Η εξέγερση του Γεβγκένι Πριγκόζιν μπορεί να έλαβε τέλος, ωστόσο, τα δύσκολα τώρα αρχίζουν για το Κρεμλίνο, σύμφωνα με το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου (ISW) που κάνει λόγο για μια «εξαιρετικά ασταθή» κατάσταση.
Η αποτυχημένη εξέγερση και η «βραχυπρόθεσμη λύση» πιθανότατα θα «ζημιώσουν ουσιαστικά» το καθεστώς του Πούτιν και τη ρωσική πολεμική προσπάθεια στην Ουκρανία, γράφουν αναλυτές του ISW. «Η εξέγερση αποκάλυψε την αδυναμία των ρωσικών δυνάμεων ασφαλείας και ανέδειξε την αδυναμία του Πούτιν να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του έγκαιρα για να αποκρούσει μια εσωτερική απειλή ενώ παράλληλα περιόρισε περαιτέρω το μονοπώλιό του στη βία», ανέφεραν.
Αναμφίβολα η εξέγερση πλήττει την εικόνα της ενότητας και της σταθερότητας που ο Βλαντίμιρ Πούτιν και τα κρατικά του μέσα ενημέρωσης προσπαθούσαν να προβάλουν εδώ και χρόνια. Ούτε το κύρος του Ρώσου προέδρου μπορεί να βγει αλώβητο από αυτή την περιπέτεια. Για την ακρίβεια, ο Πούτιν βγαίνει από την την περιπέτεια πιο αδύναμος από ποτέ, σύμφωνα με ειδικούς και αναλυτές.
«Μπορεί η άμεση κρίση να εκτονώθηκε χάρη στην παρέμβαση του Λευκορώσου προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο, όμως η ζημιά έχει γίνει», λέει χαρακτηριστικά ο διευθυντής της εταιρείας συμβούλων Mayak Intelligence, συγγραφέας και κορυφαίος αναλυτής στις ισορροπίες εξουσίας στο Κρεμλίνο, καθηγητής Μαρκ Γκαλεότι. Σύμφωνα με τον ίδιο, από αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινάει η πτώση του Ρώσου προέδρου.
Όπως εξηγεί, οι εξελίξεις «βαρύνουν» καταστροφικά το σύστημα του Πούτιν αλλά και τον ίδιο τον Πούτιν, υπογραμμίζοντας ότι ο Πριγκόζιν όχι μόνο είναι δημιούργημα αυτού του συστήματος αλλά οι διαφωνίες και οι διαιρέσεις είναι κάτι που ο ίδιος αφήνει να ευδοκιμήσουν στο καθεστώς του.
Ο Ρώσος πρόεδρος «έχει διαχειριστεί το σύστημα μέσω του ”διαίρει και βασίλευε”, ενθαρρύνοντας διαφωνίες εντός της ελίτ, τις οποίες επιλύει όταν αναδύεται η απειλή να γίνουν επικίνδυνες. Κανείς άλλος δεν έχει την εξουσία να το κάνει αυτό, και ο ίδιος ο Πούτιν απουσίαζε για πολύ καιρό εντυπωσιακά. Συνεχίζει να πραγματοποιεί συναντήσεις και να δίνει συνεντεύξεις τύπου, αλλά δεν έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει μια σειρά από κλιμακούμενες διαφωνίες, από τις οποίες η διαμάχη μεταξύ Πριγκόζιν-Σοϊγκού είναι απλώς η πιο προφανής», σημειώνει ο καθηγητής.
Για τον Γκαλεότι η κρίση πυροδοτήθηκε από την αποτυχία του Πούτιν να ενεργήσει έγκαιρα για να ελέγξει τον Πριγκόζιν (ή να απομακρύνει τους Σοϊγκού και Γκερασίμοφ, με τους οποίους διαφωνεί ο ηγέτης της Wagner). Όπως και να έχει όμως, τώρα δεν μπορεί να τα «μαζέψει», και η πληγή του μπορεί να αποδειχθεί θανάσιμη, σημειώνει.
«Οι τρεις πυλώνες στους οποίους στηρίζεται το καθεστώς του Πούτιν είναι η προσωπική του νομιμότητα, ο έλεγχος του μηχανισμού ασφαλείας και η ικανότητά του να ρίχνει χρήματα σε δυσεπίλυτα προβλήματα. Τα χρήματα λιγοστεύουν, η ήδη παρακμάζουσα νομιμότητά του πρόκειται να δεχθεί περαιτέρω πλήγμα και η ενότητα και η πίστη στο μηχανισμό ασφαλείας πλέον είναι σαφώς αμφισβητήσιμη», λέει χαρακτηριστικά.
«Ο Πούτιν φαίνεται πιθανό να εκτονώσει ή να νικήσει αυτή τη συγκεκριμένη πρόκληση, αλλά θα εξακολουθήσει να αντιμετωπίζει αυτό που μακροπρόθεσμα μπορεί να αποδειχθεί θανάσιμη πληγή», καταλήγει.
Την ίδια εκτίμηση, ότι η ανταρσία του Πριγκόζιν υπονομεύει σοβαρά την εξουσία του Πούτιν εκφράζει και ο απόστρατος στρατηγός και συγγραφέας Μικ Ράιαν. Σύμφωνα με τον ίδιο, η ανταρσία του Πριγκόζιν θα έχει «βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις» τόσο στον πόλεμο στην Ουκρανία, όσο και στη σταθερότητα της Ρωσίας.
Διαβάστε ακόμα:
Ρωσία: Γιατί το πραξικόπημα-μαριονέτα έληξε τόσο ξαφνικά, όσο άρχισε
