Skip to main content

Το ριψοκίνδυνο παιχνίδι της Χεζμπολάχ στα σύνορα Ισραήλ – Λιβάνου

Με τον παραμικρό εσφαλμένο υπολογισμό, μπορεί να ανάψει το φιτίλι για μία γενικευμένη σύρραξη με εμπλοκή Λιβάνου, Συρίας και Ιράν

Καθώς ο πόλεμος Ισραήλ-Χαμάς προχωρά, όλοι οι αναλυτές έχουν στραμμένο το βλέμμα από τη μία στη Γάζα, όπου η ανθρωπιστική κρίση βαθαίνει και η χερσαία επέμβαση φαίνεται να είναι στα σκαριά, και από την άλλη στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ με τον Λίβανο. Εκεί χτυπάει η Χεζμπολάχ, η οποία είχε δείξει τις δυνάμεις της με έναν πόλεμο 36 ημερών με το Ισραήλ το 2006. Ρουκέτες εξαπολύονται σχεδόν σε καθημερινή βάση από την εξτρεμιστική οργάνωση του Λιβάνου, που έχει στενούς δεσμούς με το Ιράν.

Μέχρι στιγμής τα χτυπήματα της Χεζμπολάχ είναι σχετικά περιορισμένης εμβέλειας και η απάντηση του Ισραήλ «μετρημένη». Μπορεί αυτό να αλλάξει; Η οργάνωση θέλει, όπως σημειώνει σε ανάλυσή του το Foreign Policy, να καρπωθεί από τη μία τα οφέλη του πολέμου και να προβεί σε επίδειξη ισχύος, χωρίς από την άλλη να θέσει σε κίνδυνο τη στρατηγική της θέση στον Λίβανο. Κανείς όμως δεν μπορεί να αποκλείσει έναν λάθος υπολογισμό, ένα «ατύχημα» ή ακόμη και μία ανατροπή στις επιδιώξεις της, που θα άναβε το φιτίλι για μία ευρύτερη ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή.

Το σενάριο του περιφερειακού πολέμου

Για 17 χρόνια υπήρχαν προσεχτικές κινήσεις και από τα δύο «στρατόπεδα» στις δύο πλευρές των συνόρων Λιβάνου – Ισραήλ. Αλλά αυτό είχε να κάνει και με το γεγονός ότι το Ιράν είχε στραμμένο το βλέμμα αλλού: σε Ιράκ και Συρία. Τώρα η Τεχεράνη, αν και επισήμως αρνείται κάθε εμπλοκή, δεν κρύβει τη χαρά της για το μακελειό της Χαμάς. Κανείς δεν θα εγκαλέσει το ιρανικό θεοκρατικό καθεστώς ανοιχτά – όσο τουλάχιστον δεν υπάρχουν συγκεκριμένες αποδείξεις – αλλά αναλυτές και αξιωματούχοι σημειώνουν πως η Χαμάς δεν είχε τις δυνατότητες για μία τόσο μεγάλης κλίμακας επίθεση, αν δεν ήταν από πίσω της κάποιος άλλος «παίχτης». Επί χρόνια άλλωστε το Ιράν στηρίζει με χρηματοδότηση, εκπαίδευση και εξοπλισμό τόσο τη Χαμάς όσο και τη Χεζμπολάχ.

Με κάθε χτύπημα λοιπόν της Χεζμπολάχ υπάρχει φόβος για έναν περιφερειακό πόλεμο, στον οποίο θα εμπλακούν Λίβανος, Συρία και Ιράν. Όταν πάντως την Κυριακή οι διασυνοριακές συγκρούσεις εντάθηκαν με την οργάνωση να εκτοξεύει πυραύλους σε ισραηλινές στρατιωτικές θέσεις κατά μήκος των βόρειων συνόρων και τον ισραηλινό στρατό να απαντά με αεροπορικές επιδρομές στο νότιο τμήμα του Λιβάνου, ο εκπρόσωπος της Χεζμπολάχ, Ράνα Σαχίλι, έσπευσε να επισημάνει: Αυτά είναι «μόνο προειδοποίηση» προς το Ισραήλ και η οργάνωση δεν σκοπεύει να μπει στον πόλεμο.

«Τυφλό σημείο τα σύνορα»: Η Χεζμπολάχ υποστηρίζει ότι κατέστρεψε κάμερες παρακολούθησης του ισραηλινού στρατού (βίντεο)

Η στάση του Ιράν

Όσο για το Ιράν, περιορίζεται στις φραστικές απειλές και «βολές». Ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Χοσεΐν Αμίρ-Αμπντολαχιάν προειδοποίησε πρόσφατα για έναν «μεγάλο σεισμό» από τη Βηρυτό, αλλά και για ανοιχτό πόλεμο «με όλες τις δυνάμεις του άξονα αντίστασης εάν το Ισραήλ συνεχίσει την επίθεσή του στη Γάζα».

«Η απουσία του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα από τη σκηνή, που αφήνει τον πολιτικό χώρο του Λιβάνου σε έναν Ιρανό αξιωματούχο, είναι πολύ ενδεικτική του τι συμβαίνει. Στον πιο πρόσφατο πόλεμο της Χεζμπολάχ με το Ισραήλ το 2006, ο Νασράλα ήταν πάντα αυτός που ανακοίνωνε επιχειρήσεις, στόχους και νίκες…. Καθώς το Ιράν εξακολουθεί να συζητά τα επόμενα βήματα και δεν έχει λάβει οριστικές αποφάσεις, ο  Νασράλα δεν μπορεί να φαίνεται αναποφάσιστος. Θα έρθει στο προσκήνιο μόνο όταν ληφθεί μια απόφαση» εκτιμά το Foreign Policy.

Ο Χασάν Νασράλα, αρχηγός της Χεζμπολάχ

Από το 2006, η στρατηγική της Χεζμπολάχ είναι να διατηρήσει την αποτροπή, να αυξήσει την περιφερειακή της επιρροή και να συνεχίσει να αναπτύσσει ένα μεγάλο απόθεμα πυραύλων ακριβείας. Από τους εκτιμώμενους 130.000 πυραύλους που έχει στην κατοχή της, μερικές δεκάδες μόνο είναι πύραυλοι ακριβείας. Εάν τελικά αποφάσιζε να μπει στον πόλεμο, πιθανότατα θα εκτόξευε χιλιάδες πυραύλους της την ημέρα και θα χρησιμοποιούσε αυτούς της ακριβείας για να στοχεύσει ευαίσθητες ισραηλινές υποδομές. Λίγο μετά θα μαθαίναμε «νέα» από το Ιράν.