Αν το G7 ήταν δείπνο, ο οικοδεσπότης θα έψαχνε στο γκαράζ για το επεκτεινόμενο τραπέζι και θα έβγαζε έξτρα σουπλά και μαχαιροπίρουνα.
Ο οικοδεσπότης φέτος, ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Φούμιο Κισίντα, έχει προσκαλέσει οκτώ ακόμη καλεσμένους στη σύνοδο κορυφής, η οποία ξεκινά την Παρασκευή στη Χιροσίμα.
Είναι σίγουρα ένα σημάδι της ακανθώδους ατζέντας που κυμαίνεται από τον πόλεμο στην Ουκρανία μέχρι το πόσο φαγητό φτάνει στα δικά μας πιάτα για δείπνο. Και είναι επίσης απόδειξη μιας ταχέως μεταβαλλόμενης διεθνούς τάξης, με μεγάλο μέρος της συζήτησης να επικεντρώνεται σε δύο χώρες που δεν περιλαμβάνονται στη λίστα των καλεσμένων: τη Ρωσία και την Κίνα.
Η ετήσια συγκέντρωση περιλαμβάνει τις 7 πλουσιότερες δημοκρατίες του κόσμου – την Ιαπωνία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τον Καναδά και την Ιταλία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν και δεν είναι επίσημο μέλος της G7, αποστέλλει επίσης αντιπροσώπους. Πιο πρόσφατα, οι οικοδεσπότες έχουν προσκαλέσει επιπλέον χώρες κατά την κρίση τους.
Οι νέοι φίλοι
Αλλά η οικονομική ισχύς της G7 μειώνεται και αυτό είναι πρόβλημα. Το 1990, ο όμιλος αντιπροσώπευε λίγο περισσότερο από το μισό του παγκόσμιου ΑΕΠ, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τώρα είναι λίγο κάτω από το 30%. Η ομάδα λοιπόν χρειάζεται νέους φίλους με επιρροή.
Έτσι, ο Κισίντα ο οποίος επιδιώκει έναν περισσότερο παγκόσμιο και όχι δυτικό συνασπισμό, επέκτεινε το τραπέζι για να φιλοξενήσει την Αυστραλία, την Ινδία, τη Βραζιλία, τη Νότια Κορέα, το Βιετνάμ, την Ινδονησία, τις Κομόρες (που εκπροσωπούν την Αφρικανική Ένωση) και τις Νήσους Κουκ (που αντιπροσωπεύουν τα νησιά του Ειρηνικού).
Ο Ιάπωνας πρωθυπουργός πραγματοποίησε 16 υπερπόντια ταξίδια τους τελευταίους 18 μήνες, μεταξύ άλλων στην Ινδία, την Αφρική τη ΝΑ Ασία, για να αποδείξει σε αυτές τις περιοχές ότι υπάρχει εναλλακτική λύση στο χρήμα και τη δύναμη της Κίνας και της Ρωσίας.
Και η λίστα των καλεσμένων του για τη Χιροσίμα αντικατοπτρίζει αυτές τις προσπάθειες να προσελκύσει αυτό που πολλοί αποκαλούν «Παγκόσμιο Νότο» – έναν όρο που χρησιμοποιείται για τις αναπτυσσόμενες χώρες στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική, οι οποίες έχουν σύνθετους πολιτικούς και οικονομικούς δεσμούς τόσο με τη Ρωσία όσο και με την Κίνα.
Ένα όχι και τόσο ενιαίο μέτωπο
Ένας από τους πιο ξεκάθαρους στόχους του Κισίντα – να δείξει ένα «ενωμένο μέτωπο» απέναντι στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία – θα είναι επίσης ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια του.
Η G7 φέρεται να προσπαθεί να επιβάλει περισσότερες κυρώσεις με στόχο την ενέργεια και τις εξαγωγές που βοηθούν την πολεμική προσπάθεια της Μόσχας.
Αλλά σε πολλούς από τους επιπλέον επισκέπτες δεν θα αρέσει αυτή η κίνηση. Η Ινδία, για παράδειγμα, έχει αρνηθεί να τηρήσει τις δυτικές κυρώσεις στις ρωσικές εισαγωγές. Το Νέο Δελχί δεν έχει επίσης καταδικάσει ρητά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Εκτός από τη μακροχρόνια σχέση τους, η Ινδία εξαρτάται επίσης από τις εισαγωγές ενέργειας και υπερασπίστηκε τις αγορές πετρελαίου της, λέγοντας ότι δεν μπορεί να αντέξει υψηλότερες τιμές.
Και απέχει πολύ από το να είναι μόνος. Οι αναδυόμενες οικονομίες έχουν πληγεί περισσότερο από το αυξανόμενο κόστος, εν μέρει λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.
Τώρα φοβούνται ότι περισσότερες κυρώσεις θα μπορούσαν να αναγκάσουν τη Μόσχα να τερματίσει μια συμφωνία σιτηρών στη Μαύρη Θάλασσα που επιτρέπει ζωτικές εξαγωγές από την Ουκρανία. Αυτό θα μπορούσε να επιδεινώσει τις ελλείψεις τροφίμων και να αυξήσει περαιτέρω τις τιμές.
Για άλλους, αυτό δεν αφορά μόνο το προσωπικό κόστος των κυρώσεων.
«Το Βιετνάμ έχει ιστορικά στενή σχέση με τη Ρωσία, η οποία προμηθεύει τουλάχιστον το 60% των όπλων και το 11% των λιπασμάτων τους», λέει ο Nguyen Khac Giang, επισκέπτης συνεργάτης στο Ινστιτούτο Σπουδών Νοτιοανατολικής Ασίας στη Σιγκαπούρη.
«Η Ινδονησία, αν και δεν εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη Ρωσία, είναι σημαντικός εισαγωγέας ρωσικών όπλων και διατηρεί καλές σχέσεις με τη Μόσχα. Για αυτούς τους λόγους, δεν πιστεύω ότι το Ανόι και η Τζακάρτα θα αντιταχθούν ρητά ή θα υποστηρίξουν περαιτέρω κυρώσεις στη Ρωσία. Κάτι τέτοιο θα εγκυμονούσε σημαντικούς οικονομικούς και πολιτικούς κινδύνους, ενώ θα τους προσφέρει μικρό όφελος» συμπληρώνει.
Αυτό που πρέπει να ελπίζει ο κ. Κισίντα είναι ότι η πατρίδα του, η Χιροσίμα, όπου η ατομική βόμβα σκότωσε περισσότερους από 100.000 ανθρώπους, θα συγκεντρώσει το μυαλό στην πυρηνική απειλή που συνιστά η Ρωσία.
