«Τι θα γίνει τώρα;», διερωτώνται οι New York Times μετά τη νίκη στις εκλογές στην Ταϊβάν του Λάι Τσινγκ-τε, που «μισεί η Κίνα»; Πόσο θα επηρεάσει το μικρό νησιωτικό κράτος την «παγκόσμια σκακιέρα;» Το Πεκίνο είχε παρουσιάσει αυτές τις εκλογές ως επιλογή μεταξύ ειρήνης και πολέμου.
Η Κίνα βλέπει το νησιωτικό κράτος ως μέρος της δικής της επικράτειας. Το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών σχολίασε τις εκλογές με ένα σαφές μήνυμα. «Ό,τι και να αλλάξει στην Ταϊβάν, το θεμελιώδες γεγονός ότι υπάρχει μόνο μία Κίνα στον κόσμο και η Ταϊβάν είναι μέρος της Κίνας δεν θα αλλάξει», ανέφερε το υπουργείο.
Η Κίνα θα μπορούσε να επιδείξει βέβαια τη δυσαρέσκειά της με μια «μεγάλη επίδειξη στρατιωτικής δύναμης». ‘Η να αυξήσει την οικονομική και διπλωματική πίεση επιβάλλοντας κυρώσεις σε μικρά κράτη που αναγνωρίζουν την ύπαρξη της Ταϊβάν ή των κρίσιμων επιχειρήσεων ημιαγωγών της χώρας.
Αλλά το πιο πιθανό σενάριο, ίσως το πιο επιθυμητό από τη Δύση, είναι η διατήρηση του status quo που από το 1949 επέτρεψε στην Ταϊβάν να ξεφύγει από τον έλεγχο της νέας Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας που κήρυξε ο Μάο Τσε Τουνγκ στο τέλος του εμφυλίου πολέμου.
Το Πεκίνο είδε με ικανοποίηση άλλωστε ότι στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν ταυτόχρονα,το κόμμα του νέου προέδρου της Ταϊβάν δεν διαθέτει πλέον την πλειοψηφία στη Βουλή.
Η «ενθρόνιση» του νέου πρόεδρου Λάι δεν θα πραγματοποιηθεί μέχρι τις 20 Μαΐου και μέχρι τότε δεν πρέπει να αναμένεται μια άμεση αντίδραση από το Πεκίνο.
Τι θα πράξει η Αμερική;
Πολλά θα εξαρτηθούν βέβαια από το πώς θα εκδηλωθεί η υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών;
Ο Τζο Μπάιντεν χαιρέτησε τη νίκη του Λάι αλλά έσπευσε να καταστήσει σαφές ότι δεν θα διακινδυνεύσει διπλωματικές εντάσεις με την Κίνα. «Δεν υποστηρίζουμε την ανεξαρτησία της Ταϊβάν», είπε ο Αμερικανός πρόεδρος, εμμένοντας στη στρατηγική της «μίας Κίνας». Αλλά ο νέος πρόεδρος της Ταϊβάν πρέπει να προετοιμαστεί για έναν πολύ διαφορετικό σύμμαχο στον Λευκό Οίκο εάν ο Ντόναλντ Τραμπ γίνει ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν βέβαια ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος υποστηρικτής της Ταϊβάν.
Ο Μπάιντεν έχει προχωρήσει όμως περισσότερο από τους άλλους προέδρους των ΗΠΑ,δείχνοντας μεγαλύτερη αλληλεγγύη στην Ταϊβάν, από ποτέ. Εχει ξεκαθαρίσει πολλές φορές ότι ο αμερικανικός στρατός θα έρχονταν σε βοήθεια της Ταϊβάν σε περίπτωση κινεζικής εισβολής. Αμέσως μετά τις εκλογές, ανεπίσημη αμερικανική αντιπροσωπεία θα μεταβεί επίσης στην Ταϊπέι, όπως ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος. Σε κάθε περίπτωση, η Ουάσιγκτον, έχοντας επίγνωση της αυξανόμενης στρατηγικής αξίας του νησιού, θα χρησιμοποιεί την Ταϊπέι ως πιόνι για να εκνευρίσει το Πεκίνο όποτε θέλει.
Αποδυνάμωση
Αυτό που διακυβεύεται όμως σήμερα είναι η αποδυνάμωση της ηγεσίας των ΗΠΑ στον κόσμο. Η αμερικανική ηγεμονία όχι μόνο δεν είναι πλέον σε θέση να ενσωματώσει νέες συμμαχικές δυνάμεις στο σύστημά της, αλλά χάνει συνεχώς πιόνια στην παγκόσμια σκακιέρα, όπως δείχνουν οι εξελίξεις στα BRICS. Όλο και περισσότερες περιφερειακές δυνάμεις αναζητούν ένα νέο σύστημα που θα τους απαλλάξει από τους δεσμούς που δεν νιώθουν πια ανεκτούς.
Το πρόβλημα είναι ότι καμία ηγεμονία, δηλαδή καμία πολιτική ηγεσία, δεν μπορεί σήμερα να αντικαταστήσει αυτή που κυριαρχεί στον κόσμο εδώ και μισό αιώνα, δηλαδή τις Ηνωμένες Πολιτείες . Αλλά αυτό δεν είναι ξεκάθαρο για τις περιφερειακές ελίτ που βλέπουν το μετά τον Β’ Παγκόσμιο, σύστημα, να καταρρέει μπροστά στα μάτια μας, βυθίζοντας τον κόσμο σε μόνιμη αταξία.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, η σύγκρουση στη Γάζα, οι επιθέσεις των Χούθι στα πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα, οι αμερικανό-βρετανικοί βομβαρδισμοί, σε αντίποινα, στην Υεμένη, είναι απλά κομμάτια ενός παζλ σε έναν κόσμο που κοιλοπονεί. Αλλά ουδείς γνωρίζει τι τέρατα θα γεννήσει…
