Καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία, το Κίεβο και η Μόσχα διεξήγαγαν μια μάχη προσαρμογής, προσπαθώντας να μάθουν και να βελτιώσουν τη στρατιωτική τους αποτελεσματικότητα. Στα πρώτα στάδια της εισβολής, η Ουκρανία είχε το πλεονέκτημα.
Ενδυναμωμένη από μια ταχεία εισροή δυτικών όπλων, υποκινούμενη από την υπαρξιακή απειλή που θέτει η επιθετικότητα της Ρωσίας και καλά προετοιμασμένη για την επίθεση, η Ουκρανία μπόρεσε να αναπτύξει νέους τρόπους μάχης σε εξαιρετικά σύντομο χρόνο. Η Ρωσία, αντίθετα, «σκόνταψε». «Ήταν μια μεγάλη, αλαζονική και λυσσασμένη αρκούδα, με υπερβολική αυτοπεποίθηση για μια γρήγορη νίκη» σχολιάζει το Foreign Affairs. Ωστόσο το ισχυρό σοκ της αποτυχίας στην έναρξη του πολέμου παρά τα αρχικά προβλήματα, που προκάλεσε, την ανάγκασε πλέον να προσαρμοστεί.
Το χάσμα προσαρμογής και ποιότητας μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας έχει πια κλείσει, σημειώνει το Foreign Affairs, εκτιμώντας ότι αυτό είναι το πλέον το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της Μόσχας στο πολεμικό μέτωπο.
Η Ουκρανία εξακολουθεί να έχει μια καινοτόμο και από κάτω προς τα πάνω στρατιωτική κουλτούρα, η οποία της επιτρέπει να εισάγει γρήγορα νέες τεχνολογίες και τακτικές στο πεδίο της μάχης. Αλλά δυσκολεύεται να συστηματοποιεί και να επεκτείνει τις νέες τεχνολογίες σε όλες τις ένοπλες δυνάμεις.
Η Ρωσία, από την άλλη πλευρά, είναι πιο αργή στο να μάθει από κάτω προς τα πάνω. Ωστόσο, όταν τελικά μάθει κάτι, είναι σε θέση να το συστηματοποιήσει σε όλο τον στρατό και μέσω της μεγάλης αμυντικής βιομηχανίας της. Η Ουκρανία είναι καλύτερη στην τακτική προσαρμογή: μαθαίνει και βελτιώνεται στο πεδίο της μάχης. Η Ρωσία υπερέχει στη στρατηγική προσαρμογή.
Πού οδηγεί το πλεονέκτημα της Μόσχας
Και οι δύο μορφές προσαρμογής είναι σημαντικές. Αλλά είναι ο τελευταίος τύπος που είναι πιο κρίσιμος για τη νίκη των πολέμων. Όσο περισσότερο διαρκεί αυτός ο πόλεμος, τόσο καλύτερα η Ρωσία θα μάθει, θα προσαρμοστεί και θα χτίσει μια πιο αποτελεσματική, σύγχρονη μαχητική δύναμη. Αργά αλλά σταθερά, η Μόσχα θα απορροφήσει νέες ιδέες από το πεδίο της μάχης και θα αναδιατάξει τις τακτικές της ανάλογα. Η στρατηγική του προσαρμογή το βοήθησε ήδη να αποκρούσει την αντεπίθεση της Ουκρανίας και τους τελευταίους μήνες βοήθησε τα ρωσικά στρατεύματα να πάρουν περισσότερο έδαφος από το Κίεβο.
Σε τελική ανάλυση, εάν το πλεονέκτημα της Ρωσίας στη στρατηγική προσαρμογή επιμένει χωρίς μια κατάλληλη δυτική απάντηση, το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε αυτόν τον πόλεμο δεν είναι αδιέξοδο. Είναι μια ουκρανική ήττα, προειδοποιούν οι αναλυτές του Foreign Affairs. Υποτίθεται ότι η Δύση καίγεται να αποτρέψει μία ήττα της Ουκρανίας, να στηρίξει το Κίεβο με κάθε μέσο στον αγώνα του κατά του Πούτιν. Αλλά εμφανίζεται σε…κόπωση.
Η κόπωση της Δύσης
Στην Ε.Ε. συμφωνήθηκε τελικά ένα πακέτο 50 δισ. ευρώ για την Ουκρανία – αφού πρώτα κάμφθηκαν οι αντιρρήσεις του Βίκτορ Όρμπαν, αλλά και με φόντο τις σφοδρές αγροτικές κινητοποιήσεις. Το ευρωπαϊκό πακέτο βοήθειας στην Ουκρανία περιλαμβάνει 33 δισεκατομμύρια σε δάνεια και 17 δισεκατομμύρια σε δωρεάν επιχορηγήσεις σε ορίζοντα 4ετίας. Πού θα βρίσκεται τότε η Ουκρανία; Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα.
Tα χρήματα που θα καταβληθούν στο Κίεβο θα χρησιμοποιηθούν για την πληρωμή συντάξεων και μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και για τη διατήρηση της ροής ευρωπαϊκών όπλων στην Ουκρανία. Την ίδια ώρα το αντίστοιχο πακέτο των 60 δισ. δολαρίων που προωθεί ο Τζο Μπάιντεν έχει κολλήσει στις αντιρρήσεις των Ρεπουμπλικάνων στο Κογκρέσο.
