Ο τολμηρός Γενοβέζος θαλασσοπόρος, Χριστόφορος Κολόμβος, ήξερε ότι για να πραγματοποιήσει το μακρινό ταξίδι, που οραματιζόταν, και να εξασφαλίσει δικαιώματα στις εξερευνήσεις του, χρειαζόταν πόρους, αλλά και τη στήριξη ενός μονάρχη. Η πρώτη του σκέψη ήταν η πρωτοπόρος στις εξερευνήσεις Πορτογαλία. Η πορτογαλική αυλή όμως αδιαφόρησε για το σχέδιό του.
Δεν πτοήθηκε. Μετέβη στην πιο φτωχή Ισπανία και εξέθεσε τα σχέδια του στους βασιλείς της Αραγωνίας, Φερδινάνδο και της Καστίλης, Ισαβέλλα. Αν και οι λόγιοι του πανεπιστημίου της Σαλαμάνκα, που κλήθηκαν να αξιολογήσουν την πρότασή σου, την απέρριψαν ως ανέφικτη, οι δύο μονάρχες θέλησαν να τον κρατήσουν στην Ισπανία για να μην απευθυνθεί σε άλλα κράτη. Υπέγραψαν μάλιστα ένα συμβόλαιο με τους όρους που έθεσε και του παραχώρησαν ένα πλοίο του βασιλικού στόλου και δύο ακόμη ιδιωτικά. Κάπως έτσι ξεκίνησε το πρώτο του ταξίδι με έναν μικρό στόλο το 1492.
11 χρόνια μετά, το 1503, πραγματοποιούσε το τέταρτο και τελευταίο ταξίδι του. Είχε φτάσει στον Παναμά και ήθελε να συνεχίσει την εξερεύνηση, πιστεύοντας ότι η άγνωστη ήπειρος που είχε βρει ήταν προέκταση της Ασίας.
Το γραφείο της Σεβίλλης
Σαν σήμερα, στις 20 Ιανουαρίου 1503, ιδρύθηκε ένα γραφείο στη Σεβίλλη, προκειμένου να συντονίζει το εμπόριο με τον Νέο Κόσμο, αλλά κυρίως να επιβλέπει… τα έξοδα του Χριστόφορου Κολόμβου, όπως διαβάζουμε στο This Day in Business History του Raymond L. Francis. Και τούτο γιατί οι αποστολές του κρατούσαν πολύ περισσότερο από ό,τι υπολογιζόταν και στοίχιζαν βεβαίως ακριβά. Το γραφείο θα λειτουργούσε ως επόπτης και «κόφτης».
Ο ίδιος προσπάθησε να διατηρήσει την εύνοια της Αυλής αναζητώντας νέα πλούσια ορυχεία χρυσού στον Παναμά. Έμεινε εκεί μέχρι την άνοιξη του 1503, οπότε και έπλευσε βόρεια ανακαλύπτοντας τις νήσους Κέιμαν. Εξερεύνησε και εκεί, χωρίς επιτυχία, για χρυσό και τελικά προχώρησε προς την Κούβα. Το 1504 είχε φτάσει στην Τζαμάικα και το 1505 θα επέστρεφε, χωρίς χρυσό, στην Ισπανία. Πέθανε στη Βαγιαδολίδ το 1506.
