Την ώρα που ο Ολλανδός Μαρκ Ρούτε αναμένεται να αναλάβει τα χρέη ΓΓ του ΝΑΤΟ, ένας άλλος Ολλανδός βουλευτής ο Γκέερτ Βίλντερς, εξαπολύει «πυρά» κατά της Τουρκίας.
Αναφέροντας σε ανάρτησή του πως η Τουρκία θα πρέπει να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ.
Ωστόσο κανείς δε γνωρίζει εάν η απόφαση του επικεφαλής του «Κόμματος για την Ελευθερία», συνδέεται με την – ενδεχόμενη – εκλογή του Ρούτε ως ΓΓ του ΝΑΤΟ.
Σημαντικό ρόλο, όμως, φαίνεται πως παίζει η στήριξη Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη Χαμάς.
Ολόκληρη η ανάρτηση του Βίλντερς:
«Η Τουρκία αποτελεί καταφύγιο για τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας”.
Η Τουρκία πρέπει να αποβληθεί από το ΝΑΤΟ».
“Turkey is a sanctuary for terrorism financing.”
Turkey should be expelled from NATO. https://t.co/w73QWDRqj2 via @dcexaminer
— Geert Wilders (@geertwilderspvv) February 23, 2024
«Η Τουρκία αποτελεί καταφύγιο για τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας»
Δημοσίευμα της washingtonexaminer, φέρει τον τίτλο «Η Τουρκία αποτελεί καταφύγιο για τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας».
Κάτι που αναφέρει και ο Ολλανδός βουλευτής στην ανάρτησή του.
Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου κατά του Ισραήλ, το μεγαλύτερο μέρος της διεθνούς προσοχής στην Τουρκία επικεντρώθηκε στην υποστήριξη της προς τη Χαμάς.
Μαζί με το Κατάρ και το Ιράν, η Τουρκία παρέχει στη Χαμάς ασφαλές καταφύγιο και υλική υποστήριξη.
Όμως, αυτό που έχει αναφερθεί λιγότερο είναι η αναδυόμενη υποστήριξη της Άγκυρας προς τους υποστηριζόμενους από το Ιράν αντάρτες Χούθι, μια τρομοκρατική οντότητα που απειλεί τις πολιτικές ναυτιλιακές οδούς στην Ερυθρά Θάλασσα, καθώς και τη στρατιωτική εμπλοκή και τη δολοφονία μελών της αμερικανικής υπηρεσίας.
Με ένα αναδυόμενο ιστορικό ενεργής υποστήριξης των φορέων της τρομοκρατίας, η Τουρκία αξίζει να τοποθετηθεί στον κατάλογο των χωρών που αποτελούν “καταφύγιο τρομοκρατών” και παρακολουθούνται από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Αντ’ αυτού, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, αυτό που βλέπουμε είναι μια επίμονη και απελπισμένη προσπάθεια της κυβέρνησης Μπάιντεν να διερευνήσει τρόπους με τους οποίους μπορούμε να επιβραβεύσουμε τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και να επιδιώξουμε τρόπους “επανεκκίνησης” της διμερούς σχέσης ΗΠΑ-Τουρκίας.
Τέλος, το δημοσίευμα δημιουργεί το παρακάτω ερώτημα: «Δεν υπάρχει λογική εξήγηση γιατί πολλές αμερικανικές κυβερνήσεις εξακολουθούν να εναγκαλίζονται τον Ερντογάν ό,τι και να κάνει συμπεριλαμβανομένης της ευρείας στήριξής του στην τρομοκρατία. Εδράζεται στον παθολογικό φόβο των ΗΠΑ να μην απολέσουν την Τουρκία, όπως συνέβη με το Ιράν το 1979. Αυτό είναι λάθος και πρέπει να κοιτάξουμε καλύτερα τις σχέσεις μας με την Άγκυρα με το ερώτημα: Τι έχει απομείνει για να χαθεί;»
