Τρία χρόνια πριν, όταν ο Εμπραχίμ Ραΐσι κέρδισε την προεδρία σε στημένες εκλογές, ορισμένοι Ιρανοί πίστευαν ότι επρόκειτο για ένα σκαλοπάτι προς μια υψηλότερη θέση. Ο Αλί Χαμενεΐ, ο γηραιός, ασθενής ανώτατος ηγέτης, δεν έχει πολύ καιρό ζωής- όταν πέθαινε, ο Ραΐσι θα επεδίωκε σίγουρα να τον αντικαταστήσει. Αλλά η ιστορία κρύβει μια αίσθηση ειρωνείας. Αντί να τον εκτοξεύσει στην κορυφαία θέση, η κατάκτηση της προεδρίας μπορεί να του κόστισε την ζωή. Ή μήπως φταίει η…κακιά η ώρα
Πολλά είναι ακόμη ασαφή, για το τι συνέβη στο ελικόπτερο στο οποίο επέβαινε ο Ιρανός πρόεδρος, ξεκινώντας από το γιατί συνετρίβη, σημειώνει ο Economist. Η επίσημη ιστορία μέχρι στιγμής είναι ο κακός καιρός. Ήταν βροχερός και ομιχλώδης κατά τη διάρκεια της πτήσης, με την ορατότητα να λέγεται ότι ήταν μόλις λίγα μέτρα. Οι συνθήκες ήταν αρκετά άσχημες ώστε τα σωστικά συνεργεία δεν μπορούσαν να πετάξουν για να αναζητήσουν τον πρόεδρο, ενώ ακόμη και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη δεν μπορούσαν να βρουν το σημείο της συντριβής- η Ερυθρά Ημισέληνος κατέφυγε στην αποστολή ομάδων έρευνας με τα πόδια.
Η μητέρα φύση θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο ένοχος. Ωστόσο, τίποτα δεν είναι ποτέ όπως φαίνεται στην ιρανική πολιτική, και πολλοί αναλυτές αλλά και Ιρανοί έχουν αρχίσει να σκέφτονται πιο δόλιες εκδοχές.
Ο μακρύς κατάλογος των εσωτερικών εχθρών
Ο κ. Ραΐσι έχει έναν μακρύ κατάλογο εσωτερικών εχθρών, από τους σχετικά μετριοπαθείς που έχει περιθωριοποιήσει μέχρι τους συντηρητικούς συναδέλφους του που πιστεύουν ότι είναι ένας ακατάλληλος πρόεδρος. Δεν είναι παράλογο να αναρωτιέται κανείς αν οι εσωτερικοί εχθροί συνωμότησαν για να τον σκοτώσουν.
Εξάλλου, αντίπαλός του για την διαδοχή του Χαμενεΐ ήταν ο δεύτερος γιος του του ανώτατου ηγέτη του Ιράν, ο Μοτζτάμπα, ο οποίος τα τελευταία χρόνια επιδεικνύει τα θρησκευτικά του διαπιστευτήρια και είναι προσηλωμένος στη μακροημέρευση του καθεστώτος
Ισραήλ: Ποτέ δεν έχει φτάσει τόσο μακριά…
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ορισμένοι Ιρανοί αναρωτήθηκαν επίσης αν το Ισραήλ είχε ρόλο στη συντριβή. Οι δύο μακροχρόνιοι εχθροί «ήρθαν στα χέρια» τον περασμένο μήνα, όταν το Ισραήλ δολοφόνησε έναν Ιρανό στρατηγό στη Δαμασκό και το Ιράν ανταπέδωσε με μια ομοβροντία περισσότερων από 300 πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών που στόχευαν το Ισραήλ.
Η Μοσάντ, η υπηρεσία κατασκοπείας του Ισραήλ, έχει μακρά ιστορία δολοφονιών των εχθρών της, μεταξύ άλλων στο Ιράν, όπου έχει σκοτώσει εξέχοντες πυρηνικούς επιστήμονες.
Υπάρχουν όμως σοβαροί λόγοι αμφιβολιών για την εμπλοκή του Ισραήλ. Ποτέ δεν έχει φτάσει τόσο μακριά ώστε να δολοφονήσει έναν αρχηγό κράτους, μια ξεκάθαρη πράξη πολέμου που θα προκαλούσε μια σφοδρή ιρανική απάντηση.
Θα ήταν ανόητο να διακινδυνεύσει τέτοιες συνέπειες για να σκοτώσει τον αντιδημοφιλή Ραΐσι, πολιτικό που στην πραγματικότητα δεν έχει καν τον τελικό λόγο σε πολλές από τις πιο σημαντικές πολιτικές αποφάσεις του Ιράν.
Λίγοι Ιρανοί θα τον θρηνήσουν
Λίγοι Ιρανοί θα θρηνήσουν τον θάνατό του εκτιμά ο Economist. Θα τον θυμούνται ως τον «δικαστή της κρεμάλας», έναν εισαγγελέα στην Τεχεράνη που βοήθησε να σταλούν στην αγχόνη χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι το 1988.
Δεν θα ξεχάσουν επίσης τον ανερμάτιστο χειρισμό της οικονομίας – τον πρόεδρο που στελέχωσε το υπουργικό του συμβούλιο με στρατιωτικούς και κληρικούς, οι οποίοι παρακολουθουν το ριάλ να χάνει το 55% της αξίας του σε λιγότερο από τρία χρόνια.
naftemporiki.gr
