Αντίστροφη μέτρηση για τις εξαιρετικά κρίσιμες για όλη την Ευρώπη, βουλευτικές εκλογές, στη Γαλλία. Η αιφνίδια και κατά πολλούς ριψοκίνδυνη απόφαση του Εμανουέλ Μακρόν να προσφύγει στις κάλπες μετά το συντριπτικό για τον ίδιο αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, μπορεί να φέρει την Ευρώπη σε ένα εξαιρετικά δύσβατο μονοπάτι.
Αιφνιδίασε τους συμμάχους του και προκάλεσε αναταραχή στις αγορές σχετικά με τις πιθανές συνέπειες μιας κυβέρνησης του Εθνικού Συναγερμού ή της Αριστεράς στα δημόσια οικονομικά και τις επιχειρήσεις στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης. Οι πολίτες σε ολόκληρη τη χώρα ζυγίζουν τις επιπτώσεις της κάλπης στο πορτοφόλι τους και σε θέματα όπως η μετανάστευση και η ασφάλεια.
Σε μια εξαιρετικά σύντομη προεκλογική εκστρατεία, το κόμμα Μακρόν βρίσκεται σε δεινή θέση, όχι μόνο δημοσκοπικά. Εκεί έρχεται τρίτο, πολύ πίσω από το Λαϊκό Μέτωπο και την Εθνική Συσπείρωση της Λε Πεν.
Το Rassemblement National φέρεται να μπορεί να πάρει περίπου το 36% των ψήφων, ενώ η ενωμένη Αριστερά γύρω στο 30%. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν στον Μακρόν περίπου 20%.
Η Μαρίν Λε Πεν έχει ήδη θέσει θέμα περιορισμού των εξουσιών του προέδρου σε άμυνα και εξωτερική πολιτική. Άλλωστε, ο Μακρόν επένδυσε πολύ στον τομέα αυτό. Να θυμίσουμε πόσο μιλούσε για την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία. Η Λε Πεν επιτέθηκε στους χειρισμούς του προέδρου για την οικονομία, καθώς τον θεωρεί κάθε άλλο παρά μεταρρυθμιστή. Αμφισβητεί ακόμη και την επιλογή του Τιερί Μπρετόν ως επιτρόπου, λέγοντας ότι ο Γάλλος πρόεδρος δεν έχει δικαίωμα για τέτοιες αποφάσεις.
Ακόμη, κατά την παρουσίαση του προγράμματός της, η Εθνική Συσπείρωση, ακολούθησε μια πολύ σκληρή ρητορική. Αρχικά παρέμεινε ασαφές τι θα γίνει με τις συντάξεις και τη φορολόγηση. Παράλληλα όμως, ο πρόεδρος Ζορντάν Μπαρντελά, έκανε λόγο για ένα μοντέλο διακυβέρνησης όπου οι στρατηγικές θέσεις «θα γίνονται σε Γάλλους. Και μόνον». Αποκλείεται δηλαδή κάποιο άτομο με διπλή υπηκοότητα.
Ο αριστερός συνασπισμός του Νέου Λαϊκού Μετώπου, εν τω μεταξύ, έχει παρουσιαστεί ως η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να κρατήσει τον Εθνικό Συναγερμό μακριά από την εξουσία. Στο οικονομικό μέτωπο, έχει ζητήσει μεγάλη αύξηση του κατώτατου μισθού της Γαλλίας και υψηλότερους φόρους για τους πλούσιους.
H… συγκατοίκηση
Το ζήτημα εδώ όμως είναι το σύστημα εκλογής στην Εθνοσυνέλευση. Οι βουλευτές είναι 577. Αυτό σημαίνει πως όποιο κόμμα θέλει την απόλυτη πλειοψηφία πρέπει να πάρει 289 έδρες. Οι γαλλικές περιφέρειες είναι 577. Άρα εκλέγεται ένας βουλευτής από κάθε περιφέρεια.
Για να εκλεγεί κάποιος από τον α’ γύρο, πρέπει να έχει λάβει το 50% των ψήφων. Αν δεν τα καταφέρει κανείς, τότε οι 2 πρώτοι, και όποιος έχει πάρει τουλάχιστον το 12,5% πηγαίνουν σε β’ γύρο, στις 7 Ιουλίου.
Εξ ου και ο σχηματισμός των συνασπισμών, προκειμένου να μην υπάρχει μεγάλος κατακερματισμός στις ψήφους. Σε μια κίνηση μάλιστα άνευ προηγουμένου, οι Ρεπουμπλικανοί, το ιστορικό κόμμα του Σαρλ ντε Γκωλ, αποφάσισαν να συμμαχήσουν με την Εθνική Συσπείρωση.
Εδώ λοιπόν έρχεται και το ζήτημα της λεγόμενης συγκατοίκησης (cohabitation). Η συγκατοίκηση στη Γαλλία χαρακτηρίζεται από την κατανομή της εκτελεστικής εξουσίας μεταξύ ενός προέδρου και ενός πρωθυπουργού αντίθετων πολιτικών πεποιθήσεων. Όμως η κατανομή των ρόλων δεν είναι πάντα ξεκάθαρη. Η συγκατοίκηση είναι ένας ακήρυχτος πόλεμος στην κορυφή του κράτους.
Μπορεί ο Πρόεδρος να είναι επικεφαλής του Κράτους, αλλά αυτός που ελέγχει τον προϋπολογισμό είναι ο/η πρωθυπουργός. Φανταστείτε λοιπόν πόσο δύσκολα θα είναι για τον Μακρόν τα πράγματα να έχει απέναντί του τον Μπαρντελά. Συν, μπορεί ο Μακρόν να πηγαίνει στις Συνόδους Κορυφής, αλλά στα Συμβούλια Υπουργών της ΕΕ, θα πηγαίνουν -μάλλον- υπουργοί από το RN.
