Ήταν ένα στοίχημα στο οποίο πολλοί θα πόνταραν λόγω της μεγάλης απόδοσης, αλλά λίγοι θα κέρδιζαν. Στις 5 Μαΐου ο επικεφαλής της ρωσικής μισθοφορικής οργάνωσης Wagner Γεβγκένι Πριγκόζιν ανακοίνωσε ότι οι δυνάμεις του θα αποσυρθούν από το Μπαχμούτ, την πόλη που έχει εξελιχθεί στο αιματηρό επίκεντρο των μαχών μεταξύ ουκρανικών και ρωσικών δυνάμεων.
Για μήνες και με τις δύο πλευρές να καταγράφουν μεγάλες απώλειες. Μετά από μήνες συγκρούσεων, τα στρατεύματα του Πριγκόζιν, που πρωτοστατούν στη συγκεκριμένη μάχη, έχουν καταφέρει να θέσουν υπό τον έλεγχό τους πάνω από το 80% της πόλης. Γιατί επομένως ανακοίνωσε οργισμένος την πρόθεσή του να θέσει εκτός τις δυνάμεις του, αντί να «τελειώσει τη δουλειά»;
Αν μας έχει συνηθίσει σε κάτι ο Πριγκόζιν είναι στα «μεγάλα», εξοργισμένα λόγια, τα οποία παίρνει στην πορεία πίσω, αφού περάσει το μήνυμα που θέλει ή εξασφαλίσει αυτό που ζητάει. Το «γράψε, σβήσε» σε αυτή την περίπτωση αφορούσε τις προμήθειες σε όπλα και πυρομαχικά. Όπως κατήγγειλε, οι προμήθειες ήταν εγκληματικά λίγες, οδηγώντας σε βέβαιο και «άσκοπο» θάνατο τα στρατεύματά του. Και για να υπογραμμίσει την δραματική χροιά των δηλώσεών του, έκανε την καταγγελία του πάνω από πτώματα μαχητών της ομάδας του, βρίζοντας ταυτόχρονα την ρωσική ηγεσία της Άμυνας και επανατροφοδοτώντας μία κόντρα που δεν είναι καινούρια.
Έχοντας προβλέψει ότι η Wagner δεν θα αποχωρούσε, όπως έγινε γνωστό την Κυριακή όταν ο Πριγκόζιν δήλωσε ότι έλαβε δεσμεύσεις ότι θα δοθούν «όσα πυρομαχικά και όπλα χρειαζόμαστε ώστε να συνεχίσουμε
τις επιχειρήσεις», ο κορυφαίος ιστορικός και αναλυτής που ειδικεύεται στη Ρωσία, Μαρκ Γκαλεότι, σχολιάζει: «Ήξερα ότι ο Πριγκόζιν θα έπαιρνε πίσω την απειλή του να αποχωρήσει η Wagner από το Μπαχμούτ, πριν από την προθεσμία του (στις 10 Μαΐου). Απλώς δεν είχα εκτιμήσει πόσο γρήγορα θα το έκανε».
Σύμφωνα με τον καθηγητή, δεν ήταν ρεαλιστικό να πιστεύουμε ότι ο Πριγκόζιν θα μπορούσε να αποχωρήσει. «Εκτός από το πρακτικό κομμάτι, που είναι ότι η Wagner εξαρτάται από το ρωσικό υπουργείο Άμυνας για στρατηγική κινητικότητα, δεν νομίζω ότι θα ήταν πολιτικά βιώσιμο για έναν άνθρωπο τόσο πλήρως εξαρτημένο από το Κρεμλίνο – και με τόσους πολλούς εχθρούς», λέει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι μια τέτοια κίνηση θα είχε θεωρηθεί προδοσία. «Και ξέρουμε τι πιστεύει ο Πούτιν για τους προδότες», υπογραμμίζει, σημειώνοντας ότι η αποχώρηση της Wagner από το Μπαχμούτ θα έθετε σε κίνδυνο ολόκληρη την επιχειρηματική αυτοκρατορία του Πριγκόζιν, και πιθανώς τη ζωή και την ελευθερία του.
Γιατί όμως αποφάσισε να προχωρήσει σε αυτή την καταγγελία, με ένα τόσο ενοχλητικό και οργισμένο τρόπο βρίζοντας τη ρωσική ηγεσία; Το τελευταίο του βίντεο ήταν μια «κλωτσιά» στους Σεργκέι Σοϊγκού (υπουργός Άμυνας) και Βαλέρι Γκεράσιμοφ (επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων), στους οποίους αναφέρεται υποτιμητικά- ειδικά μετά την επίθεση με drones στο Κρεμλίνο- αλλά και ένας τρόπος να προσπαθήσει να επικοινωνήσει με τον ίδιο το Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν, με τον οποίο δεν έχει στενές προσωπικές σχέσεις, εξηγεί ο Γκαλεότι.
«Υποψιάζομαι ότι ήταν εν μέρει μια έκκληση για περισσότερα πυρομαχικά (καθώς δεν νομίζω ότι γίνεται προσπάθεια να τεθεί εκτός η Wagner, αλλά μάλλον ότι οι Ρώσοι προσπαθούν να κάνουν οικονομία πριν από την ουκρανική αντεπίθεση) και μια εκ των προτέρων δικαιολογία γιατί δεν έχει εξασφαλίσει τη νίκη για την Ημέρα της Νίκης», συνεχίζει.
Το μήνυμα του Πριγκόζιν φαίνεται ότι έφτασε στα αφτιά του Πούτιν, στον οποίο όμως δεν αρέσουν οι ανοιχτές αντιπαραθέσεις, «παρόλο που έχτισε ολόκληρο το σύστημά του στο διαίρει και βασίλευε». «Προφανώς έπεσαν μερικά κεφάλια», λέει χαρακτηριστικά ο καθηγητής, εκτιμώντας ότι μάλλον έδωσαν κάποιες προμήθειες στον Πριγκόζιν, αλλά σε κάθε περίπτωση του ζήτησαν να σωπάσει και να επιστρέψει στη «δουλειά».
Παρόλα αυτά, ο Γκαλεότι αναγνωρίζει ότι το οργισμένο μήνυμα του Πριγκόζιν «κρύβει» μια μεγαλύτερη αλήθεια από τη γκρίνια για τις περιορισμένες προμήθειες. «Αισθάνομαι ότι το κρεσέντο της βωμολοχίας του αντανακλά γνήσια απογοήτευση καθώς και μια συνειδητοποίηση ότι η Wagner διαλύεται στο χωνευτήριο του Μπαχμούτ. Θα είναι ακόμα παράγοντας στον πόλεμο σε έξι μήνες; Ενδεχομένως όχι», καταλήγει.
naftemporiki.gr
