Η πολιτική δημιουργεί περίεργες συμμαχίες, αλλά αυτή η συμμαχία ήταν πιο περίεργη από όλες. Ο λόγος για την «ζεύξη» των λεγόμενων “Χριστιανών Σιωνιστών» και των Ισραηλινών, με έναν στόχο: την οριστική εγκαθίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Αλλά με διαφορετική αφετηρία.
Για τους περισσότερους Αμερικανούς, ο πόλεμος Ισραηλινών-Χαμάς προκαλεί θλίψη για την απώλεια ζωών, ιδιαίτερα των αθώων πολιτών, οργή, και φόβο ότι η σύγκρουση μπορεί τελικά να συμπαρασύρει την ευρύτερη περιοχή. Εκτός, από όσους πιστεύουν ότι η αιματοχυσία θα ανοίξει το δρόμο για τη Δευτέρα Παρουσία!
Για όσους είναι προετοιμασμένοι να αντιστοιχούν τα τρέχοντα γεγονότα με τις βιβλικές προφητείες, η φρικτή βία είναι ένα δυσάρεστο αλλά ουσιαστικό μέσο για ένα τέλος – το τέλος του κόσμου όπως τον ξέρουμε.
Το Bloomberg σε δημοσίευμά του αναλύει την κοσμοθεωρία ενός σημαντικού αριθμού ευαγγελικών χριστιανών και, κατ’ επέκταση, ενός κρίσιμου τμήματος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
“Χριστιανικός Σιωνισμός”- Τι είναι
Η θεωρία των “Χριστιανών Σιωνιστών” βασίζεται στο ότι οι Ισραηλινοί παραμένουν ο «περιούσιος λαός» του Θεού, ενώ η Χριστιανική Εκκλησία είναι απλώς μία «παρένθεση» στο σχέδιο του Θεού. Ο Χριστός δεν μπορεί να επιστρέψει στη γη μέχρι πρώτα να συμβούν ορισμένα γεγονότα.
Ιστορία παλιά…
Το Ισραήλ κατέστη για πρώτη φορά κέντρο της ευαγγελικής εσχατολογίας πριν από τέσσερις αιώνες, όταν οι προτεστάντες θεολόγοι, ιδιαίτερα εκείνοι που είχαν χιλιαστικές τάσεις, στράφηκαν σε πολύ συγκεκριμένα χωρία των Γραφών για την συντέλεια του κόσμου.
Για παράδειγμα, στην Παλαιά Διαθήκη, ο προφήτης Ησαΐας προέβλεψε ότι ο Θεός “θα υψώσει λάβαρο για να συγκεντρώσει μαζί όλους τους εξόριστους του Ισραήλ, από τις τέσσερις γωνίες της γης”.
Αυτό ερμηνεύθηκε ως ένδειξη πως η έλευση του Ιησού θα γινόταν μόλις η εβραϊκή διασπορά επέστρεφε στην Παλαιστίνη.
Ανυπόμονοι να θέσουν σε εφαρμογή το σχέδιο του Θεού, οι χριστιανοί σιωνιστές – άρχισαν να πιέζουν τις κυβερνήσεις τους να λάβουν ενεργά μέτρα για να επιστρέψουν οι Εβραίοι στην Παλαιστίνη.
“Ας αποκαταστήσουμε τους Εβραίους”
Το 1891, ο επίσης Χριστιανός Σιωνιστής Γουίλιαμ Μπλάκστοουν συνέταξε μια επιστολή προς τον Πρόεδρο Μπέντζαμιν Χάρισον, την οποία υπέγραψαν εκατοντάδες επιφανείς Αμερικανοί, μεταξύ των οποίων ο J. P. Μόργκαν και ο Τζον Ροκφέλερ, ο πρεσβύτερος: “Ας αποκαταστήσουμε τους Εβραίους στη γη την οποία τόσο σκληρά στερήθηκαν από τους Ρωμαίους”.
Αν και ο Χάρισον δεν βοήθησε, η συγκεκριμένη ομάδα, συνεχισε να παρακολουθεί τις ειδήσεις για οποιοδήποτε σημάδι ότι το σχέδιο του Θεού βρισκόταν σε εξέλιξη.
Όταν η βρετανική κυβέρνηση εξέδωσε τη Διακήρυξη Μπάλφουρ το 1917, υποστηρίζοντας τη δημιουργία μιας “εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό” στην Παλαιστίνη, το έκανε για γεωπολιτικούς λόγους. Οι Ευαγγελικοί, όμως, ερμήνευσαν την κίνηση ως θεϊκή απελευθέρωση.
«Αν ερμηνεύουμε σωστά τις Γραφές η επαναφορά των Εβραίων στην Παλαιστίνη θα επισπεύσει την ημέρα που έχει προαναγγελθεί τόσο στην Παλαιά όσο και στην Καινή Διαθήκη, όταν ο Κύριος Ιησούς θα φανερωθεί ξανά στους γιους των ανθρώπων» ήταν το συμπέρασμα ενός Ευαγγελιστή συγγραφέα.
Πανηγυρισμοί
Αυτές οι πεποιθήσεις παρέμειναν ζωντανές καθ’ όλη τη διάρκεια του μεσοπολέμου, και όταν το σύγχρονο κράτος του Ισραήλ δημιουργήθηκε μετά τη φρίκη του Ολοκαυτώματος, οι ευαγγελικοί πανηγύρισαν.
Ο πάστορας Τζέρι Φάλγουελ θα ισχυριζόταν αργότερα ότι, εκτός από την ημέρα της γέννησης του Χριστού, “η πιο σημαντική ημερομηνία που πρέπει να θυμόμαστε είναι η 14η Μαΐου 1948” – η ημέρα που δημιουργήθηκε το Ισραήλ.
Καθώς το νέο έθνος ευημερούσε και αργότερα θριάμβευσε στον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, νικώντας τρεις από τους ισχυρούς γείτονές του και εδραιώνοντας τα σύνορά του, οι ευαγγελιστές αισθάνονταν όλο και πιο σίγουροι ότι “το ρολόι του Θεού” – το ίδιο το Ισραήλ – κατέγραφε την τελική αντίστροφη μέτρηση.
Ο Ναός και ο…Αντίχριστος
Το μόνο που απέμενε ήταν το Ισραήλ να εξασφαλίσει μια τελική νίκη επί των εχθρών του και να ανοικοδομήσει τον Ναό της Ιερουσαλήμ.
Και τότε, αν οι προφήτες είχαν δίκιο, θα συνέβαιναν μερικά πολύ δυσάρεστα πράγματα: Ένας ψεύτικος μεσσίας, γνωστός ως ο Αντίχριστος, θα καταλάμβανε την Ιερουσαλήμ και θα εγκαθιστούσε τον εαυτό του ως σωτήρα πριν εγκαινιάσει τη Θλίψη, μια επταετή περίοδο θανάτου και καταστροφής, με τους περισσότερους Εβραίους να χάνονται.
Τέλος, ο Ιησούς θα επέστρεφε στη γη, θα ανέτρεπε τον υποκριτή και θα εγκαινίαζε μια χιλιετή βασιλεία ειρήνης στη γη.
Μέχρι τις δεκαετίες του 1970 και 1980, ένας αυξανόμενος αριθμός επιφανών ευαγγελικών, συμπεριλαμβανομένου του Φάλγουελ, πραγματοποιούσε ταξίδια στο Ισραήλ, ανυπόμονος να βρεθεί στο προσκήνιο της επερχόμενης αποκάλυψης.
Η μεγάλη επιρροή της θρησκευτικής δεξιάς
Στην αρχή, οι Ισραηλινοί δεν τους έδιναν ιδιαίτερη σημασία, αλλά ο πρωθυπουργός Μενάχεμ Μπέγκιν γρήγορα συνειδητοποίησε ότι η θρησκευτική δεξιά είχε αποκτήσει όλο και μεγαλύτερη επιρροή στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του Ρόναλντ Ρίγκαν.
Ο Μπέγκιν και άλλοι επιφανείς Ισραηλινοί άρχισαν να παρακολουθούν συναντήσεις και θρησκευτικές εκδηλώσεις τους στις ΗΠΑ.
Μέχρι το τέλος της προεδρίας του Ρέιγκαν, οι δύο ομάδες είχαν γίνει, όπως είπε η δημοσιογράφος Βικτόρια Κλαρκ, “σύμμαχοι για τον Αρμαγεδδώνα”, ενωμένες από την κοινή φιλοδοξία να δουν το Ισραήλ να κατακτά τους εχθρούς του.
Οι Ισραηλινοί είχαν πρακτικούς στόχους, ελπίζοντας ότι η αμερικανική υποστήριξη θα διασφάλιζε το δοκιμαζόμενο έθνος τους.
Οι ευαγγελικοί, αντίθετα, εύχονταν η βοήθεια να προκαλέσει την αποκάλυψη και να προετοιμάσει το έδαφος για τον ερχομό του Ιησού.
Ο Νετανιάχου άδραξε την ευκαιρία
Στη δεκαετία του 1990, ο τότε πρεσβευτής του Ισραήλ στα Ηνωμένα Έθνη, ο φιλόδοξος Μπενιαμίν Νετανιάχου, αναγνώρισε γρήγορα ότι το όραμα της θρησκευτικής δεξιάς για το Ισραήλ ταίριαζε με το δικό του – τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Όταν έγινε πρωθυπουργός το 1996, μετέφερε αμέσως ένα κλιμάκιο χριστιανών σιωνιστών στο Ισραήλ, σφυρηλατώντας μια στενή σχέση που έχει αυξηθεί τα χρόνια , με τους ευαγγελιστές να υποστηρίζουν όλο και πιο σταθερά το Ισραήλ.
naftemporiki.gr
