Η Φιόνα Κάρι γράφτηκε στο κολέγιο σε ηλικία 9 ετών. Οι γονείς της, ο Ρόντερικ και η Μπλάνκα, είχαν παρακολουθήσει τη μεγαλύτερη κόρη τους να περνάει με άνεση τρία διαφορετικά προγράμματα σπουδών σε δημόσια σχολεία στην Καλιφόρνια, πηδώντας τάξεις. Καθώς η ίδια επιτάχυνε, το ζευγάρι ήξερε ότι έπρεπε να βρει μια λύση.
Παρόλα αυτά, φαινόταν παράλογο να γράψουν την 9χρονη κόρη τους στο κολέγιο.
Τελικά ρίσκαραν με ένα μάθημα αγγλικών στο Los Angeles City College. “Ειλικρινά πίστευα ότι θα δυσκολευόταν”, λέει ο Ρόντερικ στο CNBC Make It. “Σκέφτηκα όμως ότι, ακόμη κι αν πάρει αποτυχημένο βαθμό, τουλάχιστον θα επωφεληθεί από τη διδασκαλία και αυτό θα είναι το τέλος”.
Αντ’ αυτού, η Φιόνα αρίστευσε στο μάθημα και σε πολλά άλλα μετά από αυτό. Μέσω ενός προγράμματος διπλής φοίτησης, κέρδισε μόρια για το κολλέγιο ενώ ολοκλήρωνε τα μαθήματα του γυμνασίου.
Νωρίτερα αυτό το μήνα, σε ηλικία 12 ετών, έλαβε πτυχίο σπουδών στις τέχνες . Το επόμενο βήμα για το κορίτσι που γράφει ιστορία: το λύκειο.
Μπορεί να φαίνεται μια κίνηση προς τα πίσω. Αφού ολοκλήρωσε μαθήματα κολεγιακού επιπέδου στα μαθηματικά, την τέχνη, την ανθρωπολογία και πολλά άλλα, γιατί να τελειώσει το λύκειο μαζί με όλους τους άλλους;
«Το θέμα δεν είναι ποιος θα πετύχει πιο γρήγορα στη ζωή»
Όταν η Φιόνα ήταν 4 ετών, η Μπλάνκα και ο Ρόντερικ την είδαν να μαθαίνει να παίζει Μότσαρτ στο πιάνο και να ζωγραφίζει απίστευτα ρεαλιστικές ζωγραφιές. Διάβαζε βιβλία υψηλότερο από το ηλικιακό της επίπεδο.
Δεν έκαναν ποτέ τεστ IQ, θέλοντας να διδάξουν στην κόρη τους ότι το αποτέλεσμα δεν θα ήταν παρα μόνο ένας αριθμός.
“Θέλαμε απλώς να είναι ο εαυτός της και να μην τη συνδέσουμε με έναν νούμερο ή τους βαθμούς της, λέει ο Ρόντερικ. “Η ζωή δεν είναι ένας αγώνας … Δεν έχει να κάνει με το ποιος θα πετύχει πιο γρήγορα του στη ζωή”.
Εκ των υστέρων, βλέπει ότι πίεσαν την κόρη τους “πολύ σκληρά”, βάζοντάς την να παραλείψει τόσες πολλές τάξεις.Τώρα, θέλουν να έχει χρόνο να ανακαλύψει ποια είναι, πέρα από τα ακαδημαϊκά της επιτεύγματα.
“Όταν οι γονείς αναγνωρίζουν ότι το παιδί τους έχει ταλέντο, πρέπει να το επαινούμε και να το επιβραβεύουμε, αλλά δεν πρέπει να προσπαθούμε να το πλάσουμε ώστε να ανταποκρίνεται στις δικές μας επιθυμίες”, λέει η Μπλάνκα.
“Τι κάνεις όταν έχεις φτάσει σε εκείνο το σημείο όπου δεν υπάρχει πουθενά αλλού να πας, και περιμένεις να σε προλάβει ο κόσμος»; λέει ο Ρόντερικ.
“Νομίζω ότι πολλοί γονείς χαρισματικών παιδιών μάλλον δεν το συνειδητοποιούν αυτό. Δεν επιβραδύνουν”, προσθέτει.
Η χαρά της επιβράδυνσης – και η ευτυχία που φέρνει
Η Φιόνα λέει ότι είναι ενθουσιασμένη που θα ακολουθήσει το λύκειο σε πιο αργούς ρυθμούς.
“Η επιβράδυνση της ταχύτητας θα είναι χαλαρωτική και θα μου δώσει περισσότερο χρόνο να απολαύσω τα χόμπι μου”, λέει, αναφερόμενη σε δραστηριότητες όπως η ζωγραφική, η ιππασία και η κατασκευή Lego.
Θα μπορούσε βέβαια να προσπαθήσει να προχωρήσει τη διδακτέα ύλη. Οι γονείς της δεν το συνιστούν. “Θυμάμαι επίσης ότι είναι ακόμα παιδί”, λέει η Μπλάνκα. “Όπως κάθε παιδί, θέλει να παίζει παιχνίδια και να διασκεδάζει. Θέλω να απολαύσει πλήρως την παιδική της ηλικία”.
Ένας πιο φυσιολογικός ρυθμός στο λύκειο επιτρέπει επίσης στη Φιόνα να συνεχίσει να παρακολουθεί παράλληλα μαθήματα στο κολέγιο: Αυτή τη στιγμή εργάζεται για το δεύτερο πτυχίο της, στις τέχνες, και σχεδιάζει να αποκτήσει ένα τρίτο πτυχίο στη γραφιστική σχεδίαση το επόμενο έτος.
Εργάζεται επίσης για την απόκτηση ενός πιστοποιητικού που θα της επιτρέψει να εισαχθεί σε ένα κολλέγιο της Καλιφόρνιας ως τριτοετής φοιτήτρια.
“Δεν θέλουμε να σταματήσει να είναι ξεχωριστή”, λέει τελικά ο Ρόντερικ.
