενώ το σπίτι μυρίζει θάνατο, καθώς μόλις είχε πεθάνει ο ιδιοκτήτης», λέει ο Μπομόντ.
Καθώς ο πατέρας της έστησε τα γραφεία του κόμματός του στον πρώτο όροφο του αρχοντικού – οικογένεια έμενε από πάνω- όλη την ημέρα πηγαινοέρχονταν ακροδεξιά στελέχη. Είναι το «σπίτι» της πολιτικής βίας και η Μαρίν θα μεγαλώσει “κολυμπώντας” σε αυτό το περιβάλλον».
Ρήξεις, χωρισμοί και πόρτες που κλείνουν με δύναμη
Ο Μπομόντ λέει ότι η παιδική ηλικία της Μαρίν είναι γεμάτη ρήξεις, χωρισμούς και πόρτες που κλείνουν με δύναμη
Οι γονείς της ζούσαν έναν μποέμικο τρόπο ζωής, με συνεχή διασκέδαση. Μερικές φορές έφευγαν για ιστιοπλοΐα για αρκετές εβδομάδες και άφηναν τα κορίτσια με τη νταντά.
Όταν ήταν 15 ετών, η μητέρα της Λεπέν εγκατέλειψε τον γάμο της αιφνιδίως. «Γύρισε στο σπίτι από το σχολείο και όλα τα ρούχα της μητέρας της είχαν εξαφανιστεί» , λέει η Αλντουΐ.
«Είχε φύγει με έναν άλλο άντρα. Και η Μαρίν Λεπέν ήταν πραγματικά απελπισμένη. Σταμάτησε να τρώει».
Η Λε Πεν δεν θα ξαναδεί τη μητέρα της για 15 χρόνια. Οι γονείς της κατέληξαν σε ένα επώδυνο διαζύγιο, που απασχόλησε ιδιαίτερα τα μέσα.
Η βαριά σκιά ενός επώνυμου
«Ακόμη μία τραυματική εμπειρία, σύμφωνα με την συγγραφέα, ήταν να μεγαλώνει με το όνομα Λε Πεν. Το επώνυμό της ήταν πάντα ένα βάρος», λέει η Αλντουΐ,.
«Το γεγονός ότι ήταν κόρη του Ζαν-Μαρί Λεπέν, καθώς το Εθνικό Μέτωπο αναδυόταν ως μια νέα αμφιλεγόμενη δύναμη, από τη μια πλευρά την οδήγησε στο να εξιδανικεύει τον πατέρα της, ο οποίος, και από την άλλη την έκανε να υποφέρει»
Η ίδια η Λεπέν έχει πει ότι οι συμμαθητές της την απομόνωσαν. Αυτό την έκανε να αναπτύξει ένα είδος φυλετικής νοοτροπίας και να συσπειρωθεί γύρω από την οικογένεια και το κόμμα.
Υπερασπιζόταν ακροδεξιούς και μετανάστες
Ακολούθησαν οι σπουδές και η άσκηση της δικηγορίας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, υπερασπίστηκε όχι μόνο μέλη της ακροδεξιάς, αλλά εκπροσωπούσε μετανάστες αφιλοκερδώς όταν πίστευε ότι είχαν αδικηθεί.
Αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να απεγκλωβιστεί πραγματικά από την τροχιά του πατέρα της.
Το 1995, παντρεύτηκε ένα εξέχον μέλος του κόμματος το 1995 και απέκτησε τρία παιδιά το 1998 και το 1999, τα δύο, δίδυμα. Τα μεγάλωσε μόνη της μετά το διαζύγιό της το 2000. Σήμερα είναι με τον επί μακρόν σύντροφό της, Λουίς Αλιό, επίσης εξέχον μέλος του κόμματος. Δεν είναι παντρεμένοι.
Ο Μπερτράν Ντουτχίλ Ντε Λα Ροσέρ, ένας από τους συμβούλους της Λεπέν, συναντιέται μαζί της κάθε Κυριακή απόγευμα και την περιγράφει ως πολύ σοβαρή. Αλλά έχει και μια διασκεδαστική πλευρά: «Αγαπάει τις γάτες! Και έχει πολλές από αυτές. Της αρέσει ακόμη να βγαίνει έξω και να τραγουδάει καραόκε».
Η αδελφή της και πώς πήρε τα σκήπτρα
Η Μαρίν ήταν η μικρότερη κόρη του Ζαν Μαρί και της Πιερέτ Λε Πεν, και δεν προοριζόταν να κληρονομήσει την πολιτική παρακαταθήκη του πατέρα της.
Η μεγαλύτερη αδελφή της, η Μαρί-Καρολίν, ήταν αυτή που υποτίθεται ότι θα ήταν η διάδοχος του Ζαν-Μαρί. Έβαλε μάλιστα υποψηφιότητα σε τοπικές εκλογές. Αλλά, σύμφωνα με τον Μπομόντ δεν μπορούσε να αντέξει τα ρατσιστικά σχόλια του πατέρα της για τους μαύρους και τους Άραβες. Αφότου τα έσπασαν έχουν να μιλήσουν εδώ και 20 χρόνια.
Η Μαρίν Λεπέν αναμείχθηκε άμεσα στο κόμμα στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και ανέλαβε την ηγεσία από τον πατέρα της το 2011.
Οι πισώπλατες μαχαιριές από τον πατέρα της και η εκδίωξή του
Προσπάθησε να «αποδαιμονοποιήσει» το κόμμα και να μαλακώσει την εικόνα του, αλλά ο πατέρας της πήγε κόντρα σε όλες τις προσπάθειές της, λέει η Αλντουί.
Ενώ η Μαρίν Λεπέν προσπαθούσε να προσεγγίσει τους οικονομικά αδύναμους και να προσελκύσει περισσότερους νέους και γυναίκες, τα ξενοφοβικά και αντισημιτικά ξεσπάσματα του πατέρα της συνέχισαν να την καταδιώκουν.
Έτσι αποφάσισε να κάνει damage control και να τον αποκόψει.
«…Δεν αντέχει τις προκλήσεις του για τους ναζιστικούς θαλάμους αερίων και τον στρατάρχη Πετέν ηγέτη της Γαλλίας του Βισύ, που είχε είχε συνεργαστεί με τους ναζί κατά τον Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και πιστεύει ότι προσπαθεί να τη βουλιάξει» ισχυρίζεται ο Μπομόν.
Ο βιογράφος λέει ότι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν όταν τα δύο ντόμπερμαν του πατέρα της σκότωσαν την αγαπημένη της γάτα.
«Η συμβολική πολιτική ρήξη με τον πατέρα της έγινε και φυσική», λέει.
Η Λεπέν μετακόμισε από το σπίτι της το 2014 και αμέσως μετά έδιωξε τον πατέρα της από το κόμμα. Οι δύο τους δεν μιλούν πια. Κάποιοι εικάζουν ότι όλα αυτά ήταν απλώς σόου για να πείσουν τον κόσμο ότι το κόμμα έχει πραγματικά αλλάξει. Αλλά ο Μπομόν πιστεύει ότι η ρήξη είναι πραγματική.
«Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του Ζαν-Μαρί και της Μαρίν Λεπέν», λέει. «Ο πατέρας ήθελε μόνο να προκαλέσει. Η κόρη φιλοδοξεί να αποκτήσει πραγματική εξουσία».
naftemporiki.gr
